Talš Kaván

Czytasz artykuł z serii: Surandral वेटौ षोहोङ् Wecó Šooñ

Języki: urzędowe: surandralski (Słownik (Toponimy) · Lista Swadesha · starosurandralski · nowosurandralski) · kejreński główne: lecajski · ołłuch · kaalpaq · banzyjski inne: czouski · âng qo'or Główne miasta: Nawatal · Talszkawan · Waliha · Meã · Holask · Pinkut · Žoin Historczynie: Hóov · Balga · Fudda · Lecja · Jetawa Po roku wspólnym: Natybona · Tjacha · Niksan · Kiena Religie: Ngelizm · Suryzm · Pharhi · Rümayi Historia Surandralu: Państwa: I Państwo Gjõów (5432-6294) · Państwo Lecajskie (5711-6297) · Monarchia północnokejreńska (6512-7241) · II Państwo Gjõów (7241-8215) · Mejtak Surandralu (8215-9081) (po roku wspólnym) · Cesarstwo Surandralskie (9081-9754?) · Republika Surandralska (po 9754?) Okresy bezpaństwowe: Surandral prehistoryczny · Kejreński Surandral Wydarzenia: I wojna o Szlak Gór · Przewrót 14 jeaka 3557 · II wojna o Szlak Gór · Surandralski podbój Habecji

तल्ष् कभान् Talš Kaván Talszkawan {{{flaga}}} {{{herb}}} {{{motto}}} Język urzędowy: Języki używane: Stolica {{{stolica}}} {{{stolica współrzędne}}} Ustrój ' {{{szef rządu}}} {{{premier}}} Powierzchnia - całkowita -% wody {{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}% Ludność na rok 8973 kalendarza wspólnego (3541 ES) - całkowita 53812 Waluta () Strefa czasowa {{{czas}}} Powstanie: {{{utworzenie}}} Hymn {{{hymn}}} Przynależność do organizacji {{{organizacje}}} Domena internetowa {{{internet}}} Kod telefoniczny +{{{kod}}}

Talszkawan (sur. तल्ष् कभान् / Talš Kaván) — historyczna stolica Surandralu, a także stolica rejencji Thom Djal. Drugie największe miasto w kraju, w roku wspólnym liczy ok. 55 tys. mieszkańców.

Miasto jest jednym z najstarszych miast w okolicy i mimo utraty statusu stolicy, nadal jest ważnym ośrodkiem religijnym i kulturowym. Znajduje się tu chociażby największa świątynia kraju. Przez miasto przebiega też Szlak Gór.

Etymologia

Nazwa तल्ष् कभान् Talš Kaván jest pochodzenia czysto surandralskiego i składa się z wyrazów तळ् taľ „miejsce“ oraz कभान् kaván „święty“, oznacza więc dosłownie „święte miejsce“. Jest to nazwa opisowa — doskonale oznacza dawną i obecną rolę miasta. W formie pisanej występuje archaiczny zapis pierwszego członu, co ma wynikać z pewnego szacunku do tego miejsca.

W najstarszych zapiskach pojawia się także pod tajemniczą, starosurandralską nazwą थोर्ब्ळ Thörblya (sur. roku wspólnego: थेर्ळा Thejľá). Jej znaczenie do dziś nie zostało ustalone, najpewniej była obcym wpływem, lub pochodzi z prehistorycznych czasów. Nazwa ta zanika przed czasami kejreńskimi, ale co ciekawe, w roku wspólnym przetrwała w drobnych językach przełęczy Phejdë, m.in. w X jako Terpse.

U Lecajów tradycyjną nazwą było केरेम Kerema, co było zapewne nazwą przeniesioną od rzeki Čiem (po lecajsko Keremo). Jednak po zniszczeniu miasta przez Ankorów odbudowane miasto przyjęło nazwę Talkawon, opartą na surandralskiej, a poprzednia jest używana głównie w kontekście historycznym. Przetrwała natomiast w ołłuchu.

W Habecji z kolei jest znane pod formą కైరెనిసగొఇ Keîrênäsgö, znaczącą dosłownie „surandralskie miasto“. Niewykluczone, że jest ona także pochodną Keremy jako zapożyczenie fono-sematyczne.

