Tangijska Wojna Domowa
| ||||||||||||
Tangijskie wojny domowe | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tangijska Wojna Domowa «ΤΑΝΓΥΑΝΑ·ΚΑ‘Υ‘ΥΡΟΝ» | ||||||||||||
6 Neunau 9901 EK - 2 Fo'onau 9999 EK | ||||||||||||
Sześć faz wojny:
(Namalowane dla Kyonu w AI Midjourney) | ||||||||||||
Dane podstawowe | ||||||||||||
| ||||||||||||
Strony | ||||||||||||
Teilanrai Imperialiści |
Inyorai Republikanie |
Akiokarai Komuniści |
Winlun Separatyści | |||||||||
Przywódcy polityczni | ||||||||||||
Tane'ane Fo'alai Hakari Tongan Nytu Duok Siyn Taró |
Tau Tarikanan ū Naratai Afi Ahari Kangari Forwa |
Ken Akirome Kehate No'ami Akurai Hangoa |
Aneo Eileuka Komatori No'ane Fangan ū Takangari Sulik Tetturi Kapol Matol | |||||||||
Dowódcy wojskowi | ||||||||||||
Hakari Tongan | Tau Tarikanan ū Naratai | Ken Akirome | Różni |
Tangijska Wojna Domowa, "TWD" (ay. Τανγυανὰ Κα‘υ‘υρον Tanguanà Ka‘u‘ron /'tʰaŋgwana 'kʰaʔʉʔʉɾon/) - duży i długotrwały zbrojny konflikt wewnętrzny Imperium Tangii w okresie 6 Neunau 9901 EK - 2 Fo'onau 9999 EK bezpośrednio po tangijskiej Zimnej Wojnie Domowej lat 9867 EK - 9900 EK i w następstwie uderzenia meteorytu w miasto stołeczne Kun Atla w 9867 EK. W wojnie brały udział aż cztery frakcje: imperialiści, republikanie, komuniści i separatyści. O ile zniszczenie Kun Atla bywało nazywane "dekapitacją Tangii", szczególnie w sąsiednim Sechcie, o tyle TWD w 37 lat ciężkiego konfliktu złamała kręgosłup całemu państwu, i do jej końca w roku 9999 EK:
- Cesarstwo Tangijskie całkowicie rozpadło się, po 1152 latach ziemskich.
- ⅓ populacji poległa wskutek działań wojennych, skutków zaniku rządów prawa takie jak bandytyzm, działań ekstremistycznych grup (od politycznych po religijne), panującego głodu i głębokiego kryzysu gospodarczego, masowej emigracji uchodźców, oraz nieudolności poszczególnych rządów do zwalczania fal epidemii chorób szalejących po regionie.
- Z globalnie rozpoznawanej potęgi, równej innym mocarstwom, obszar stał się polem gier politycznych wszystkich okolicznych, rywalizujących ze sobą mocarstw.
Wojna straumatyzowała populację regionu, tak wewnątrz, jak i na zewnątrz i nieodwracalnie zmieniła historię Tangii. Na wyspach tangijskich, w późniejszych fazach przeciągającej się wojny na wyniszczenie, dwie podstawowe frakcje, imperialiści i republikanie, straciły panowanie nad ludźmi i terenem na rzecz idealistycznie nastawionych komunistów, którzy zakończyli konflikt, zakładając stosunkowo krótkotrwałe państwo zwane Akioka. To państwo następnie padło ofiarą rozbioru neszyjsko-sechtońsko-buańskiego, i nowa złota epoka w historii Tangii zaczęła się dopiero po odzyskaniu niepodległości.
