Język rybiniecki

Język rybiniecki Rybiněcka rěca
Utworzenie:	Terrus38 w 2020
Używany w :	Niemcy (regionalny)
Liczba użytkowników	68 (2018)
Sposoby zapisu:	alfabet łaciński
Klasyfikacja:	Języki indoeuropejskie Języki bałtosłowiańskie Języki słowiańskie Języki zachodniosłowiańskie Języki lechickie staropolski, połabski, starokaszubski (zachodnie dialekty) Język rybiniecki
Lista conlangów

Język rybiniecki (ryb. Rybiněcka rěca [ˈrɘ.bi.nʲɪt͡s.ka rʲɪt͡sa]) - język z grupy języków zachodniosłowiańskich (do której należą również polski, języki łużyckie, połabski, czeski i słowacki), będącej gałęzią rodziny indoeuropejskiej. Jest uznany językiem regionalnym, urzędowym w powiecie Ribnitz-Damgarten w Niemczech. Jak na rok 2018 68 osób jest biegłych/rodzimymi użytkownikami języka rybinieckiego. Językiem tym posługują się przede wszystkim mieszkańcy powiatu Ribnitz-Damgarten. W spisie nie były brane pod uwagę osoby z diaspory rybinieckiej, występującej w centralnej Polsce (ok. 40 osób)i wschodnim USA (ok. 100 osób). Nie wiadomo ile z tych osób zna język rybiniecki, i w jakim stopniu.

Fonologia

Język rybiniecki ma bardzo bogaty inwentarz fonetyczny, z niektórymi dźwiękami nietypowymi dla języków słowiańskich.

Spółgłoski

	dwuwargowa	wargowo-zębowa	dziąsłowa	zadziąsłowa	retrofleksyjna	podniebienna	welarna
nosowa	m			n
zwarta	p, b		t, d	d			k, g
zwarto-szczelinowa			t͡s	t͡ʃ	t͡ʂ*
szczelinowa		f, v	s, z	ʃ, ʒ	ʂ*, ʐ*		x, ɣ*
półotwarta						j
drżąca				r
boczna				l		ʎ

* spółgłoski występujące tylko alofonicznie

Samogłoski

	przednia	przednia scentr.	centralna	tylna
przymknięte	i, iː			u, uː
prawie przymknięte		ɪ, ɪː
półprzymknięte			ɘ
średnie			ə	ɔ̞, ɔ̞ː
półotwarte	ɛ, ɛ̃			ɔ
otwarte	a, aː ã			ɑ

Akcent

Akcent zwykle, jak w języku polskim, pada na przedostatnią sylabę, ale nie jest to aż tak regularne, często występuje akcent na pierwszą sylabę.

Alfabet

ALFABET RYBINIECKI

Rybiněcki alfabêt

• A [a]
• Å [ɑ]
• Ą [ã]
• Ā [aː]
• B [b]
• C [t͡s]
• Č [t͡ʃ] ~ [t͡ʂ]
• D [d]
• E [ɪ]
• Ě [jɛ] ~ [jɪ] ([ʲɛ] ~ [ʲɪ])
• Ê [ɛ]
• Ë [ə]
• Ę [ɛ̃]
• Ē [ɪː]
• F [f]
• G [g]
• H [x] ~ [χ] ~ [ɣ]
• I [i]
• Ī [iː]
• J [j]
• K [k]
• L [l] ~ [ɫ]
• M [m]
• N [n]
• O [o̞]
• Ô [ɔ]
• Ō [o̞ː]
• P [p]
• R [r]
• S [s]
• Š [ʃ] ~ [ʂ]
• T [t]
• U [u]
• Ū [uː]
• V [v]
• Y [ɘ]
• Z [z]
• Ž [ʒ] ~ [ʐ]

Historia

1444-1835

Polska. 1444. Daleko, nad Morzem Czarnym, Polacy i Węgrzy walczą z Turkami pod Warną. Około tygodnia po walce około 10 tysięcy ludzi na dalekim północno-zachodnim krańcu Polski w okolicach Czaplinka aż do Białego Boru usłyszało o katastrofie. Zginął król Władysław i połowa armii, która udała się do Warny. Ci ludzie bardzo przestraszeni zdecydowali uciec z Polski - myśleli, że Imperium Osmańskie podbije całą Polskę. Podróżując po Niemczech, usłyszeli, że w środku Niemiec, nad Łabą, mieszkają Słowianie. Oczywiście wędrowcy chcieli odwiedzić tych tajemniczych Słowian. Tak też zrobili. A więc zamieszkali z Połabianami, najbardziej wysuniętymi na zachód ludami słowiańskimi, mieli ze sobą dzieci. Żyli tak około 100 lat. W 1546 r. Wybuchła w Niemczech wielka wojna - społabianizowani Polacy i Kaszubi musieli uciekać. Więc uciekli na północny wschód. Dotarli do miasteczka Ribnitz - bardzo spokojnego niemieckiego miasteczka nad zalewem Saal. Dowiedzieli się, że w tym mieście są też Połabianie, choć ich liczebność jest tam niewielka. Nasi ludzie znaleźli dwa drewniane domy z Połabianami. Podróżni zaczęli budować domy w pobliżu i stworzyli nową część miasta Ribnitz. W miarę upływu czasu populacja słowiańskich mieszkańców Ribnitz rosła, zajmowali coraz więcej domów w tymże mieście i prawie wyrzucili większość niemieckiej populacji. A więc mieszkali w Ribnitz, który nazwali „Rybiněc”. Ich język był właściwie mieszanką północnych i południowych dialektów połabskiego ze staropolskimi i starokaszubskimi korzeniami. Odtąd słowiańskich mieszkańców Ribnitz będziemy nazywać Rybińczykami. Rybińczycy mieszkali normalnie w Ribnitz do początku XIX wieku, kiedy to Prusy zaczęły germanizować i zabijać Rybińczyków. Rybińczycy poprosili Napoleona o pomoc. W 1806 roku doszło do wojny napoleońskiej z Prusami, niezwiązanej ze sprawą Rybińczyków, ale przybył Bonaparte, podbił Ribnitz i dał Rybińczykom na wpół niepodległe państwo. To było coś w rodzaju Wielkiej Brytanii i Kanady. Ten kraj nie trwał jednak długo.