Hokmanurs sfrake

Hokmański Hokmanurs Sfrake
Utworzenie:	Kopsön w 2014
Cel utworzenia:	Potrzeby autora i jego kolegi (czyt. dla zabawy)
Sposoby zapisu:	łaciński
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie  germańskie   Hokmański
Status urzędowy
Oficjalna regulacja:	Mścisław Ruthenia
Lista conlangów

Język hokmański (Hokmanurs sfrake) - conlang germańskoidalny, tworzony przez Mścisława podczas wakacji 2014.

Cel utworzenia i założenia języka

Hokmański tworzony jest do użytku własnego. Większość poważnych językotwórców nie tknęłaby tego języka patykiem przez wzgląd na domniemaną nóblangowość, ale to pomówienia i oszczerstwa. Podobnie wygląda sytuacja Snuci. Z założenia ma być to zeskandynawizowany język niemiecki: "Zróbmy coś, żeby niemiecki nie był taki nazistowski, tylko trochę fajniejszy". W związku z tym, niektóre rozwiązania gramatyczne wzięte są wprost z języków skandynawskich, bądź mocno nimi inspirowane. W związku z powyższym, conlang ten można nawet uznać za dialekt niemieckiego.

Alfabet i fonologia

• Aa [a]
• Áá [a:]
• Cc [ʦ]
• Dd [d̪]
• Ðð [ð]
• Ee [ɛ]
• Éé [ɛ:]
• Ff [f]
• Hh [x]/[ħ]
• Ii [i]
• Íí [i:]
• Jj [j]
• Kk [k]
• Ll [l]
• Mm [m]
• Nn [n̪]
• Oo [ɔ]
• Óó [ɔ:]
• Qq [kf]
• Rr [r]
• Ss [s̻]
• Tt [t̪]
• Þþ [θ]
• Uu [u]
• Úú [u:]
• Vv [v]

Istnieje również możliwość zapisu á jako aa, é jako ee, í jako ii, ó jako oo, ú jako uu, ð jako dh oraz þ jako th.

Procesy fonetyczne

Wszystkie procesy podane są w kontekście języka niemieckiego.

g > h np. geben-heva [ħɛva]
ch > k np. ich-ik [ik]
s /z/ > z np. sieben-zeven, ale sprache-sfrake
sch /ʃ/ > sk /s̻k/ np. schiff-skiff
tsch > ck /ʦk/
b > v np. haben-hava
p > f np. apfel-affel
d + i, e > ð + i, e np. gedicht-heðikþ
t + i, e > þ + i, e np. tante-tanþe
t, d w wygłosie > þ, ð np. unterschrift-unþerskrifþ
z /ʦ/ > t /t/ np. zwei-tví
w /v/ > v /v/
v /f/ > v /v/
ü > uj np. schüler-skujler
ö > oj
ä > aj
samogłoska + h (nieme bądź wymawiane /j/) > długa samogłoska np. gehen-héa, nehmen-néma, wohnen-vóna, wählen-vájla
ie > e np. wieder-veðer
ei > í np. mein-mín, dein-ðín
samogł. + u > samogł + v np. euro-evro, auge-avhe

Gramatyka

Gramatyka hokmańskiego czerpie wiele z języków skandynawskich, chodź pod wieloma względami pozostaje wierna językom niemieckim i ogólnie zachodniogermańskim. Niejednokrotnie może przypominać język angielski (redukcja przypadków, jedne rodzajnik etc.).

Rzeczownik

Język hokmański nie rozróżnia rodzajów gramatycznych, a przypadki zachowały się jedynie w odmianie zaimków. Jakakolwiek odmiana rzeczowników dotyczy jedynie liczby i własności.

	l. poj.	l. mn.
Nom.	-0	-ur
II forma	-s	-urs

II forma oznacza posiadanie, np.:
Zeszyt Kopsona - Kopsons hefþ
Lasy Europy - Evrofas valður
Dom synów - Zónurs havs

Przymiotnik

Nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych, liczby ani przypadków. Zawsze ma taką samą formę, np.:
huþ-dobry, dobra, dobre, dobrzy, dobrej, dobremu, dobrym, etc.
sklekt-zły, zła, złe, źli, złej, złemu, złym, złą, etc.

Stopień wyższy tworzy się poprzez dodanie mér, a najwyższy am mísþ, np.:
hok - wysoki
mér hok - wyższy
am mísþ hok - najwyższy

Przysłówek

Najczęściej tworzy się przy pomocy końcówki -lik dodawanej do przymiotników, np. hoklik-wysoko, huþlik-dobrze etc.

Czasownik

W hokmańskim występują cztery czasy (teraźniejszy, przeszły dokonany, przeszły niedokonany, przyszły). Formę podstawową czasownika charakteryzuje końcówka -a, np. héa-iść.