Technologicznie i obrazowo wojna przypominała ziemską pierwszą wojnę światową i była analogicznie transformatywna, zasadniczo dzieląc dzieje na "przed" i "po". Przed - okres imperialny, z cesarzem, z wyzyskiem chłopstwa, robotników, uciskiem niewolników, wielka waga religii, żyjące poprzednimi tradycjami. Po - zakaz niewolnictwa, większe prawa robotników, chłopów, wyraźnie większy udział kobiet w aktywności ekonomicznej i politycznej, laicyzm, humanizm, egalitaryzm. Przed - kawaleria, okręty, po - pierwsze pojazdy spalinowe czołgi, okopy, karabiny maszynowe, samoloty dwu- i trójpłatowe. Był to obszar rewizji zewnętrznych granic politycznych oraz tych wewnętrznych, administracyjnych. Transformacja objęła wszystkie obszary życia, także np. w dziedzinach medycyny, ale też prozaicznych jak moda i sztuka. Przede wszystkim jednak pochłonęła wielką liczbę istnień ludzkich i sprowadziła na Tangię czarne czasy i serię dalszych nieszczęść.
Przyczyny wojny
Zrozumienie konfliktu w większej perspektywie należy rozpocząć od samej idei cesarstwa oraz oddzielnie od historii wyspy Kaori i Buanii. W czasach średniowiecznych, nacje wyspy Kaori toczyły ze sobą zażarte wojny o Koronę Kaori, bogato zdobiony, znacznej wielkości staronuaryjski artefakt uznany za symbol władców wyspy, aż do Wielkiej Wojny o Koronę Kaori w 6900-6911 EK. Wojna była tak zażarta i tak bezskuteczna, że doprowadziła do założenia tzw. Unii Tangijskiej w 6911 EK. Wtedy, cesarz Tangii był odpowiednikiem spikera Izby Gmin w UK i nadzorował prace Rady Państwa, aczkolwiek z prawem głosu. Taki stan rzeczy trwał do 9509 a 9640 EK, kiedy Tangia uległa transformacji w totalitarny i znacznie bardziej religijny, pseudoteokratyczny system cesarski. Buania z kolei funkcjonowała od zarania dziejów jako mniej lub bardziej scalony związek plemion Bu (bu. Bujotuoñ), szczególnie po roku 8978 EK. Buania dołączyła dobrowolnie do Unii Tangijskiej po roku 9266 EK.
Bliższy kontekst TWD należy rozpocząć od końca Trzeciej Wojny o Saakę między 2 Puronau 9654 EK a 14 Ra'anau 9662. Tangia i Buania wyszły wtedy zwycięsko z wielkiej wojny z Sechtem, anektując cały półwysep Pinu, zagarniając wielką liczbę niewolników. Kraj zawarł też pakt o nieagresji z północnym Państwem Neszów i wszedł w Złoty Wiek 9654 - 9750 EK, szczyt swojej historycznej potęgi. To do tradycji tych czasów odwoływali się Imperialiści.
Tangia nie była w stanie utrzymać swojej integralności bez reform, które w ultratradycyjnym kontekście politycznym były niemożliwe. W okresie późnocesarskim, pomimo że trwał zaledwie nieco ponad czterdziestu lat ziemskich, doszło do aż dwunastu katastrof, zwanych plagami. W późniejszych czasach wyróżniono następujące:
- Pierwsze powstanie niewolników (9750 EK - 9751 EK) - powstanie uronlera z ważnych prowincji Orumilo ni Reitika, Kun Atla, Saboem, Kehaem, Feutsyem i Pobeem. Krwawo stłumione przez Aranu, niewolników wbito na pal, co wywołało odrazę pozostałych prowincji i interwencję cesarza. Kryzys ideologiczny.
- Kryzys gospodarczy Komu'ole - kryzys wywołany przez bańkę spekulacyjną wokół akcji akejryjskiej spółki akcyjnej Komu'ole ("Krab i Harpun"). Spółka pompowała swoje akcje zadłużeniem państwowym i w rzeczywistości nie posiadała dostatecznych realnych wyników finansowych. Sytuację pogorszyły powiązania spółki z bankami kaoryjskimi. Opublikowanie wyników audytu spółki doprowadziło do paniki spekulantów, których wycofanie aktywów nie tylko doprowadziło do bankructwa spółki, ale też do gwałtownego wycofywania aktywów z banków tangijskich, co doprowadziło do silnego, choć lokalnego kryzysu finansowego.
