XI Polska Sztafeta Językowa, NOWA EDYCJA
XI Polska Sztafeta Językowa, NOWA EDYCJA — 11. edycja zabawy językotwórczej na forum PFJ. Organizatorem był Korejec. Trwała ona od 6 kwietnia do 27 czerwca 2020 roku.
Wyniki
| Autor i język | Tekst polski | Tekst w conlangu |
|---|---|---|
| Korejec ański |
Pengzu był ministrem za czasów panowania dynastii Yin. Jego nazwisko brzmiało Qian, a imię Keng. Był wnukiem cesarza Zhuanxu i drugim synem Luzhonga. Żył od czasów dynastii Xia do końca dynastii Shang, liczył sobie siedemset lat. Żywił się grzybami guizhi (lakownica lśniąca). W dawnych czasach, gdy modlono się do niego o deszcz i wiatr, nie odmawiał prośbom. Jego świątyni strzegły dwa tygrysy, jeden po prawej, drugi po lewej stronie. Dziś świątynia już nie istnieje, ale nadal można zobaczyć odciski łap tygrysów. | Unane dangganki dan nagoni ruganyakh I ha Wvngzu. Ke’e Syen ha khoga ike Khwng ha kanna ku. Ke’e kekki utan Zwansyu yang keki iki Ruzong. Kukuna igi ruganyakh sya nat orok ruganyakh syang, ke’e gwendw hari. Nunurgu ogi gweizv. Yugi unangkusar ku yat isin de uwek han wirerewetsu ha ku. Dudugat shirw ku ha ki nundo, uru ikak the dergu, iki the dehuk. Yuru shirw dan gwreyw ikrangkerekun nurdvki dwwo nundo. |
| Grímkel ohastini |
Za panowania Wontso z dynastii I był sobie minister. Miał na imię Senkoñ. Był wnukiem cesarza Santso i drugim synem Lasoña. Żył od czasów dynastii Sa do końca dynastii Sañ siedemset lat. Kejiso jadał grzyby. Dawno temu czcił deszcz i wiatr. Bronił się przed dwoma tygrysami w świątyni, na początku po prawej, potem po lewej. Tygrysów nie ma już w świątyni, ale nadal widać odciski ich łap. | Tšiwil wikitantławajatsa Is Wontsotas. Sammimatsine Senkoñ. Amaxe Santsos wikimasa. Łate kil Lasoñi. Iniši ašanattsoł. Initan wikitantława Sas wikitan’oloława Sañi. Opo Kejiso otłolo. Ñantłintšila ašalak, ollolopo naskas ałkas. Atawotantopos tłakana wotšina — šasa kaxatan, maha kiłtan. Tłak wotšinakala sanakala, malamaxa tatakta. |
| Henryk kъpqaa |
Zarządza członek dynasti Wontsota I. Nazywa się Senkoñ. Umiera dziadek Santso. Następnym synem był Lasoñ. Dziadek żył 107 lat. Żyje następnie Sa od Sañ też jeszcze. Grzyb zjadł Kejiso. Pewnie minie wiele lat, jak czczony będzie wiatr i deszcz. Broniły świątyni dwa tygrysy – ale po prawej drugi, a po lewej następny. Tygrys nieświątynny niedzisiejszy ale widział odcisk łapy. | Walade ksъjas vъst porodenoi vъst Wontsotoi I. Mene Sękęjas. Ęre geidas Sęcowas. Lasęjas jъmai hęst potъmъskosęqas. Geidas jъmai gęvi kętum sedum rik. Gъvi potъmъskai Sas vъst Sęjan obsъto pedau. Kъjisan halusężis jъmai jdża. Chibъ bdżą mъnelъ mnowa rik, qędo bdżą lętaczedur pъsъdъksah bi dъż!is. Jъmę uchwęre papajъstanan dъwum gъjtoodinosaur – nupagadizajaseisksulimitaitelibidura na lidъskan inъnas, bi komunistan potъmъskas. Gъjtodinosauras bъsъpapajъstęniskas hъst bъsъsiwodęniskas, nupagadizajaseisksulimitaitelibidura jъmai widęło atpaiczaqqan vъst rączkan. |
| CivilixXXX atomarski |
