Użytkownik:Deus/Greczka dla polskiego

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

W BUDOWIE

Grafemy okołosamogłoskowe
Zapis polski Zapis grecki Przykłady Komentarz
a α rak ρακ
o ο kos κος
ó ό mróz μρόζ
u ω wnuk υνωκ
je η jest ηστ na początku wyrazu
grajek γραηκ między samogłoskami
twoje τυοη na końcu wyrazu po samogłosce
ie ε kiedy
giełda
κεδύ
γελδα
po k i g
η ciek
nie
pies
sierp
τηκ
νη
πης
σηρπ
jeśli i pełni funkcję zmiękczenia[1]
e η czek
dżem
szew
że
rzeka
κηκ
τγημ
χηυ
γη
ρηκα
po cz, , sz, ż i rz
έ keks
gest
κέκς
γέστ
po k i g
ε mech
orient
wizjer
μεχ
ορϊεντ
υίζϊερ
w pozostałych przypadkach
i ι dziad
miasto
διαδ
μιαστο
w roli zmiękczenia[1] przed samogłoskami innymi niż e i ę
mozaika μοζαικα w roli j przed spółgłoską albo na granicy wyrazu
ϊ magia μαγϊα w roli j po spółgłosce
zbroi ζβροϊ w roli ji
czip
sinus
współistnieć
κιϊπ
σϊνυς
υσπόλϊστνητι
jako gramatycznie niezmiękczająca samogłoska[2]
ύ drugi
kino
chityna
historia
δρωγύ
κύνο
ηύτύνα
ηύστορϊα
jako samogłoska po k, g, ch i h
ί bzik
iks
βζίκ
ίκς
w innym wypadku, nie przed e i ę
y ί czy
pidżyn
szyb
żyto
krzyk
κί
πίτγίν
χίβ
γίτο
κρίκ
po cz, , sz, ż i rz
ϋ gyros
kyliks
chyba
hydra
γϋρος
κϋλικς
χϋβα
χϋδρα
po k, g, ch, h i l
ύ błysk βλύσκ w innym wypadku, jako samogłoska
ą = o+Ν οϋ kąt κοϋτ
ę = e+Ν ηϋ
έϋ
εϋ
zięba
mogę
męka
ζηϋβα
μογέϋ
μεϋκα
ę obejmują zasady dotyczące e
Grafemy spółgłoskowe
Zapis polski Zapis grecki Przykłady Komentarz
m μ mak μακ
n ν nos
dynia
aronia
νος
δύνια
αρονϊα
p π pan παν
b β byk βύκ
t τ takt τακτ
d δ dług
odzew
odżywka
δλωγ
οδζευ
οδγίυκα
jeśli nie jest częścią dwuznaku
k κ kot κοτ
g γ guz γωζ
c τ cios τιος przed i oznaczającym zmiękczenie
cicho τίχο przed i oznaczającym zmiękczającą spółgłoskę
τς piec πητς na końcu wyrazu
τσ cegła τσεγλα w innym wypadku, jeśli nie jest częścią dwuznaku
dz δ dział διαλ przed i oznaczającym zmiękczenie, jeśli jest dwuznakiem
dzik δίκ przed i oznaczającym zmiękczającą spółgłoskę, jeśli jest dwuznakiem
τζ dzwon τζυον w innym wypadku, jeśli jest dwuznakiem
cz κ czyn κίν przed y, jeśli jest dwuznakiem
czerw
dziewczę
κηρυ
δηυκηϋ
przed e i ę, jeśli jest dwuznakiem
κι czar
mecz
κιαρ
μεκι
w innym wypadku, jeśli jest dwuznakiem
τγ dżygit τγίγύτ przed y, jeśli jest dwuznakiem, nie po jednoznaku ż
dżem
nindżę
τγημ
νίντγηϋ
przed e i ę, jeśli jest dwuznakiem, nie po jednoznaku ż
τγι dżaga
brydż
τγιαγα
βρύτγι
w innym wypadku, jeśli jest dwuznakiem, nie po jednoznaku ż
żdż ζγ drożdży δροζγί przed y, jeśli nie wchodzi w skład dwóch dwuznaków
móżdżek
jeżdżę
μόζγηκ
ηζγηϋ
przed e i ę, jeśli nie wchodzi w skład dwóch dwuznaków
ζγι wjeżdża
miażdż
υιεζγια
μιαζγι
w innym wypadku, jeśli nie wchodzi w skład dwóch dwuznaków
ć τι spać σπατι
δι miedź μηδι
f φ forum φορωμ
w υ wór υόρ
s ζ sczytać ζκίτατι przed cz
ς czas κιας na końcu wyrazu
σ sok
siad
σοκ
σιαδ
w innym wypadku, jeśli nie jest częścią dwuznaku sz
z ζ zaraz ζαραζ jeśli nie jest częścią dwuznaku cz, dz, rz lub sz
sz σ szczep σκηπ przed cz
χ szyna χίνα przed y, jeśli jest dwuznakiem
szept
wszędzie
χηπτ
υχηϋδη
przed e i ę, jeśli jest dwuznakiem
χι szafa
marsz
χιαφα
μαρχι
w innym wypadku, jeśli jest dwuznakiem
ś σ wieść
ścieg
υηστι
στηγ
przed ć i ci
σι coś
śpiew
τσοσι
σιπηυ
w innym wypadku
ź ζ gwóźdź
jeździć
γυόζδι
ηζδίτι
przed i dzi
ζι źrebię
maź
ζιρεβηϋ
μαζι
w innym wypadku
h χ hak χακ
ch chleb χληβ
r ρ raz ραζ jeśli nie jest częścią dwuznaku
rz ρ marzyć μαρίτι przed y, jeśli jest dwuznakiem
rzecz
rzęsa
ρηκι
ρηϋσα
przed e i ę, jeśli jest dwuznakiem
ρι rzut
pierz
ριωτ
πηρι
w innym wypadku, jeśli jest dwuznakiem
l λ lipa λίπα przed i
len
lęk
λην
ληϋκ
przed e i ę
λι las
pal
λιας
παλι
w innym wypadku
ł λ ład λαδ
j ϊ wersja υερσϊα po spółgłosce, przed samogłoską
ι jak ιακ na początku wyrazu, nie przed e i ę
boja βοια między samogłoskami, nie przed e i ę
maj μαι na końcu wyrazu, po samogłosce

Przykładowe teksty

Υ Σκηβρηχίνη χριοϋσκι βριμί υ τριτίνη
Ί Σκηβρηχίν ζ τεγο σλύνη.

Υόλ γο πύτα: «Πανη χριοϋσκιω,
Πο τσο παν τακ βρηϋκί υ γοϋσκιω;»

«Ιακ το πο τσο; Το ηστ πρατσα,
Καγιδα πρατσα σηϋ οπλατσα».

«Α τσόγι ζα το παν δοσταη;»

«Τεγι πύτανη! Υχίστκε γαη,
Υχίστκε τριτίνύ πο υχη κιασύ,
Λοϋκύ, πολια οραζ λιασύ,
Ναυετ ρηκικύ, ναυετ ζδροη,
Υχίστκο το ηστ υλασινη μοη!»

[…]

Ιαν Βρηχυα, Χριοϋσκι


  1. 1,0 1,1 Zwykle po m, n, p, b, w, s, z, c, dz. Czasami po f w przyswojonych zapożyczeniach.
  2. Zawsze po t, d, cz, , sz, ż, r i ł, w niektórych zapożyczeniach też po innych spółgłoskach.