Tjèvāngō

Wstęp

Dragnibuvl Kvanluvi jest językiem, którym posługiwał się lud (tubędzienazwa). Obecnie, w świecie (beznazwy) jest językiem wymarłym, ale jego znajomość przetrwała (głównie w piśmie) i stosowany jest wciąż w dyplomacji, poezji i pieśniach.

Podstawy

Do zapisu języka używa się alfabetu łacińskiego. Jest to język fleksyjny, noszący również cechy analityczności. Jego cechą charakterystyczną jest brak trzeciej osoby wyrażanej przez standardową fleksję oraz występowanie tzw. klauzul, które modyfikują treść semantyczną (dodanie jednego przysłówka może zmienić diametralnie znacznenie). Standardowa budowa sylaby to C+C+V+C. Akcent jest dynamiczny, iloczasowy (jeśli pozwala na to budowa sylaby) oraz paroksytoniczny lub oksytoniczny.

Fonetyka

• Ulegają palatalizacji, jeśli po nich następną głoską jest <ì>

I, i - [i], [iː] Y, y - [ɪ], [ɨː] U, u -[u], [uː]

E, È, e, è - [e] O, o - [o], [oː]

E, e - [ɛ], [ɛː] À, à - [ʌ] O, o - [ɔ]

A, À, a, à - [a], [aː]

Spółgłoski

	Bilabialne	Wargowo-zębowe	Zębowe	Dziąsłowe	Podniebienne	Miękkopodniebienne
Nosowe	m			n	ɲ	ŋ
Zwarte	p b			t d		k g
Szczelinowe		f v	θ			x ɣ
Aproksymanty		ʋ
Drżące				r
Boczne				l	ʎ