Rządzi członek pierwszej dynastii Wąsotów. Nazywa się on Sędziej. Umiera dziadek Sędzieja. Lasej był jego synem. Dziadek żył sto siedem lat. Jest jeszcze Sas, potomek Sęży. Zjadł go grzyb. Prawdopodobnie przeminie wiele lat, zanim będzie czczony wiatr i deszcz. Imienia świątyni będą bronić dwa tygrysy - jeden po prawej, drugi po lewej. Tygrysy, które nie należą do świątyni, nie mają imienia, ale zobaczą odcisk swej ręki. | Aja wa Wat mutmam la. On-pi nim Sais. Sais-pi surmam pinja. Lasi on-pi lirja. Surmam ar arluatu siw. Li Sas, lirja Sa la. Kir mow on. Samla ar siw tapim, apata ja sursun tawa li siwer. Tomsursun-pi nim utl tu utlesal: wa la apasun, tu la pimsun. Utlesal-ar, tomsurun-pi-arik a-arik nim, tas on luwa on-pi luw-pi panli. |
| Borlach ajdynirski |
Pewien mędrzec z krainy Wat miał rodzinę. Miał na imię Saishir. Ojciec i matka Saishira umarli, ale miał On syna, imieniem Larsion. Szanowny Saishir żył sto pięćdziesiąt dwa lata. Żyła też Sasaen, córka Saen, lecz pożarła ją puszcza. Minęło ponoć około stu lat zanim ktoś ponownie złożył taką ofiarę bogom Wiatru i Deszczu. Słowo Świątyni wykonywane było przez dwa pajryny, jeden był wschodem a drugi zachodem. Pajryny nieświątynne nie umiały mówić, lecz On patrzył na 5 swoich płaskorzeźb. | Ekhrir qenai Wataniridha canen daroda. Īse udranast Saishir ŝamri. Quissa-o-myissa Saishiraz quanīsht, ve bazdiri udranast Larsion Źa daroda. Qenai Saishir zédlāwirghavśat urūshuwan rahetīdri. Sasaen Saenhaīra eas ŝauri, drą sūlzhin erhi āsenaŝīdro. Zéd urūshuwan erim zét Vahzis-o-Kshāspabhaś eḱagārahīdro berahenīdro. Źesah Ahûrpuraz pāyrīnnam getakharīsht, ekhraso cęharast ŝamri ą lāwaso āmuzorast. Pāyrīnaya patahûrpuranęri pagôhirye, sil Źa daus ghavir hiftanauś kailinīdri. |
| Todsmer truski |
Pewien potomek [z rodu] pana Watanira, on nazywał się Saishir. Ten Saishir, wszyscy jego rodzice zmarli, lecz miał syna, on nazywał się Larsion. Pan Saishir 152 lata żył. I była Sasaen Saen-córka, ale las ją pożarł. Ktoś przestał składać ofiary burzy 144 [symboliczna duża liczba] lat temu. Słowo świątyni, ono dwa paireny ofiarowało, jeden ku wschodowi i jeden ku zachodowi. Payriny nieświątynne, one nie mówiły, lecz on pięć payrinów na święte wizerunki patrzył. | Eì kám gárm Watanir, ra eu Saishir làrgìlmòs. Ra Saishir, ègadór aí paùt oùraípàs, oùrdà eu kareìm aípàs mei, eu karém Larsion làrgìlmòs. Garm Saishir raím é raím dà roùm kèrm garòs. Dà Sasaen keúm-Saen garòs, oùrdà merùb ai dorgòs. Eì aì raím kèrm kelaùt meíb é klarend. Starad drudíb horìmos, eu oúr pairen é meìb zesòs, meíng pairen laúros, meíng pairen aìbos. Pairen oùrdrudíb horìmòs, eu oùrtrugór, oùrdà ra aí taúrm pairen é loùgr horìmòs koìdos. |
| Kazimierz kv |
Potomek pana Watanira nazywał się Saishir. Saishir, którego wszyscy rodzice nie rodzili, aby jego syn się nie urodził, jego syn nazywał się Larsion. Pan Saishir żył 152 lata. I córka Saseana, Saen przeżyła i las jej nie pożarł. Ona 144 lata koniec ofiary na burzy daje. Słowo domu się uświęca, ona dwa pajryny daje na ofiarę, jeden pajryn jest wschodni, jeden jest zachodni. Dom pajrynów nie uświęci, on nie umie mówić, jego 5 pajrynów patrzy na święty wizerunek. | Мосъс Ватаніръс сирдиг Сајшир зутде. Сајшир, тас ул ісхомав̇је нипор̇да кирън лас нипор̇ав. Лас кир Ларшон зуте. Мос Сајшир бош цем томис шум цурим лејде. А Сасянъс тал̇ Сян̇ кролејгуде а туръв лан нимбрамѵгда. Ла бош нор̇ томис норьм цурим бярис таџен ак враз фајаха. Нумъс ноце іздре, лас шу јірі фајне вок бяръв, јен јір̇ звіндси, јен јір̇ вяпхуфси. Нум ниіздра јірін, ла никуза калан. Де цем лас јіріс вок бічъв іздицъв ніре |
| Jjj nie podano nazwy języka |
Rew Säyširi haycikü Vatańirovon näru iwrow.