- Epidemia dżumy (9751 EK - 9754 EK) - epidemia dżumy, która przeszła od wybrzeży Pinu po całym regionie.
- Drugie powstanie niewolników (9784 EK - 9787 EK) - olbrzymie powstanie niewolników, którzy przez krótki czas okupowali część terytorium tangijskiego, wzmocnione przez odbywające się w tym samym czasie powstanie chłopów.
- Pierwsze powstanie chłopów (9785 EK - 9787 EK) - ogromne powstanie chłopów w całej Tangii i Buanii, które odbywało się równocześnie z powstaniem niewolników.
- Trzecie powstanie niewolników (9801 EK - 9802 EK) - małe powstanie niewolników w kilku prowincjach imperium w efekcie zignorowania polityki rozejmu w części pro-niewolniczych prowincji. Zakończone rozejmem z warstwą szlachecką i cesarską, złagodzeniem wielu praw.
- Epidemia grypy (9803 EK - 9807 EK) - najgorsza epidemia w historii Tangii.
- Komuna Hatlangao (9822 EK) - epizod przejęcia części struktur państwowych przez komunistów z Hatlangao (Nomeurai), zakończony zakazaniem ideologii socjalistycznych i komunistycznych całkowicie, kluczowe osoby wywieziono na statkach na antarktykę.
- Drugie powstanie chłopów (9842 EK - 9844 EK) - buańskie powstanie chłopów, stłumione głównie przez potężną w Buanii prywatną magnaterię.
- Palma i Rak (9860 EK - 9865 EK) - delegalizacja niewolnictwa w części prowincji i jednocześnie zaostrzenie traktowanie niewolnictwa w innych prowincjach, gwałtowne niepokoje międzyregionalne podsycone ambicjami poszczególnych kaoritanu. Ideologiczna polaryzacja lokalnych dowódców armii i floty. Interwencja cesarza powstrzymuje wybuch wojny domowej.
- Kryzys gospodarczy Pakoli (9865 EK - 9866 EK) - nieudolna zmiana polityki monetarnej w połączeniu z próbami udowodnienia wciąż jakiejś dozy wierności cesarzowi i wiary w dobro, które przychodzi wraz z posłuszeństwem cesarzowi, doprowadza do hiperinflacji i potężnego kryzysu gospodarczego w momencie zaraz ryżu i ziemniaków.
- Impakt Kunatlyjski (9866 EK) - meteoryt uderza w stolicę kraju, unicestwiając ją, wraz z cesarzem i jego rodziną.
- Wielki Głód w Atirai (9867 EK) - czasami wymieniana trzynasta plaga. Po unicestwieniu stolicy i struktur cesarskich przez uderzenie meteorytu doszło do załamania się i tak chwiejnej państwowości tangijskiej, i kiedy ta pogrążyła się w wojnie domowej, wszelka komunikacja pomiędzy przeludnioną wyspą Atirai a resztą cesarstwa ustała. Na wyspie wybuchł głód.
- Główny artykuł: Impakt Kunatlyjski
Szczególnie ważna była katastrofa naturalna uderzenia meteorytu w stolicę, które unicestwiło miasto wraz z ostatnim cesarzem kraju Raokora yu Reilem. Uderzenie miało wpływ na plony przez 1-2 lata i znacznie wzmocniło napięcia wewnątrz Tangii.
- Główny artykuł: Tangijska Zimna Wojna Domowa
W latach 9867-9900 EK, od śmierci cesarza w zagładzie Kun Atla do początku wojny w 9900 EK, trwała Tangijska Zimna Wojna Domowa, gdzie państwo jeszcze trzymało się w miarę w całości, mimo bardzo silnych podziałów wewnętrznych i wysokiego napięcia społecznego, powodującego liczne lokalne starcia, wraz z niewydolnością organizacji państwowych.
Główne frakcje
W wojnie brały udział aż cztery frakcje: Imperialiści, Republikanie, Komuniści i Separatyści. Mimo znacznych różnic, podstawową różnicą były tradycje:
- Imperialiści - ultrakonserwatywny, odgórny ruch podtrzymujące dotychczasowe tradycje.
