Toraia: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
* Proto-anahoryjski † | * Proto-anahoryjski † | ||
** Staro-anahoryjski † | ** Staro-anahoryjski † | ||
| − | *** Dialekty | + | *** Dialekty północne |
**** [[Język torajański|Toraia te orihāddēa ōmehai]] (oficjalny język torajański) | **** [[Język torajański|Toraia te orihāddēa ōmehai]] (oficjalny język torajański) | ||
**** [[Język horea|Horea ōmehai]] (dialekt horeański) | **** [[Język horea|Horea ōmehai]] (dialekt horeański) | ||
Aktualna wersja na dzień 11:22, 12 lut 2018
| Torajański Toraia ōmehai [toɾaja o̞ːmɛhaj] | |
|---|---|
| Utworzenie: | Ghoster w 2017 |
| Sposoby zapisu: | Ahotara (Enōihara + Mekābara) |
| Typologia: | A priori VSO Aglutynacyjny Tranzytywno-genetywny |
| Klasyfikacja: |
|
| Kody | |
| Conlanger–3 | pri.tor.gho |
| Lista conlangów | |
Torajański (tor. Toraia ōmehai [toɾaja o̞ːmɛhaj]) jest językiem oraz kontinuum dialektowym, mówionym przez ~12,000,000,000 Torajańczyków na Nieuklękłym. Liczba natywnych użytkowników oficjalnego standardu torajańskiego to około siedmiu miliardów. Toraia zapisywana jest dwoma pismami: Enōiharą, będącą tradycyjnym, torajańskim pismem czysto-ideograficznym (liczącym sobie około 1000 szeroko używanych znaków i około 500 rzadziej używanych lub archaicznych), a także zmodyfikowaną padmarańską Maqabrą (tutaj nazywaną „Mekāberą” [mɛkaːbɛɾa]), będącą nietypową wersją abdżadu. Zapisu diakrytykowanego dla ich konkretnych wartości używa się tylko w razie niejednoznaczności. Zbiórcza nazwa dla zapisu torajańskiego oboma rodzajami pisma to Ahotara.
Rodzina anahoryjska
- Proto-anahoryjski †
- Staro-anahoryjski †
- Dialekty północne
- Toraia te orihāddēa ōmehai (oficjalny język torajański)
- Horea ōmehai (dialekt horeański)
- Azūnai ōmehai (dialekt azunajski)
- Zuahi ōmehai (dialekt zuahi)
- Dialekty południowe:
- Omenōtāia ōmehai (dialekt omenotajański)
- Dialekty Obiō
- Obiō te kama ōmehai (dialekt obiō z wybrzeża)
- Obiō te hatta ōmehai (dialekt obiō z nizin)
- Dialekty wschodnie:
- Ameduta ōmehai (dialekt amedutański)
- Aroro te aoha ōmehai (dialekt ludu Aroro)
- Dialekty zachodnie:
- Dialekty północne
- Staro-anahoryjski †
Fonetyka
Struktura sylaby to (C)V, chociaż w mowie potocznej rozziewy mogą przemieniać się w dyftongi.
Samogłoski
| Przednie | Tylne | |
|---|---|---|
| Przymknięte | [i] i [iː] ī | [ʏ̞] u [ʏ̞ː] ū |
| Średnie | [ɛ] e [e̞ː] ē | [o] o [o̞ː] ō |
| Otwarte | [a] a [aː] ā | |
Spółgłoski
| Wargowe | Dziąsłowe | Welarne | Krtaniowe | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nosowe | [m] m1 | [n] n1 | |||
| Zwarte | Bezdźwięczne | [p] p | [t] t | [k] k | |
| Dźwięczne | [b] b2 | [d] d3 | |||
| Szczelinowe | [s̟] z4 | [h] h5 | |||
| Drżące | [ɾ] r6 | ||||
| Płynne | (ʏ̯) u | (j) i | |||
Przypisy
- 1 - Fonemy /m n/ w dialektach południowych, szczególnie przez Omenōtāia, mogą być wymawiane jako [ŋ] przed samogłoskami /a o/ oraz ich długimi odpowiednikami.
- 2 - Fonem /b/ może być realizowany jako implozywne [ɓ], co jest wpływem języka imfursyjskiego. Jest to szczególnie popularne wśród ludności zimfursytowanej.
- 3 - Fonem /d/ w dialektach wschodnich w pozycjach przed /e i/ oraz ich długimi odpowiednikami wymawiamy jest jako [z̟].
- 4 - Wymowa fonemu /z/ waha się mocno w zależności od regionu. Dialekty północne są bardziej konserwatywne, zachowując wczesną wymowę zbliżoną do [s], podczas gdy dialekty południowe (w szczególności dialekt obiō z wybrzeża) preferują [ʃ], [ʃʲ] bądź [ɕ].
- 5 - Fonem /h/ jest bardzo różnie wymawiany i w większości dialektów istnieje sporo wariantów jego realizacji, do których najczęstszych należą [h], [ʔ], [x]; ponadto w dialekcie amedutańskim można spotkać się także z wymową [ʃ] lub [χ].
- 6 - Fonem /r/ w dialekcie amedutańskim wymawiany jest jako [l].
