Państwo Lecajskie

⚒️	Ten artykuł jest aktywnie rozwijany i autor prosi o cierpliwość. Jest to część projektu Kyon.

Czytasz artykuł z serii: Surandral वेटौ षोहोङ् Wecó Šooñ

Języki: urzędowe: surandralski (Słownik (Toponimy) · Lista Swadesha · starosurandralski · nowosurandralski) · kejreński główne: lecajski · ołłuch · kaalpaq · banzyjski inne: czouski · âng qo'or Główne miasta: Nawatal · Talszkawan · Waliha · Meã · Holask · Pinkut · Žoin Historczynie: Hóov · Balga · Fudda · Lecja · Jetawa Po roku wspólnym: Natybona · Tjacha · Niksan · Kiena Religie: Ngelizm · Suryzm · Pharhi · Rümayi Historia Surandralu: Państwa: I Państwo Gjõów (5432-6294) · Państwo Lecajskie (5711-6297) · Monarchia północnokejreńska (6512-7241) · II Państwo Gjõów (7241-8215) · Mejtak Surandralu (8215-9081) (po roku wspólnym) · Cesarstwo Surandralskie (9081-9754?) · Republika Surandralska (po 9754?) Okresy bezpaństwowe: Surandral prehistoryczny · Kejreński Surandral Wydarzenia: I wojna o Szlak Gór · Przewrót 14 jeaka 3557 · II wojna o Szlak Gór · Surandralski podbój Habecji

Państwo Lecajskie (sur. खापा ळैठा Khápá Ľécá [ˈkʰɐpɐ ˈʎet͡sɐ], lec. खोप लुठठ Hopa Łucaci [ˈxɔpʰa ˈɫut͡sʰat͡sʰi]) — istniejące w okresie 5711 EK do 6297 EK , kiedy to zostało podbite przez Arewa Wielkiego. Państwo powstało z siłowego zjednoczenia plemion lecajskich przez plemię फुद्दशे Fuddaše i opanowaniu później innych terenów. Obejmowało krainy roku wspólnego Mewat i Waňaem, potem także Bamgan, Banzë, Kãs oraz Žoini.

Państwo to opierało się na orężu i wojnie, co sprawiło, że było mniej rozwinięte kulturowo od chociażby Państwa Gjõów, niemniej nie było całkowicie zacofane – stworzono wydajny system administracyjny, dobre wojsko oraz przyjęto pismo (oparte na surandralskim). W późniejszym okresie było najpotężniejszym militarnie organizmem tej części Gór Żelaznych, jednak nie było w stanie przeciwstawić się wojskom kejreńskim.

Pierwszą stolicą było miasto Fudda (sur. Phódá). Z czasem stolica została przeniesiona do Pinkutu (lec. Peñohut, sur. Piñkhut), a następnie do Jetawy (lec. Zetowa, sur. Jetáwá). W ostatnich latach stolicą ponownie został Pinkut.

Upadek I Państwa Gjõów sprawił, że Państwo Lecajskie zaczęło sąsiadować z Kejrenem. W 6294 EK wysłano nawet delegaturę pokojową, jednak zamiast tego doszło do uwięzienia wysłanników. Efektem było wypowiedzenie przez władcę Borthego wojny lecajsko-kejreńskiej. Lecajowie ku zaskoczeniu Arewa Wielkiego byli silnym przeciwnikiem, i chociaż w 6295 EK upadł Pinkut i został doszczętnie zniszczony, to władza była z wojskami, które powodowały niemałe straty wojskom Arewa. Jednak bitwa pod Gerą (6297 EK ) zakończyła się śmiercią Borthe i upadkiem państwa.

Po podboju kejreńskim odrębność Państwa Lecajskiego została wymazana, a obecnie dawny twór jest jedną z trzech głównych części współczesnego Surandralu. Lecajowie niewątpliwie wpłynęli na rozwój kulturowy Wecoszonów, a Ngelizm ma dużo elementów wiary lecajskiej – Pharhi.