Melein I

Meleín I (ur. 7461 EK , zm. 7555 EK ) – Hegemon Państwa Truskiego z dynastii Tárolaùgrydów, panujący w latach 7533 EK –7555 EK . Syn Tárolaùgra II; krótko panował, kontynuując jego linię polityczną, po czym zmarł w wypadku na polowaniu, pozostawiając niepełnoletniego następcę.

Pochodzenie i młodość

Urodził się w 7461 EK jako syn zwycięskiego Tárolaùgra II. Wzrastał w realiach Złotego Wieku Tárolaùgrydów, gdy aparat państwowy i armia znajdowały się w szczytowej formie po podbojach ojca.

Panowanie

Objął tron w 7535 EK , gdy informacje o śmierci jego ojca dotarły do Trugii, jednakże od 7510 EK sprawował rządy regenckie na czas nieobecności swojego ojca. Rządy Meleína I były kontynuacją kursu wyznaczonego przez Tárolaùgra II: utrzymaniem potęgi militarnej i pozycji międzynarodowej Trugii, bez zasadniczych zwrotów ustrojowych czy terytorialnych. Źródła podkreślają administracyjną ciągłość i stabilizację granic po okresie ekspansji.

Śmierć i następstwa

Zginął w 7555 EK wskutek wypadku na polowaniu. Tron przypadł jego synowi Faùtowi (ur. 7547 EK ), który nie osiągnął jeszcze pełnoletniości (w Trugii w wieku 40 lat). Nastąpił okres regencji i narastających kryzysów, które doprowadziły państwo do długotrwałej niestabilności i wojen domowych - Okresu Zamętu.

Rodzina

Był synem Tárolaùgra II. Z małżeństwa z Reùl pozostawił przynajmniej jednego pewnego potomka: Faùta.

Dziedzictwo

W tradycji dziejopisarskiej zapamiętany jako władca przejścia między dynamiczną ekspansją a kryzysem sukcesyjnym. Jego stabilny, ale krótki okres rządów bywa postrzegany jako ostatnia faza spokoju przed regencjami i bezkrólewiem, które głęboko przekształciły ustrój i elitę polityczną Trugii.