Język starozałabski: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
| typologia u = SVO, język fleksyjny | | typologia u = SVO, język fleksyjny | ||
| conlanger1 = ''skn.'' | | conlanger1 = ''skn.'' | ||
| tekst = | | tekst jaki = ''Ojcze Nasz'' | ||
| tekst = Náš Očče, këj jeś v Nebesech, | |||
Svįto będe Tvoje jmį, | |||
Přijď Tvoje Kárlevstvo,
| |||
Będe Tvoja Voľa, kako v Nebesech, tako a na Zemi. | |||
Našeho jemzícha chlíbca daď nam siodne, | |||
A pusť nam naši sundej, ibo mej takže pustiví našim dlžnikom.
| |||
Ale jarloś náj ot licha. | |||
Amen. | |||
}} | }} | ||
'''Język starozałabski''' (skn. ''konotopska říč'') – stadium [[Język załabski|języka załabskiego]] należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do | '''Język starozałabski''' (skn. ''konotopska říč'') – stadium [[Język załabski|języka załabskiego]] należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do okolic Frankfurtu nad Menem, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. ''Čmeľno'') i Nordhausen (skn. ''Nardúsej''). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium [[Język średniozałabski|średniozałabskie]]. | ||
[[Kategoria:Języki sztuczne]] | [[Kategoria:Języki sztuczne]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:30, 22 lip 2022
| język starozałabski konotopska říč konotopesk jįzejk | |
|---|---|
| Typologia: | SVO, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2022) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Słowiańskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | skn. |
| Przykład | |
| Ojcze Nasz Náš Očče, këj jeś v Nebesech, Svįto będe Tvoje jmį, Přijď Tvoje Kárlevstvo, Będe Tvoja Voľa, kako v Nebesech, tako a na Zemi. Našeho jemzícha chlíbca daď nam siodne, A pusť nam naši sundej, ibo mej takže pustiví našim dlžnikom. Ale jarloś náj ot licha. Amen. | |
| Lista conlangów | |
Język starozałabski (skn. konotopska říč) – stadium języka załabskiego należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do okolic Frankfurtu nad Menem, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. Čmeľno) i Nordhausen (skn. Nardúsej). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium średniozałabskie.