- Republikanie - rewizjonistyczny, odgórny ruch pragnący zmodernizować kraj.
- Komuniści - rewolucyjny, oddolny ruch pragnący zaprowadzić swoją tradycję.
- Separatyści - rewolucyjny, oddolny ruch podkreślający lokalne tradycje.
Frakcje są dokładniej opisane poniżej.
Cesarstwo
- Główny artykuł: Teilanrai
Imperialiści lub po prostu Cesarstwo (Τηλανλεραρὰι Teilanlerarài /'tʰejɫanɫeɾaʔˌraj/) , w uproszczeniu Τηλανρὰι Teilanrài) to kontynuacja struktur i tradycji Imperium Tangii.
- Stolica: Orumilo & Saboat
- Barwy: Granatowy (Kaori, Pinu) & Pomarańczowy (Buania)
- Ideologia: Podtrzymanie tradycji imperialnych i religii karajskiej. Wybór nowego cesarza. Unitaryzm.
- Osiągnięcia: Stworzenie cesarstwa Buanii z faktycznym cesarzem, którzy rządził większość okresu. Niedopuszczenie do zajęcia fortecy w Tau Atla z cennymi archiwami historycznymi, przepisanie wielu dzieł z papieru na trudny do zniszczenia i stopienia kamień. Utrzymanie handlu międzynarodowego i floty.
- Porażki: Wprowadzenie stanu wojennego na wszystkich terenach, stosowanie wszelkich metod masowego zniszczenia, szczególnie broni chemicznej. Publiczne egzekucje. Masowy terror.
Głównymi przywódcami byli Tane'ane Fo'alai, orumilski kaoritanu i przywódca imperialistów kaoryjskich, oraz Nytu Duok - saboacki (buański) magnat uważający się za następnego cesarza.
Republika
- Główny artykuł: Inyorai
Republikanie lub po prostu Republika (Ινγιομευρατοαρὰι Inyomeuratoarài /'ʔinjomœːɾato.aˌraj/) , w uproszczeniu Ινγιορὰι Inyorài) to prodemokratyczna, liberalna, humanistyczna wersja zreformowanego państwa tangijskiego.
- Stolica: Naratai
- Barwy: Złoty i biały, w późniejszych czasach z granatowymi lub błękitnymi motywami
- Ideologia: Demokracja i trójpodział władzy (wykonawcza + sądownicza + ustawodawcza). Ustrój federalny. Konstytucja. Edukacja powszechna i wybory na przedstawicieli w poszczególnych, nowo rozrysowanych granicach stanów wewnętrznych.
- Osiągnięcia: Opracowanie konstytucji Tangii, zakazanie niewolnictwa i stanu szlacheckiego, uwłaszczenie chłopstwa, narysowanie granic wewnętrznych na nowo, wprowadzenie wolności wyznania religii przy oddzieleniu jej od państwa, działania antymonopolowe i antymagnateryjne, wprowadzenie zasad chroniących interesy rolników i robotników, ochrona dzieci i kobiet. Zachowanie małej części tradycji i ochrona historii.
- Porażki: Masowy terror wobec osób zw. z dawnymi instytucjami, o ile nie złożyli przysięgi wierności republice. Masowe stosowanie tortur w obozach koncentracyjnych przeznaczonych dla przeciwników politycznych.
Głównymi liderami ruchu byli Tau Tarikanan ū Naratai nazywany "dziadkiem Republiki", Afi Ahari i Kangari Forwa.
Akioka
- Główny artykuł: Akiokarai
Akioka, czyli Komuniści Tangijscy (Ακιοκαρὰι Akiokarài /'ʔaki.okaʔˌraj/), reprezentowali tradycyjną kyońską odmianę komunizmu, którego podstawą była równość wszystkich ludzi i praca, przejęcie zarządzania produkcją i przemysłem przez centralny rząd; podobnie jak na Ziemi, towarzyszył temu znaczny terror. Akiokarai byli brutalną siłą, która w obliczu wzajemnie wyniszczających siebie imperialistów i republikanów wraz z krajem przekonała pozostające w skrajnej biedzie masy społeczne. Akiokarai charakteryzowała się znaczną wewnętrzną fragmentacją, i poszczególne partie polityczne pozostawały zjednoczone głównie na poziomie podstawowych założeń ideowych i koncentracji uwagi przeciwko przeciwnym frakcjom wojny.
