Tekst źródłowy strony Inwazja Ajdyniru na Pojcję, Qin i Trugię (7621)

{{Wojna}}

'''Inwazja Ajdyniru na Pojcję, Qin i Trugię (7621)''' była jedną z największych kampanii militarnych w dziejach [[Morze Wewnętrzne|Morza Wewnętrznego]] w VIII tysiącleciu EK. Początkowo skierowana przeciwko [[Cesarstwo Pojtów|Pojtom]], przerodziła się w szeroki konflikt, w który wciągnięte zostały także [[Qin]] i [[Państwo Truskie]]. Choć wojska ajdynirskie odniosły początkowe sukcesy, ostatecznie nie zdołały utrwalić swoich zdobyczy, a skutkiem długofalowym było umocnienie pozycji Trugów na południowym brzegu [[Wielka Rzeka|Wielkiej Rzeki]].

= Tło =
W latach 500. VIII tysiąclecia EK [[Pierwsze Cesarstwo Pojtów|Cesarstwo Pojtów]] znajdowało się w stanie przewlekłej wojny z sąsiadami w basenie [[Morze Wewnętrzne|Morza Wewnętrznego]]. Około {{RokEryKyonu|7594}} pojcki cesarz skierował swoje siły przeciwko [[Ajdynir]]owi, wykorzystując kryzys polityczny w tym państwie. Poitowie opanowali ujście rzeki [[Mhasal#Rzeka Ehwatri|Ehwatri]] i wsparli lokalne powstanie antyajdynirskie. Początkowy sukces zakończył się jednak klęską: Ajdynir zmobilizował armię, rozbił wojska pojckie, zdobył i złupił stolicę, a w walkach zginął sam cesarz. Ponieważ nie miał on potomstwa, władzę przejął jego siostrzeniec, który niedługo potem zawarł traktat z Ajdynirem. Na jego mocy Pojcja została wasalem Ajdyniru, a jej władca zrzekł się tytułu cesarskiego.

= Początek kampanii =
Ajdynir, nie poprzestając na podporządkowaniu Pojtów, postanowił rozszerzyć działania na północ. Na drodze jego wojsk leżało [[Siedmiomieście]] oraz [[Państwo Truskie]], rządzone przez [[Melein II|Meleína II]], które było wówczas w okresie rekonstrukcji po [[Okres Zamętu (Trugia)|Okresie Zamętu]]. W roku ({{RokEryKyonu|7621}}) armia ajdynirska, wzmocniona kontyngentami pojckich wasali, przekroczyła dawną południową granicę Trugii.

Jednakże nie wszyscy Pojtowie poparli nowego króla i jego sojusz z Ajdynirem. Część elit, uważając go za niezdolnego do pełnienia rytuałów dynastycznych (jako że wywodził się z rodu cesarskiego po kądzieli), zbuntowała się i uciekła na północ, do Trugii. Tam zawarli sojusz z Meleínem II, przynosząc mu znaczne posiłki.

= Przebieg działań =
Meleín, wiedząc o planach Ajdyniru, nie czekał na atak. Przeprawił się przez Wielką Rzekę z własną armią i sprzymierzonymi oddziałami pojckimi. Flota truska ukryła się w [[Delta Wielkiej Rzeki|Delcie]], by przechwycić flotę ajdynirską. Ajdynir wystawił potężne okręty morskie, które okazały się nieprzydatne w walce rzecznej. Trugowie użyli lekkich, zwrotnych jednostek o małym zanurzeniu i zadali przeciwnikowi druzgocącą klęskę. Flota ajdynirska została niemal całkowicie zniszczona.

Na lądzie doszło do bitwy na południowym brzegu Wielkiej Rzeki. Armia ajdynirska odniosła taktyczne zwycięstwo, zmuszając Trugów i ich sojuszników do odwrotu. Straty truskie były jednak stosunkowo niewielkie, a Meleín zdołał ewakuować główne siły oraz część pojckich sprzymierzeńców na północny brzeg. Towarzyszył mu książę pojcki, który miał w przyszłości odegrać kluczową rolę w rozmontowaniu dawnego cesarstwa.

Większość buntowników pojckich pozostała jednak na południowym brzegu, licząc na dalszą walkę. Zostali oni rozbici przez Ajdynir, lecz wkrótce potem wieść o klęsce floty i obecności truskiej floty tuż u bram obozu zmusiła ajdynirskiego wodza do odwrotu. Zdecydował się na pokój z Trugami, w którym nie wspomniano ani słowem o losie Poitów. Tym samym byli oni zdani wyłącznie na łaskę Meleína.

= Skutki =
W ({{RokEryKyonu|7624}}) Meleín II, powołując się na prawa sukcesyjne księcia, który towarzyszył mu w odwrocie, przekroczył ponownie Wielką Rzekę. Poitowie nie stawili większego oporu: ich król zbiegł do [[Pojcja Dalsza|zamorskich kolonii]], a sojusznik Trugów został koronowany na króla Pojtów. W traktacie pokojowym Pojcja oddała Trugom znaczne terytoria, w tym większość umocnień przygranicznych, co całkowicie podważyło jej zdolność obrony.

Inwazja ajdynirska, mimo początkowych zwycięstw, zakończyła się niepowodzeniem. Ajdynir nie zdołał trwale opanować ziem nad Wielką Rzeką, a jego prestiż w regionie został nadwątlony. Z kolei Trugowie umocnili swoje panowanie nad południową Pojcją, poszerzyli granice i stworzyli dogodne warunki do dalszej ekspansji.

= Znaczenie =
Kampania roku 7621 była punktem zwrotnym w dziejach Morza Wewnętrznego. Ostatecznie przesądziła o upadku dawnego Cesarstwa Pojtów i przypieczętowała ich podporządkowanie Trugom. W historiografii truskiej uchodzi za jedno z największych zwycięstw Meleína II, które wyniosło Trugię do roli hegemona w regionie. Jednocześnie jednak ujawniła podatność Trugów na wielkie interwencje zewnętrzne i konieczność utrzymywania silnej floty, zdolnej do obrony ujścia Wielkiej Rzeki.

[[Kategoria:Historia Państwa Truskiego]]
[[Kategoria:Wydarzenia militarne w historii Kyonu]]
[[Kategoria:Historia Ajdyniru]]
[[Kategoria:Historia Pojcji]]