Nazwy w innych językach:

język	nazwa
języki ziemskie
polski	Talszkawan
angielski	Talshcavan
niemiecki	Talschkawan
norweski	Talsjkavån
języki kyońskie
surandralski	तल्ष् कभान् Talš Kaván [ˈtaʎ ˈkavɐn]
starosurandralski	तल्षु कभान्त् Talsyu Kabhānt [tɑlsʲu kɑβɑːnt] lub थोर्ब्ळ Thörblya [tørblʲɑ]
kejreński	Vvardáicáion [ʋɑɾˈdɑ:it͡sɑ:iɔn]
lecajski	तळ्कवोन् Talkawon [ˈtʰalkʰawɔn] dawniej केरेम Kerema [ˈkʰɛrɛma]
ołłuch	Kerêma [ˈkʰerɛma]
habecki	కైరెనిసగొఇ Keîrênäsgö [ˈkʲéɪ̯rénæ̀zgø̀]

Historia

Osadnictwo w rejonie Talszkawanu występuje od pradawnych czasów, niemniej współczesne miasto zostało zapewne założone ok. 5000 EK. Prawdopodobnie i przed tym miejsce to pełniło ważną funkcję religijną, z czasem zaadaptowaną do kultury surandralskiej. Świadczą o tym wykopaliska, szczególe wykonane po 2782 ES (8214 EK), kiedy miasto musiało zostać odbudowane po ok. 90% zniszczeniach. Być może to właśnie od tej lokacji pochodzi nazwa Thörblya.

Już po założeniu miasta rozpoczęto budowę wielkiej świątyni, jak na owe czasy bardzo odważnego projektu. Jej budowa trwała wiele lat i została ukończona krótko przed inwazją kejreńską. Świątynia została wybudowana na piramidzie, która sprawiała, że cały obiekt wznosił się ponad okolicę. Na północ odeń umieszczono zaś okazały zespół klasztorny. Na weście, południu oraz auście rozwinęło się zaś miasto właściwe. Według niektórych, w szczytowym momencie mogło mieć nawet ok. 100 tys. mieszkańców.

Miasto było ściśle związane z religią, co oznaczało między innymi liczne przebudowy, gdy zmieniały się pewne aspekty. Było to zwłaszcza popularne w okresie I Państwa Gjõów, kiedy zasady religii często się zmieniały, ale ponieważ pewnych elementów nie dało się usunąć w ramach przebudowy, dało się niekiedy poznać z jakiego okresu pochodzi dany budynek. Było też ważnym ośrodkiem handlowym, gdyż przez to miasto zaczął przebiegać Szlak Gór.

Od czasu powstania I Państwa Gjõów miasto to miało ponadto funkcję stolicy państwa. W czasach kejreńskich znajdowała tu się rezydencja cesarza, a po rozpadzie imperium ponownie stało się miastem stołecznym, tym razem Imperium Północnokejreńskiego. Jego pozycja do czasu była bardzo korzystna, miasto znajdowało się w centrum kraju, do którego bardzo ciężko się dostać bez przygotowania, dlatego też nie było zbyt mocno ufortyfikowane.

W 2782 ES (8214 EK) do miasta udaje się dostać wojownikom z Âng Qo'or i dochodzi w nim do poważnej rzezi, a następnie dochodzi do obrócenia miasta w gruzy. 90% miasta było zniszczone, niemniej, większość konstrukcji wielkiej świątyni i niektórych innych starych budynków przetrwała. Miasto utraciło swą dotychczasową pozycję, dodatkowo było dalej wyprowadzane na bok przez powstające Nawatal, o lepszych właściwościach obronnych, do którego w 2886 ES (8318 EK) zostaje w końcu przeniesiona stolica.

Miasto nie upadło jednak całkowicie, nadal było ośrodkiem kultu religijnego oraz handlowego. Odbudowano świątynie i zespół klasztorny, miasto zostało lepiej zaplanowane i zabezpieczone. W 2909-3399 ES (8341-8831 EK) było siedzibą Cénë, czyli parlamentu surandralskiego.

Teraźniejszość

Miasto obecnie liczy 54 tys. mieszkańców, przez co jest w pewnym stopniu cieniem swej dawnej potęgi. Ciągle jest mimo to najważniejszym ośrodkiem handlowym, religijnym i kulturowym na mapie Surandralu. Jednak zwiastuje się powrót zastoju miasta z powodu budowy grobli południowej do Nawatalu, co prawdopodobnie spowoduje zmianę przebiegu Szlaku Gór, omijając to kiedyś ważne miasto.