- Stolica: Hatlangao
- Barwy: Czarny
- Ideologia: Koncentracja władzy w jednoideowej partii. Gospodarka centralnie planowana, odgórne określenie potrzeb i dystrybucja dóbr, zniesienie pieniądza, kulturowe skoncentrowanie uwagi na rolnictwie, budownictwie, przemyśle. Ateizm.
- Osiągnięcia: Egalitaryzm populacji i pragmatyzm zajęć społecznych, szczególnie rolnictwa, górnictwa, przemysłu, budownictwa, zrównanie praw chłopów, mieszczan, kobiet. Całkowita zmiana tradycji i ładu społecznego, próba wymazania historii i tradycji ludowych, absolutny zakaz wyznawania jakichkolwiek religii. Idea samowystarczalności i budowy społeczeństwa organicznego.
- Porażki: Terror i masowe zbrodnie przeciwko ludzkości, w tym ludobójcze, takie jak mordowanie całych wsi z najdrobniejszych imperialnych przesłanek. Wywoływanie głodu.
Przywódcami byli Ken Akirome, Kehate No'ami oraz Akurai Hangoa, a także wielu innych.
Separatyści
- Główny artykuł: Winlun
Winlun (Υινλῠν Winlŭn /'wɪnɫɯ̃n/), czyli Separatyści (Φερυκαρὰι Ferukarài /'feɾʉkaˌraj/), szereg frakcji, których podstawowym zadaniem było odłączenie się poszczególnych mau (stanów) byłego Imperium Tangii i ogłoszenie ich niepodległości. Pomimo znacznej różnorodności tych frakcji, łączyła ich idea niepodległości przy dobrym sąsiedztwie, integracji ekonomicznej, ale nie politycznej. Walczyli pod flagą zielonego księżyca, symbolizującego pokój dla regionu.
Odległe regiony, takie jak Atirai i Ma'uri, odłączyły się z sukcesem. Pozostałe frakcje straciły też panowanie nad Pinu. Na tradycyjnych ziemiach tangijskich i buańskich, frakcja została zniszczona.
- Stolice: Alai Ara, Ako Lea, Oañiat, Begárýat
- Barwy: różne, kolektywnie ciemnozielony
- Ideologia: Wrogie nastawienie do cesarstwa. Separatyzm. Koncentracja na regionalnych tradycjach ludowych, faktycznych czy fikcyjnych, ale powszechnie akceptowanych.
- Osiągnięcia: Wznowienie ochrony tradycji i języków narodowych, idea "dobrego sąsiedztwa narodów", w wielu miejscach nadanie praw niewolnikom (bez zniesienia niewolnictwa)
- Porażki: Atyrajska wojna domowa. Brak rozsądnego sposobu samodzielnego prowadzenia państwa, prowadzący do głębokich regionalnych kryzysów, cywilizacyjnie wycofujących regiony.
Tangijska Zimna Wojna Domowa
- Główny artykuł: Tangijska Zimna Wojna Domowa
Niebieski - abolicjoniści, czerwony - imperialiści, zielony - separatyści.
Przebieg wojny
Wojna przebiegała w sześciu fazach:
- 9901 - 9905 EK: Pierwsze starcia - wojna manewrowa, gwałtowny wzrost działań agresywnych.
- 9905 - 9911 EK: Faza szczytowej intensywności - wojna totalna.
- 9911 - 9942 EK: Faza wyniszczająca. Zwycięstwo separatystów w części regionów i koniec wojny.
- 9942 - 9971 EK: Świt komunizmu tangijskiego, zmiany stron, ofensywa komunistów.
- 9971 - 9986 EK: Rewolucje we wsiach i miastach tangijskich.
