Język lutracki

język lutracki āvehī lutratā
Utworzenie:	Caraig w 2016
Cel utworzenia:	na użytek conworldu
Najnowsza wersja:	1.5
Używany w (Sōrel):	Cesarstwo Lutracji
Typologia:	aglutynacyjny, ergatywno-absolutywny OSV
Klasyfikacja:	języki karyckie języki imelo-lutrackie lutracki
Lista conlangów

Zobacz też słownik tego języka.

Język lutracki (āvehī lutratā /ˈaːvehiː ˈlutrataː/) - język z rodziny języków karyckich, z grupy imelo-lutrackiej. Jak wszystkie języki rodziny typologicznie należy do języków aglutyncyjnych. Morfologicznie jest ergatywno-absolutywny, choć przejawia ergatywność rozszczepioną. Jest on używany na Sōrelu przez mieszkańców Archipelagu Lutrackiego, leżącego na południe od kontynentu Neran i jednocześnie jest językiem urzędowym Cesarstwa Lutracji. Jego najbliższy krewniak, język imelski, używany jest przez ludność zamieszkującą południowo-zachodnią część Neranu. Odległość geograficzna sprawiła jednak, że są one wzajemnie zrozumiałe tylko w niewielkim stopniu. Istnieje ponadto niewielka ilość słownictwa wskazująca na substrat języków pereńskich, używanych na Archipelagu przed przybyciem nań ludów karyckich.

Fonologia

Lutracki posiada pięć fonemów samogłoskowych i dwadzieścia jeden fonemów spółgłoskowe.

Samogłoski

Oprócz tego samogłoski rozróżniają także długość, jednak długim odpowiednikiem /ɨ/ jest /iː/.

Mała redukcja samogłosek

Samogłoski krótkie znajdujące się pod akcentem pobocznym ulegają tzw. małej redukcji.

• /a/ > [ɐ̞]
• /e/ > [ɛ]
• /i/ > [ɪ]
• /ɨ/ > [ə]
• /u/ > [ʊ]
• /o/ > [ɔ]

Spółgłoski

	Wargowe	Zębowe	Dziąsłowe	Zadziąsłowe	Podniebienne	Welarne	Języczkowe	Krtaniowe
Nosowe	m		n
Zwarte	p b	t d				k g	q (ɢ)	(ʔ)
Szczelinowe	f v		s z	ʃ			χ	h
Afrykaty			t͡s	t͡ʃ
Aproksymanty	w		l		j
Drżące		r