Ymnicki

Języki i dialekty Ecji.

Ymnicki, ymnucki (ym. al Ymnut suren, ęm. ynnyt syr'an - mowa ymnicka) - etnolekt używany we wschodniej Ecji, uznawany za dialekt języka ęmuckiego lub samodzielny język.

Ymnicki dzieli się na dwa mniejsze dialekty, różniące się nieco wymową: Erqet i Dyrkü.

Fonologia

Spółgłoski

Spółgłoski		Wargowe	Dziąsłowe	Welarne	Krtaniowe
Nosowe		m	n	ŋ ñ
Zwarte	dźwięczne	b	d	g
	bezdźwięczne	p	t	k	ʔ q
Szczelinowe		v~f v	z~s s	ɣ~x j
Półotwarte			r
Boczne			l

/b d g ŋ/ występują tylko na początku sylaby. W wygłosie zmieniają się w /p t k n/.

/l/ występuje tylko na końcu sylaby. Przed samogłoską zmienia się w /r/.

Samogłoski

Samogłoski	neutralne	przednie	tylne
przymknięte	[i]	[y] ü	[u]
półprzymknięte	[e~ɪ] y	[ø~ʏ] ö	[o~ʊ] o
otwarte	[ɛ] e	[æ] ä	[ä] a

Występuje harmonia samogłosek.

Gramatyka

Język ymnicki cechuje wyższy stopień polisyntezy niż ęmucki. Występuje wiele międzyrostków (interfiksów) tworzących wyrazy złożone:

• gonserimmikkat - goN-sel-iN-mik-kat - dwa lata i pięć miesięcy
• kavgommemvor - kat-AV-goN-meN-vor - miesiąc lub dwadzieścia dni
• vesdöjesgan - ve-es-dö-es-gan - wiatr, potem burza, potem słońce