- 9986 - 9999 EK: Dobijanie pozostałych frakcji, ostatnie oblężenia, legalizacja Akioki.
Faza pierwsza
Wczesnym rokiem 9990 EK zachodniokaoryjskie, atlaporyjskie, ahoackie, ñyemskie i wschodniobuańskie terytoria oraz Akeira i Hiranea opublikowały wspólną deklarację Republiki, wraz z zakazem niewolnictwa, obowiązkiem szkolnictwa, zniesienie instytucji arystokracji do poziomu tytułu honorowego bez przywilejów i powstanie parlamentów. Przeczuwano konflikt zbrojny i wykorzystywano ostatnie chwile na dozbrojenie się w niemal całym kraju. Wojska imperialne, mocno skoncentrowane w Orumilo teoretycznie dokonały pierwszego ataku, ale informacja o przemarszu wojsk i przekroczeniu granic lokalnych mau błyskawicznie obiegła wyspę Kaori i wojska republikańskie ruszyły im na spotkanie z terenu miasta Alfari (dawne Luta ni Fari) i rozpoczęły wielkoskalową bitwę 6 Neunau 9901 EK pod północną pustynią marajską. Po rozpoczęciu walk pod Alfari, wszystkie armie rozpoczęły działania zbrojne, w tym intensywne także w Buanii. Do tego Tangia straciła panowanie nad flotą północną, przez co piraci kaoryjscy złamali pakt tangijsko-neszyjski o wzajemnej neutralności i zaczęli atakować neszyjskie statki.
Tabela głównych walk przedstawiona jest poniżej.
Faza druga
Faza szczytowej intensywności trwała od 9901 EK do 9905 EK i była to wojna totalna. Wszelkie ruchy separatystyczne na wyspie Kaori zostają zniszczone, a dowódcy Imperium jak i Republiki wysłali do walk dodatkowe siły jeszcze niedoświadczonych żołnierzy, które całymi masami ginęły w bitwach wielkich i mniejszych, przede wszystkim od ognia artyleryjskiego. Największe bitwy miały miejsce pod Tau Rao, Alfari i dawnym wybrzeżu Marao, nowa wielka bitwa rozpętała się o Atla Apori i kontrolę o cieśninę pinuską. Wielkie bitwy morskie stoczono na północ od Kaori. W teatrze kaoryjskim pod ogromnymi stratami doszło do utrwalenia się frontu przecinającego wyspę niemal pionowo na pół.
W teatrze buańskim, siły Imperium uderzyły jednocześnie z Kehaseatu oraz Saboatu na Ahoat, jednocześnie próbując przejąć Ñybeul i odpierać ataki ze wschodu kraju. Z uwagi na przesunięcie wielkich sił na Ahoat, odsłonięty od wschodu został Saboat, stolica Buanii, i armie czterech wschodnich buańskich mau rozpętały tam bitwę na przedmieściach kraju. Na półwyspie Pinu, buańskie oddziały imperialne skutecznie zaatakowały Muan Nui od strony Xyoatu, podczas gdy kaoryjskie wojska wyparły separatystów z wybrzeży do Serca Pinu, tocząc dramatyczne pojedynki w gęstej dżungli.
Mniejsze walki toczyły się z separatystami, np. względnie spokojnie było w Ykenbegá mau, gdzie okazjonalne potyczki z Republiką toczono na granicy. Walki były jednak zaciekłe w Mengu Oma'e (Dzikie Ziemi Kanisji), gdzie wojska imperium zostały lokalnie wsparte przez Secht. Atirai odłączyło się od całej unii, i wkrótce pogrążyło we własnej wojnie domowej. Najspokojniej było na wyspach zachodnich Akeira i Hiranea,
Faza trzecia
Między 9911 EK a 9942 EK trwa faza wyniszczająca. Separatyści wygrywają w Atirai, Pinu Lau, Ma'uri i w tych częściach wojna domowa się kończy. W tym okresie:
- Armie Orumilo i Reitiki wysyłają dodatkowe wojska, w tym najemne, wsparte finansowo i technologicznie przez Państwo Neszów, na Alfari, gdzie toczą się ciężkie walki.
