Język buański: Różnice pomiędzy wersjami
m →Zapis |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
===Działanie pisma buańskiego=== | ===Działanie pisma buańskiego=== | ||
Wygląd symboli spółgłoskowych zależy od ich wymowy. Pionowe kreski oznaczają miejsce artykulacji: 1 kreska dla wargowych, 2 dla zębowych/dziąsłowych i 3 dla tylnojęzykowych. Ze schematu wyłamują się afrykaty, płynne, ''h'' i nosowe, które mają własne symbole (''j'' i ''w'' pochodzą od ''i'' i ''u''). Pochylona kreska oznacza, że spółgłoska jest dźwięczna. Symbole samogłosek nie mają związku z ich wymową. | Wygląd symboli spółgłoskowych zależy od ich wymowy. Pionowe kreski oznaczają miejsce artykulacji: 1 kreska dla wargowych, 2 dla zębowych/dziąsłowych i 3 dla tylnojęzykowych. Ze schematu wyłamują się afrykaty, płynne, ''h'' i nosowe, które mają własne symbole (''j'' i ''w'' pochodzą od ''i'' i ''u''). Pochylona kreska oznacza, że spółgłoska jest dźwięczna. Symbole samogłosek nie mają związku z ich wymową. | ||
==Słowotwórstwo== | |||
Język buański jest konsekwentnie prawogłowowy. Nowe słowa tworzy się łącząc podstawowe pojęcia w bardziej złożone umieszczając z przodu dookreślenie, a dopiero później główny człon. Słowa są łączone bez jakichkolwiek spójek, są po prostu "sklejane" ze sobą. Z tego powodu oraz dlatego, że w piśmie buańskim (na Kyonie) nie używa się żadnych separatorów między słowami, trudno jest zdecydować czy dane wyrażenie napisać w transkrypcji łącznie czy rozdzielnie. Przyjęto następujące rozwiązanie: | |||
* nazwy państw pisze się łącznie | |||
* w pozostałych złożeniach decyduje kryterium długości - do trzech członów łącznie, następne przydawki pisze się oddzielnie. | |||
Buańskie słowotwórstwo można zilustrować na nazwach trzech największych miast Buanii: | |||
* '''Saboat''' - ''sa'' oznacza króla, ''bo'' siedzibę, bazę; razem te słowa tworzą wyraz ''sabo'' o znaczeniu "siedzibę króla", aby uzyskać nazwę miasta należy cząstkę ''at'' znaczącą dosłownie "miasto". Cała nazwa oznacza zatem " Miasto stanowiące siedzibę króla". | |||
* '''Kehaseat''' - słowo ''keha'' oznacza ohuż, czyli cenną przyprawę pochodzącą z Buanii, ''se'' port; słowo to w połączeniu z cząstką ''at'' tworzy wyraz ''seat'', czyli "miasto portowe". Znaczenie nazwy: "miasto portowe będące głównym eksporterem ohużu" | |||
* '''Feketaba''' - ''feke'' oznacza las, ''ta'' wolny, a ''ba'' miejsce. Nazwa tego miasta oznacza więc: "miejsce wolne od lasu | |||
[[Kategoria:Języki sztuczne a priori]] [[Kategoria:Języki Kyonu]] | [[Kategoria:Języki sztuczne a priori]] [[Kategoria:Języki Kyonu]] | ||
Wersja z 15:56, 11 wrz 2017
| Język buański Buol | |
|---|---|
| Sposoby zapisu: | łaciński, pismo buańskie |
| Typologia: | analityczny SVO |
| Faktycznie | |
| Utworzenie: | Kazimierz w 2017 |
| W Kyonie | |
| Używany w : | Buania |
| Klasyfikacja: | J. buańskie (?) |
| Lista conlangów | |
|
Zobacz też słownik tego języka. |
Język buański (bu. Buol) jest używany przez plemiona Bu w Buanii w południowo wschodniej części głównego kontynentu Kyonu oraz w należącym do Kotsowiszczji kraju Bu na Żibie. Jest tworzony przez Kazimierza.
Fonologia
Spółgłoski
- m n ŋ
- p t k
- b d g
- f s h
- v z
- t͡s
- d͡z
- j w
Samogłoski
- i ɯ u
- e o
- a
Fonotaktyka
Na początku sylaby mogą występować wszystkie spółgłoski i samogłoski. Na końcu zaś nie mogą znaleźć się spółgłoski dźwięczne (oprócz m, n, ŋ i l, które są traktowane jak bezdźwięczne) oraz h i r. Sylaba może mieć postać CV, wtedy jest to sylaba otwarta, albo VC, wtedy jest zamknięta. Dwa słowa o różnym znaczeniu mogą różnić się jedynie podziałem na sylaby, który jest zazwyczaj etymologiczny. Uwaga! Ten opis nie dotyczy buańskiego z Żiby.
Zapis
Do zapisu języka buańskiego służy pismo buańskie, ale na komputerach stosuje się transkrypcję. Obecnie zamiast litery ŋ używa się ñ.
Działanie pisma buańskiego
Wygląd symboli spółgłoskowych zależy od ich wymowy. Pionowe kreski oznaczają miejsce artykulacji: 1 kreska dla wargowych, 2 dla zębowych/dziąsłowych i 3 dla tylnojęzykowych. Ze schematu wyłamują się afrykaty, płynne, h i nosowe, które mają własne symbole (j i w pochodzą od i i u). Pochylona kreska oznacza, że spółgłoska jest dźwięczna. Symbole samogłosek nie mają związku z ich wymową.
Słowotwórstwo
Język buański jest konsekwentnie prawogłowowy. Nowe słowa tworzy się łącząc podstawowe pojęcia w bardziej złożone umieszczając z przodu dookreślenie, a dopiero później główny człon. Słowa są łączone bez jakichkolwiek spójek, są po prostu "sklejane" ze sobą. Z tego powodu oraz dlatego, że w piśmie buańskim (na Kyonie) nie używa się żadnych separatorów między słowami, trudno jest zdecydować czy dane wyrażenie napisać w transkrypcji łącznie czy rozdzielnie. Przyjęto następujące rozwiązanie:
- nazwy państw pisze się łącznie
- w pozostałych złożeniach decyduje kryterium długości - do trzech członów łącznie, następne przydawki pisze się oddzielnie.
Buańskie słowotwórstwo można zilustrować na nazwach trzech największych miast Buanii:
- Saboat - sa oznacza króla, bo siedzibę, bazę; razem te słowa tworzą wyraz sabo o znaczeniu "siedzibę króla", aby uzyskać nazwę miasta należy cząstkę at znaczącą dosłownie "miasto". Cała nazwa oznacza zatem " Miasto stanowiące siedzibę króla".
- Kehaseat - słowo keha oznacza ohuż, czyli cenną przyprawę pochodzącą z Buanii, se port; słowo to w połączeniu z cząstką at tworzy wyraz seat, czyli "miasto portowe". Znaczenie nazwy: "miasto portowe będące głównym eksporterem ohużu"
- Feketaba - feke oznacza las, ta wolny, a ba miejsce. Nazwa tego miasta oznacza więc: "miejsce wolne od lasu