Katakumby Marajskie

        Katakumby Marajskie (ay. "Μαραο μελε" Marao mele /'marao 'mele/) - kompleks podziemnych grobowców, kaplic i płaskorzeźb zorganizowanych w labirynt, wykuty w skale około 5 metrów pod piaskami pustyni marajskiej na jej północnym terytorium. Katakumby nie były założone przez Tangijczyków. Zostały założone przez cywilizację przed nimi, prawdopodobnie tysiące lat, i choć nie jest to jedyna pozostałość po poprzedniej kulturze, to jest największa i bez wątpienia najbogatsza w wykształcone oznaki cywilizacji takie jak posągi, figurki, malowidła i pismo hieroglificzne. Datowany na rok 4120 ET / 2791 EK, a więc 6718 ET lat temu, uważa się, że jest to najstarszy zabytek Tangii, jest uznany za jeden z Dziesięciu Cudów Tangii.

Katakumby liczą sobie 9 kilometrów korytarzy na co najmniej trzech piętrach, w środku znajdują się szczątki około 6000 ludzi różnej rangi. Nie widać rozróżnienia pomiędzy poziomem cywilizacyjnym nekropolii, w związku z czym uznaje się, że miała ona pewien wymiar religijny.

Szkic katakumbów