- Ciężkie walki są kontynuowane na stabilnych frontach na północy i południu kraju, szczególnie intensywne i dynamiczne naokoło Atla Apori o kontrolę nad cieśniną pinuską.
- Walki na półwyspie Pinu niemal ustają.
- Imperialna Armia Buańska odnosi decydujące zwycięstwo nad republikanami Ahoatu. Cesarska Armia Saboatu przypuszcza potężne uderzenie na republikańskie prowincje wschodu i mniejszymi oddziałami zmusza republikanów Ñybeulu do obrony swojego miasta.
- Buańskie oddziały przechwytują Muan Nui w Dzikich Ziemiach Kanisji. Pomimo znacznego zwiększenia ataków na Mengu Oma'e, nie są w stanie opanować miasta.
- Komuniści tangijscy zaczynają aktywować się we wszystkich miastach Kaori, gdzie zaczyną wybuchać poważne rebelie, osłabiające obie strony.
Faza czwarta
W latach 9942 - 9971 EK wojna trwa nadal, napędzana wsparciem dla poszczególnych frakcji: Państwo Neszów wspiera Cesarstwo, Secht wspiera Republikę, wszystko kosztem lokalnej populacji. W wielu miastach naraz wybucha rewolucja komunistyczna. Kluczowe wydarzenia:
- Teatr kaoryjski:
- Miasto Alfari wraca do rąk Republiki.
- Siły Republiki wygrywają na północy Kaori i spychają Cesarstwo do znacznej bitwy pod Tau Rao w Kun Atla mau.
- Rewolucja komunistyczna wybucha w wielu miastach, ze szczególną intensywnością w byłym Nomeurai mau ze stolicą w Hatlangao. Tam, lokalni przywódcy Republiki, miejscowa armia oraz ludność cywilna organizują państwo Akioka i szykują napad na Naratai. To zmusza siły Republiki do odwrotu części sił z Tounarao do obrony Naratai.
- Siły cesarskie nie mają możliwości militarnego wykorzystania tej niestabilności, ponieważ komuniści z Reitiki i Neuraty analogicznie organizują zamach stanu i przejmują, z pomocą ludności cywilnej, władzę w kraju, współpracując z komunistami zachodniokaoryjskimi, co zmusza siły Imperium do wycofania się celem obrony Orumilo.
- Rewolucja komunistyczna wybucha na wyspie Akeira. Nieskuteczne jeszcze próby mają miejsce na wyspie Hiranea.
- Teatr pinu-buański:
- Rewolucja komunistyczna wybucha w prowincjach Opila Muli mau, Kaputu Au mau, Kehaem mau i natychmiast przypuszcza atak na Ahoem mau.
- Imperium Saboatu atakuje Ñybeul, definitywnie zwycięża pod Feutsyatem i przypuszcza potężny szturm na Migábę w Unem mau, walki trwają też w Uriikem mau i Laisyem mau.
- Buańskie siły cesarskie marnotrawią znaczną liczbę wojska na próbę przejęcia Mengu Oma'e, które przechodzi z rąk do rąk, nawet pomimo lokalnego wsparcia sił sechtońskich.
Faza piąta
W razie piątej wojny, trwającej 9971 - 9986 EK, rewolucja komunistyczna zwycięża w wielu miastach kaoryjskich i Pinu; w Buanii silną przewagę ma Imperium.
- Komuniści opanowują znaczną część Naratai mau, Marao mau i Kun Atla mau.
- Pod Tau Rao rozpętuje się wielka bitwa trzech armii, którą wygrywają komuniści.
- Komuniści zostają odepchnięci od miast Alfari i Naratai - na razie, przy pierwszej próbie.
- Wielka bitwa toczy się pod Orumilo, gdzie cesarstwo zwróciło wszystkie sobie wierne siły. Bitwa toczy się powoli, ale komuniści skutecznie posuwają się do przodu.
- W Buanii, komuniści tracą Kehaseat.
