Ymnicki

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Języki i dialekty Ecji.
Typ: a priori
Grupa: diachroniczny
Rodzaj: artystyczny
Lista conlangów

Ymnicki, ymnucki (ym. al Ymnut suren, ęm. ynnyt syr'an - mowa ymnicka) - etnolekt używany we wschodniej Ecji, uznawany za dialekt języka ęmuckiego lub samodzielny język.

Ymnicki dzieli się na dwa mniejsze dialekty, różniące się nieco wymową: Erqet i Dyrkü.

Fonologia

Spółgłoski

Spółgłoski Wargowe Dziąsłowe Welarne Krtaniowe
Nosowe m n ŋ
ñ
Zwarte dźwięczne b d g
bezdźwięczne p t k ʔ
q
Szczelinowe v~f
v
z~s
s
ɣ~x
j
Półotwarte r
Boczne l

/b d g ŋ/ występują tylko na początku sylaby. W wygłosie zmieniają się w /p t k n/.

/l/ występuje tylko na końcu sylaby. Przed samogłoską zmienia się w /r/.

Samogłoski

Diagram wymowy samogłosek w dialekcie Dyrkü.
Diagram wymowy samogłosek w dialekcie Erqet.
Samogłoski neutralne przednie tylne
przymknięte [i] [y]
ü
[u]
półprzymknięte [e~ɪ]
y
[ø~ʏ]
ö
[o~ʊ]
o
otwarte [ɛ]
e
[æ]
ä
[ä]
a

Występuje harmonia samogłosek.

Gramatyka

Język ymnicki cechuje wyższy stopień polisyntezy niż ęmucki. Występuje wiele międzyrostków (interfiksów) tworzących wyrazy złożone:

  • gonserimmikkat - goN-sel-iN-mik-kat - dwa lata i pięć miesięcy
  • kavgommemvor - kat-AV-goN-meN-vor - miesiąc lub dwadzieścia dni
  • vesdöjesgan - ve-es-dö-es-gan - wiatr, potem burza, potem słońce