Guguninda Säyširin rewhitey zakahitey nanaružü. Rew Läršon Sayširin näru iwrow. Haycikü Sayširi keutu ö denhi yodu näru louku. Ö fede Śäńi Saśänkü näru louku, čuvägä Śäńitey yitevižü. Na keutu ö teašu habirühica öl teašuy pokuy zebarikövehi näru dajoo. Teiohi rüykun ńezuhi näru, čuvabäletey rüykun gekobay ö sawtefo nanaru dajoo. Rüyku čuvabäńe ńezu naružü furo, na teiru śateya. Ö den čuvabäśu rüykun ńezuhitey gönsahitey nayru enbou. | |
| Úlfurinn erutat |
||
| Emilando zongepajcki |
Syn pana Vatanhirovo Säyäşiri zwał się
Rodzina Säyäşiriya inna była od innych Syn Säyäşiriya Läräşon zwał się, Syn Säyäşiriya milion dwieście dwadzieścia pięć tysięcy dwieście dwadzieścia pięć lat był zwierzęciem i córka Syänyi Sasyäna została zwierzęciem, las Syänyit był pełny od nich Że sto cztery dzieci cztery lata ofiarą całopalną były, aby skończyły jako zwierzęta Ich domy zostały święte, dwa żbiki mieszkały w nich i do domów poszły Dom pomalowano sposobem nie świętym, ale umiejętnym jak psy i widziano pięć pędzli. |
Gahan fěpunu Watanhirowo Sějěširi gažiminsaum,
sagaiszsolajił Sějěširi wěnǩeržez chadzesonsaum, gahan Sějěširi Lěrěšon gažiminsaum, gahan Sějěširi Lěrěšon ðanchoðanchozasluzěpfjaslozaslowichaslogaðanchozěpfjaslozaslowichasloga łěraz rawahě chadzeson, ji aijuszu Sjěnji Sasjěna rawahě pachadzeson, zaslazłaisoňi Sjěnjit khachu toslauzuz chadzeson, pas zěpfjasloězo gahanslaza ězo łěraza ðěkehě chadazětsan chadazětsan, suǩi afa rawaslaza chadazsan, khazaz żonaslaza jisěnzaz pachadazětsan, zaslu załchufahłosloza chadazětsan khaza ji żonaslazak ǩifson, żona pizaukhěj wěn'jisěnzaz pobereksan, měðuslo etzaz ji pidachěj chasloga bereksuchanaz. |
Tekst końcowy
Syn bohatera Watanhyrowa nazywał się Sejeszyry. Rodzina Sejeszyrego była inna. Syn Sejeszyrego nazywał się Lereszon. Syn Sejeszyrego Lereszon był przy zwierzęciu milion dwieście dwadzieścia pięć tysięcy sto dwadzieścia pięć lat i jego córka Sjenia Sasjena też była przy zwierzęciu. W lesie Sjenii było pełno zwierząt, ponieważ sto cztery dzieci było składanych w ofierze przez cztery lata, żeby być jak zwierzęta. Oni byli domami świętymi. Dwa wilki w nim były i do domów on biegł. Pomalował nieświęty, ale ręczny dom i znał pięć pędzli.