Faza szósta
W latach 9986 - 9999 EK rewolucja komunistyczna rozprzestrzeniła się na wszystkie mau wyspy Kaori. Nowe państwo, o nazwie Akioka, dobijało resztki sił imperialnych oraz republikańskich. W Buanii, siły imperialne rozgromiły republikańskie i z trudem pokonali komunistów ze swoich ziem oraz półwyspu Pinu. Ostatnia bitwa stoczyła się o Atla Apori, którą komuniści kaoryjscy przegrali. Oba kraje nie są w stanie dalej walczyć. Zawarty zostaje pokój i wojna dobiega końca.
Sytuacja powojenna
Wskutek wojny domowej powstały następujące państwa:
- Unia Socjalistyczna Akioka («Ακιοκα Πολεπα Χακαόρα» Akioka Polepa Hakaóra) - obejmuje wyspę Kaori.
- Unia Socjalistycznych Wysp Zachodnich Kyonu (Οκιτα Νημι Πολεπα Χακαόρα Okita Neimi Polepa Hakaóra) - obejmuje wyspy Akeira i Hiranea, zależne od Akioki.
- Cesarstwo Buańskie - obejmuje terytoria Buanii, półwyspu Pinu oraz Dzikich Ziem Kanisji na południe od tangijsko-sechtońskiej linii demarkacyjnej.
- Atirai.
- Ma'uri.
Wyspa nowocesarska zostaje opuszczona i od tego momentu pozostaje bezludna.
Ani Secht ani Państwo Neszów nie uznali legalności Akioki, natomiast publicznie uznano istnienie takiego państwa, jako wyraz wsparcia procesu pokojowego w Tangii, i uznano natomiast pełne zwierzchnictwo nowego Cesarstwa Buańskiego na półwyspem Pinu oraz Dzikimi Ziemiami Kanisji. Losy Atirai są nieznane i prawdopodobnie doszło tam do znacznego zwiększenia wpływów neszyjskich.
Skutki długofalowe
Prestiżowy Szlak Wody zupełnie przestał funkcjonować w tym okresie, ponownie zakłócony został Szlak Ognia. Jednakże, w tych czasach wybudowanie olbrzymiego projektu transpustynnej kolei łączącej Secht z państwami Kyonu środkowo-wschodniego (na terytorium dawnego Ajdyniru) zmniejszał znaczenie tego szlaku. Także wynalezienie parostatku znacznie wzmocniło Neszów, a wyeliminowanie Tangii jako liczącej się konkurencji na oceanie prawdopodobnie zepchnęło Państwo Neszów do zenitu potęgi, co zostało zamanifestowane kilka dekad później podczas neszyjskiej inwazji i okupacji wysp tangijskich.
Przypisy
Rozszerzenia Kyonu
W niniejszym artykule przyjmuje się poniższe rozszerzenia i modyfikacje modelu standardowego (henrykowskiego) projektu Kyon:
|
Tangia. Inne artykuły o historii
Starożytność: prehistoria « Cywilizacja Marajska (1900-2600 « 2600-2900 « 2900-3300), państwa: Pongre · Lausza · Szok Su · Rangersze « Wieki Ciemne « Średniowiecze: « okres Kaori: [NA][TO][LU][NO][OU][RE][KN][MA][TK][AK][HI][TI] « WWKK « Nowożytność: « 6911-8843 « Rewolucja Kauczukowa « WS1 8843-8845 « Plan 30-letni « WS2 8877-8891 « 8891-8973 « 9000-9600 « 9600-9564 « WS3 9654-9662 « 9662-9750 « 9750-9867 « Impakt 9867 « ZWN 9867-9900 « WoN 9901-9999 (A) Nowoczesność: Akioka (1"00-1"59) « WNK 1"59-1"64 « Okupacja (1"59 - 1'319) « FTI (10.6k) « FTI (11k) |
Tangijska Wojna Domowa 6 Neunau 9901 EK - 2 Fo'onau 9999 EK |
---|
Strony: Teilanrai (imperialiści) · Inyorai (republikanie) · Akiokarai (komuniści) · Winlun (separatyści) |