Wielbłąd i Rekin/Nuaria

K Y O N Czytasz artykuł z serii Wielbłąd i Rekin - o klimacie Kyonu.

I. WSTĘP: 1.1 Wprowadzenie · 1.2 Założenia, metodologia, oznaczenia · 1.3 Zalety i wady II. WYBRANE TEMATY: 2.1 Wielka oscylacja oceaniczna · 2.2 Prądy morskie · 2.3 Krainy geograficzne · 2.4 Rozszerzenia Kyonu · 2.5 Życzenia i wyzwania III. REGION PO REGIONIE: 3.1 Ajdynir · 3.2 Muria i Siedmiomieście · 3.3 Olsenia · 3.4 Nuaria · 3.5 Buania i Szur · 3.6 Tangia i Pinu · 3.7 Secht i Wielka Pustynia · 3.8 Państwo Neszów · 3.9 Dewia IV. PODSUMOWANIE GLOBALNE: 4.1 Podsumowanie

Model klimatyczny Wielbłąd i Rekin świata Kyon.
NUARIA
Dane ogólne
Świat:	Kyon
Region:	Kyon południowy, Sfeniscja (Antarktyda)
Państwa:	Amaxus, Wiraflycy
Klimat
Opisowo:	lodowaty polarny, w Miechu skrajny kontynentalny
Ekstrema:	silne wiatry, skrajne ciepło, skrajny mróz, zlodowacenie akwenów, opady śniegu
Rating:	bardzo trudny

Nuaria odnosi się przede wszystkim do regionów skrajnego południa Kyonu. Leżą w regionie Sfeniscji (Kyońskie Obszary Antarktyczne), terenu smaganego antarktycznym wiatrem cyrkumpolarnym, i gdzie tzw. góry zachodzącego słońca i pouderzeniowe góry Tsiqaxusu (wraz z samą krainą poimpaktową) są rozdzielone przez Miech Nuaryjski, będący obszarem centralnym państwa Nuaria.

Opis regionu

Nuaria znajduje się na skrajnym południu. Obejmuje góry zachodnie (tektoniczne), Miech Nuaryjski, będący stosunkowo nizinnym regionem pomiędzy górami i jednocześnie bramę na pustynię, góry wschodnie (częściowo poimpaktowe, częściowo tektoniczne), półwysep Atuanv, region Tsiqaxusu, oraz regiony nadmorskie.

Charakterystyka klimatu

Klimat należy podzielić na Miech Nuaryjski oraz resztę regionu.

Miech Nuaryjski

Miech stanowi bramę na Wielką Pustynię Południową. Wielkie wyże kontynentalne centrum pustyni latem wdmuchują przez Miech rozżarzone - a zimą lodowate - powietrze, co zainicjowało taką nazwę. Zatem klimat jest raczej suchy przez cały rok, choć przez niektóre miejsca przepływają rzeki. Latem klimat jest skrajnie gorący. Zimą klimat jest skrajnie lodowaty. Im bliżej wejścia na pustynię, tym większe różnice.

Obszary Nabrzeżne

Klimat deszczowy, latem chłodny, zimą lodowaty. Zimą całe morze zamarza. Latem żar wylewający się z Miechu szybko roztapia lód, często prowadząc do zupełnego zaniku pokrywy lodowej. Okresy przejściowe charakteryzują się częstym śniegiem, aż do momentu rozmarznięcia lodu bądź do kompletnego ścięcia się powierzchni oceanu.

Fazy Wielbłąda i Rekina

Nuaria jest w dużej mierze odporna na wpływy Wielkiej Cyrkulacji Oceanicznej. W fazie rekina, Wielka Pustynia potrafi wiać przez Miech Nuaryjski z większą siłę. To zazwyczaj przy tej fazie ocean latem rozmarza całkowicie.

Równonoc wiosenna i jesienna różnią się między sobą. Równonoc wiosenna zazwyczaj rozpoczyna się wtedy, kiedy nachylenie osi planety i jej pozycja na orbicie wokół Heliosa przesuwa równik termiczny, a w raz z nim, granicę komórki Hadleya i Ferrela. Sama komórka Polarna zaczyna się kurczyć. Centralny niż przesuwa się bardziej na południe, tak samo zresztą jak centrum wyżowe w centrum Pustyni, i przez Miech nagle rozpoczyna się gwałtowny wpływ ciepłego powietrza z pustyni. To powietrze rozpoczyna bardzo intensywne rozmarzanie lodu oceanicznego, ale jest to powietrze suche.

Późnym latem lód na oceanie cofa się bardzo głęboko w stronę bieguna, a czasami znika całkowicie. Kończy się dzień polarny. Wiatr jest bardzo ciepły, ze strony pustyni, dzięki sile Coriolisa nieco po skosie, co przynosi pewne opady. W tym momencie możliwa jest uprawa roślin.

Lato jest jednak krótkie. Zaczyna się jesień. Niż szybko się podnosi i przechodzi przez Miech, wiatr zaczyna wiać z południa na północ, przynosząc wilgotne powietrze znad oceanu. Pierwotnie, ta wilgoć jest oddawana w postaci deszczu, szybko jednak przechodząc w śnieg. Lód na oceanie zaczyna się szybko powiększać. Zanim jednak dotknie półwyspu Atuanv, przyniesie na niemal cały region znaczne ilości śniegu. Gdy lód skuje cały ocean, wszelkie opady niemal ustają, i region z dnia na dzień staje się pustynnie suchy.

Spekulacje temperaturowe

Bez rozróżnienia na fazy.

1. Podczas równonocy:
   1. Miech nuaryjski osiąga do +5°C za dnia i wilgotność jest niska.
   2. Tereny nabrzeżne osiągają do -10°C. Wilgotność jest wysoka tak długo, jak długo na oceanie jest woda w stanie ciekłym.
2. Podczas lata:
   1. Miech nuaryjski osiąga do +50°C za dnia i wilgotność jest skrajnie niska.
   2. Tereny nabrzeżne osiągają od +5°C do +20°C. Wilgotność jest umiarkowana.
3. Podczas zimy:
   1. Miech nuaryjski osiąga do -70°C i wilgotność jest znikoma.
   2. Tereny nabrzeżne osiągają około -35°C. Wilgotność jest wysoka tak długo, jak długo na oceanie jest woda w stanie ciekłym. Po zestaleniu się oceanu, wilgotność jest znikoma.

Zjawiska ekstremalne

1. W Miechu temperatury są skrajne z uwagi na kontynentalny klimat. Latem temperatury są skrajnie wysokie. Zimą temperatury są skrajnie niskie.
2. W całej Nuarii podczas jesieni i lata pada intensywnie deszcz i śnieg. Śniegu momentami mogą być skrajne ilości, które w niektórych miejscach nie topną do końca przez cały rok.
3. Cała Nuaria doświadcza pełnego dnia i nocy polarnej. To ma wpływ na kondycję psychiczną mieszkańców.

Wnioski i sugestie gospodarczo-społeczne związane z klimatem

1. Kraina posiada skrajny klimat i niewiele terenów rolnych i jest w stanie utrzymać gospodarczo bardzo niewielką populację nomadyczną, chyba że a) posiada drogocenne minerały, b) łagodzi go mikroklimat. Oba te warunki są spełnione przez państwo Amaxus.
2. Należy wzorować się na ludach rdzennych Syberii, Grenlandii, Kanady i Alaski, ale także na osadnictwie kozackim, kazachskim, buriackim czy mongolskim.

Czytaj dalej

Czytaj dalej: 3.5 Buania i Szur →