Przejdź do zawartości

Język starodwaliniecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Terrus38 (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Terrus38 (dyskusja | edycje)
Linia 34: Linia 34:
W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji.
W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji.
===Rodzajnik===
===Rodzajnik===
Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - ''soajn''. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W [[Język_starodwaliniecki#Modlitwa_Pa.C5.84ska|Modlitwie Pańskiej]] widać użycie tegoż rodzajnika, "Wata Soajn waj" - "Ojciec ''soajn'' nasz", czy "wan Nawesaj Soajnoaj", "Wanom Soajn", "Kunencht Soajn", "Wyt Soajn" lub "wanø Zagni Soajnoaj" (w Niebie ''soajn''; Imię ''soajn''; Królestwo ''Soajn''; Wola ''soajn''; ''na Ziemi ''soajn'')
Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - ''soajn''. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W [[Język_starodwaliniecki#Modlitwa_Pa.C5.84ska|Modlitwie Pańskiej]] widać użycie tegoż rodzajnika, "Wata Soajn waj" - "Ojciec ''soajn'' nasz", czy "wan Nawesaj Soajnoaj", "Wanom Soajn", "Kunencht Soajn", "Wyt Soajn" lub "wanø Zagni Soajnoaj" (w Niebie ''soajn''; Imię ''soajn''; Królestwo ''soajn''; Wola ''soajn''; ''na Ziemi ''soajn'')
[[Kategoria:Języki sztuczne]]
[[Kategoria:Języki sztuczne]]



Wersja z 15:27, 18 sie 2021

język starodwaliniecki
Vach gmon; Vakt gmon
Typologia: SOV, język fleksyjny
Utworzenie: Terrus (w 2021)
Sposoby zapisu: łacinka
Klasyfikacja: Wiwaryjskie
  • praindoeuropejski (†)
    • prawiwaryjski (†)
      • grupa południowowiwaryjska
        • starodwaliniecki (†)
Kody
Conlanger–1 sdw.
Lista conlangów

Język starodwaliniecki (sdw. Vach gmon lub Vakt gmon /ʋax ɡmɔn/ /ʋakt ɡmɔn/ ) - język z grupy południowej rodziny wiwaryjskiej, najstarsze stadium języka dwalinieckiego jako takiego. Istniało od późnego X w. do końca XV w., od kiedy już raczej zaczyna się okres średniodwaliniecki (trwający do mniej połowy XVIII stulecia).

Fonetyka

Spółgłoski

Samogłoski

Gramatyka

Gramatyka nie uległa gruntownym zmianom ze stanu prawiwaryjskiego

Szyk zdania

Zachowano szyk SOV, układ rzeczownik przydawka oraz czasownik dopełnienie

Czasowniki

Doszło do zmiany funkcji czasu zaprzyszłego - tego z praw. imiesłowem *asonc, który z resztą się zlał w afiks gramatyczny -søs. Czas zaprzyszły przeszedł w czas future perfect - jest to zmiana ogółem południowowiwaryjska. Czasy ciągłe zanikły.

Rzeczowniki

Starodwaliniecki odrzucił wołacz i ablatyw, co jest cechą typowo południową. Funkcję wołacza przejął mianownik, a ablatywu zgrubsza dopełniacz. Język również odrzucił końcówki nominatywne -un, -as, -os, -es oraz -us, też jest to tylko typowe dla grupy południowej.

Mutacje

W przeciwieństwie do języka bornholmskiego czy uwumskiego, starodwaliniecki nie ma mutacji.

Rodzajnik

Język prawiwaryjski nie miał rodzajników, jednakże starodwaliniecki dorobił się jednego - soajn. Jest to rodzajnik honorowy, używany np. przy nazwach stolic, imionach królów, papieży itp. W Modlitwie Pańskiej widać użycie tegoż rodzajnika, "Wata Soajn waj" - "Ojciec soajn nasz", czy "wan Nawesaj Soajnoaj", "Wanom Soajn", "Kunencht Soajn", "Wyt Soajn" lub "wanø Zagni Soajnoaj" (w Niebie soajn; Imię soajn; Królestwo soajn; Wola soajn; na Ziemi soajn)

Teksty

Modlitwa Pańska

Wata Soajn waj, chotar wan Nawesaj Soajnoaj wase,

Wanom Soajn Ty kwent waze,

Kunencht Soajn Ty wumca,

Wyt Soajn Ty waze,

wanø Zagni Soajnoaj, da wancha wan Nawesaj Soajnoaj.

Wøm waj aljden toden wuns dø.

Grychuis waj wuns widø,

lajg waj wancha wajom grychturm widom.

Wa kødote wane gowsaj na leda,

da worp dusas kalba. Vamen.