Grocki
Język grocki (Ϩαϧα ϥαρα ‹graka wlara›) - język używany przez Groków.
Fonologia
Grokowie charakteryzują się odmienną budową narządu mowy. Nie mają zębów, natomiast na podniebieniu miękkim posiadają fałd skórny. Dodatkowo więzadła głosowe mogą kurczyć się, drżąc.
| Spółgłoski | wargowe | wargowo- językowe |
podnieb.- językowe |
podniebienne | krtaniowe | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| środkowe | boczne | płaskie | fałdowe | ||||
| zwarte b. | π ‹p› | τ ‹t› | κ ‹c› | ϧ ‹k› | |||
| zwarte dźw. | β ‹b› | ϯ ‹d› | ϫ ‹j› | ||||
| zwarte dysz. | φ ‹bh› | θ ‹dh› | |||||
| szczelinowe | υ ‹w› | ϥ ‹wl› | δ ‹th› | ζ ‹z› | γ ‹g› | ||
| płynne | λ ‹bl› | (ι ‹i›) | ϩ ‹gr› | ρ ‹r› | |||
Jedyne dopuszczalne zbitki to płynna z płynną, szczelinową lub zwartą, szczelinowa ze szczelinową lub zwartą, lub dwie zwarte w śródgłosie.
| Samogłoski | przednie | tylne |
|---|---|---|
| wysokie | ι ‹i› | |
| średnie | ε ‹e› | ο ‹o› |
| niskie | α ‹a› | ω ‹ǒ› |
Każda samogłoska ma swój wariant boczny (koartykułowany z λ), oznaczany: ἱ ἑ ὁ ἁ ὡ ‹il el ol al ǒl›.