Język buański: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
| tekst u = | | tekst u = | ||
}} | }} | ||
{{słownik}} | |||
Język buański (bu. ''Buol'') jest używany przez plemiona Bu w Buanii w południowo wschodniej części głównego kontynentu [[Kyon|Kyonu]] oraz w należącym do Kotsowiszczji kraju Bu na Żibie. Jest tworzony przez [[Użytkownik:Kazimierz|Kazimierza]]. | Język buański (bu. ''Buol'') jest używany przez plemiona Bu w Buanii w południowo wschodniej części głównego kontynentu [[Kyon|Kyonu]] oraz w należącym do Kotsowiszczji kraju Bu na Żibie. Jest tworzony przez [[Użytkownik:Kazimierz|Kazimierza]]. | ||
==Fonologia== | ==Fonologia== | ||
Wersja z 21:46, 28 sie 2017
| Język buański Buol | |
|---|---|
| Sposoby zapisu: | łaciński, pismo buańskie |
| Typologia: | analityczny SVO |
| Faktycznie | |
| Utworzenie: | Kazimierz w 2017 |
| W Kyonie | |
| Używany w : | Buania |
| Klasyfikacja: | J. buańskie (?) |
| Lista conlangów | |
|
Zobacz też słownik tego języka. |
Język buański (bu. Buol) jest używany przez plemiona Bu w Buanii w południowo wschodniej części głównego kontynentu Kyonu oraz w należącym do Kotsowiszczji kraju Bu na Żibie. Jest tworzony przez Kazimierza.
Fonologia
Spółgłoski
- m n ŋ
- p t k
- b d g
- f s h
- v z
- t͡s
- d͡z
- j w
Samogłoski
- i ɯ u
- e o
- a
Fonotaktyka
Na początku sylaby mogą występować wszystkie spółgłoski i samogłoski. Na końcu zaś nie mogą znaleźć się spółgłoski dźwięczne (oprócz m, n, ŋ i l, które są traktowane jak bezdźwięczne) oraz h i r. Sylaba może mieć postać CV, wtedy jest to sylaba otwarta, albo VC, wtedy jest zamknięta. Dwa słowa o różnym znaczeniu mogą różnić się jedynie podziałem na sylaby, który jest zazwyczaj etymologiczny. Uwaga! Ten opis nie dotyczy buańskiego z Żiby.
Zapis
Do zapisu języka buańskiego służy pismo buańskie, ale na komputerach używa się transkrypcji.
Działanie pisma buańskiego
Wygląd symboli spółgłoskowych zależy od ich wymowy. Pionowe kreski oznaczają miejsce artykulacji: 1 kreska dla wargowych, 2 dla zębowych/dziąsłowych i 3 dla tylnojęzykowych. Ze schematu wyłamują się afrykaty, płynne, h i nosowe, które mają własne symbole (j i w pochodzą od i i u). Pochylona kreska oznacza, że spółgłoska jest dźwięczna. Symbole samogłosek nie mają związku z ich wymową.