Język starodwaliniecki: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
|||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji. | W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji. | ||
===Rodzajnik=== | ===Rodzajnik=== | ||
Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - ''soajn''. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W [[ | Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - ''soajn''. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W [[Język_starodwaliniecki#Modlitwa_Pa.C5.84ska|Modlitwie Pańskiej]] widać użycie tegoż rodzajnika, "Wata Soajn waj" - "Ojciec ''soajn'' nasz", czy | ||
[[Kategoria:Języki sztuczne]] | [[Kategoria:Języki sztuczne]] | ||
Wersja z 15:23, 18 sie 2021
| język starodwaliniecki Vach gmon; Vakt gmon | |
|---|---|
| Typologia: | SOV, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2021) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Wiwaryjskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | sdw. |
| Lista conlangów | |
Język starodwaliniecki (sdw. Vach gmon lub Vakt gmon /ʋax ɡmɔn/ /ʋakt ɡmɔn/ ) - język z grupy południowej rodziny wiwaryjskiej, najstarsze stadium języka dwalinieckiego jako takiego. Istniało od późnego X w. do końca XV w., od kiedy już raczej zaczyna się okres średniodwaliniecki (trwający do mniej połowy XVIII stulecia).
Fonetyka
Spółgłoski
Samogłoski
Gramatyka
Gramatyka nie uległa gruntownym zmianom ze stanu prawiwaryjskiego
Szyk zdania
Zachowano szyk SOV, układ rzeczownik przydawka oraz czasownik dopełnienie
Czasowniki
Doszło do zmiany funkcji czasu zaprzyszłego - tego z praw. imiesłowem *asonc, który z resztą się zlał w afiks gramatyczny -søs. Czas zaprzyszły przeszedł w czas future perfect - jest to zmiana ogółem południowowiwaryjska. Czasy ciągłe zanikły.
Rzeczowniki
Starodwaliniecki odrzucił wołacz i ablatyw, co jest cechą typowo południową. Funkcję wołacza przejął mianownik, a ablatywu zgrubsza dopełniacz. Język również odrzucił końcówki nominatywne -un, -as, -os, -es oraz -us, też jest to tylko typowe dla grupy południowej.
Mutacje
W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji.
Rodzajnik
Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - soajn. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W Modlitwie Pańskiej widać użycie tegoż rodzajnika, "Wata Soajn waj" - "Ojciec soajn nasz", czy
Teksty
Modlitwa Pańska
Wata Soajn waj, chotar wan Nawesaj wase,
Ty Wanom Soajn kwent waze,
Ty Kunencht Soajn wumca,
Ty Wyt Soajn waze,
wanø Zagni Soajnoaj, da wancha wan Nawesaj Soajnoaj.
Wøm waj aljden toden wuns dø.
Grychuis waj wuns widø,
lajg waj wancha wajom grychturm widom.
Wa kødote wane gowsaj na leda,
da worp dusas kalba. Vamen.