Język starodwaliniecki: Różnice pomiędzy wersjami
Utworzono nową stronę "{{Język |kolor=#D77050 |nazwa=język starodwaliniecki |nazwa własna=Vach gmon; Vakt gmon |klasyfikacja=Wiwaryjskie * praindoeuropejski (†) ** język prawiwaryjski|..." |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
| tekst = | | tekst = | ||
}} | }} | ||
[[Kategoria:Wiwaryjszczyzna]] | |||
'''Język starodwaliniecki''' (sdw. ''Vach gmon'' lub ''Vakt gmon'' /ʋax ɡmɔn/ /ʋakt ɡmɔn/ ) - język z grupy południowej [[języki wiwaryjskie|rodziny wiwaryjskiej]], najstarsze stadium języka dwalinieckiego jako takiego. Istniało od późnego X w. do końca XV w., od kiedy już raczej zaczyna się okres [[język średniodwaliniecki|średniodwaliniecki]] (trwający do mniej połowy XVIII stulecia). | |||
=Fonetyka= | |||
==Spółgłoski== | |||
==Samogłoski== | |||
=Gramatyka= | |||
Gramatyka nie uległa gruntownym zmianom ze stanu prawiwaryjskiego | |||
===Szyk zdania=== | |||
Zachowano szyk SOV, układ ''rzeczownik'' ''przydawka'' oraz ''czasownik'' ''dopełnienie'' | |||
===Czasowniki=== | |||
Doszło do zmiany funkcji czasu zaprzyszłego - tego z praw. imiesłowem *asonc, który z resztą się zlał w afiks gramatyczny ''-søs''. Czas zaprzyszły przeszedł w czas ''future perfect'' - jest to zmiana ogółem południowowiwaryjska. Czasy ciągłe zanikły. | |||
===Rzeczowniki=== | |||
Starodwaliniecki odrzucił wołacz i ablatyw, co jest cechą typowo południową. Funkcję wołacza przejął mianownik, a ablatywu zgrubsza dopełniacz. Język również odrzucił końcówki nominatywne ''-un'', ''-as'', ''-os'', ''-es'' oraz ''-us'', też jest to tylko typowe dla grupy południowej. | |||
[[Kategoria:Języki sztuczne]] | |||
Wersja z 15:03, 18 sie 2021
| język starodwaliniecki Vach gmon; Vakt gmon | |
|---|---|
| Typologia: | SOV, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2021) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Wiwaryjskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | sdw. |
| Lista conlangów | |
Język starodwaliniecki (sdw. Vach gmon lub Vakt gmon /ʋax ɡmɔn/ /ʋakt ɡmɔn/ ) - język z grupy południowej rodziny wiwaryjskiej, najstarsze stadium języka dwalinieckiego jako takiego. Istniało od późnego X w. do końca XV w., od kiedy już raczej zaczyna się okres średniodwaliniecki (trwający do mniej połowy XVIII stulecia).
Fonetyka
Spółgłoski
Samogłoski
Gramatyka
Gramatyka nie uległa gruntownym zmianom ze stanu prawiwaryjskiego
Szyk zdania
Zachowano szyk SOV, układ rzeczownik przydawka oraz czasownik dopełnienie
Czasowniki
Doszło do zmiany funkcji czasu zaprzyszłego - tego z praw. imiesłowem *asonc, który z resztą się zlał w afiks gramatyczny -søs. Czas zaprzyszły przeszedł w czas future perfect - jest to zmiana ogółem południowowiwaryjska. Czasy ciągłe zanikły.
Rzeczowniki
Starodwaliniecki odrzucił wołacz i ablatyw, co jest cechą typowo południową. Funkcję wołacza przejął mianownik, a ablatywu zgrubsza dopełniacz. Język również odrzucił końcówki nominatywne -un, -as, -os, -es oraz -us, też jest to tylko typowe dla grupy południowej.