Trzecia Wojna o Saakę

     Artykuł stanowi modelowy artykuł przedstawiający wojnę...ale może będzie kanoniczny.

Część conworldu KYON.
Wojny tangijsko-sechtońskie
Trzecia Wojna o Saakę
ROK 9654 - 9662
Przemieszczenie się sił w regionie
Dane podstawowe
Czas 2 Puronau 9654 - 14 Ra'anau 9662 (8 lat Kyonu - 3,2 lata ziemskie) Miejsce półwysep Pinu; Secht: Saaka, Magnis, Afair; Tangia: Kun Atla, Orumilo, Reitika, tereny przybrzeżne Nomeurai; Buania: Saboat, Kehaseat, tereny przygraniczne; starcia na morzu sechtońskim i na morzu kunatlyjskim Przyczyna {{{przyczyna}}} Wynik Zwycięstwo koalicji tangijsko-buańskiej Siłowe podbicie i aneksja Pinu przez Tangię Spustoszenie w Orumilo, Kun Atla, Saace i Saboacie Masowe zniszczenia w Komi Niepokoje wojenne doprowadziły do gwałtownego spadek akcji i odpływu aktywów zagranicznych z Konfederacji Sechtońskiej, kryzys monetarny Znaczne osłabienie marynarki wojennej Tangii spowodowane znacznymi stratami Wieloletnia utrata znaczenia Sechtu jako makroregionalnego centrum handlu Niepokoje wewnętrzne w Tangii i Sechcie
Strony
Koalicja Cesarstwa Tangii i Związku Plemion Buanii	Konfederacja Sechtu w obronie Państwa Ludzi Pinu
Przywódcy polityczni
Cesarz Tane'ane IV Siyn Ato (szef Rady Wodzów) Król Orumilo Yul-Yoa Katarin III Król Kunatla Yul-Yoa Ata Ka'ema Demagog Atla Tau Re'a'ilo Generalicja Aranu i Takatoa Kehasehanita Tíva Sína Demagogowie Saboaccy	Rada Konfederacji Sechtu na czele z Akadzare III "Żeliwnym" Kharutem Wielki Wódz Ōsralnajatkō I Jednogłowy Dwuręki Prezes Wielkiej Kompanii Zachodniej Harir Baruk Arcykapłan Magar Hassir Demagog Madur Harram Wódz Złamanych Kijów Mamapupu III Wielkie Uszy Wódz Konewek Malavoda I Koślawy Wódz Wielki Brzuch Hodobjuha II Głodny
Dowódcy wojskowi
Straty

Trzecia Wojna o Saakę (ay. Ταυ Υρον υ Φυνυ "Wielka Wojna o Las", nsch. ܟܛܪܪ ܕܔܫ ܛܢܘ ܐܦܸܝܡ /kata'rir da'geʃ ta'nu a'faim/ "Ofensywa za Agresję Tangijską", pin. Pulik Maluli /pu'lik ma'luli/ "Czarci Łomot") - konflikt zbrojny rozgrywający się w roku 9654 EK na terenie Kanisji pomiędzy zjednoczonym Cesarstwem Tangii i Związkiem Plemion Bu, a Pinu i Konfederacją Państw Sechtu, zakończona bitewnym remisem i wyczerpaniem sił wszystkich stron, ostatecznie - długofalowo strategiczną, polityczną i gospodarczą porażką Sechtonu.