Język salladorski
Wygląd
⚒️ | Ten artykuł jest aktywnie rozwijany i autor prosi o cierpliwość. Jest to część projektu Kyon. |
Język salladorski Táughor Sallâdhore Dáum âss-Sallâdhor Sallâdhor | |
---|---|
Utworzenie: | Raceg między 2022 – 2024 |
Używany w (Kyon): | Królestwo Salladoru† |
Regiony (Kyon): | Harensuran† |
Liczba użytkowników (Kyon) | Język liturgiczny i literacki ~6 mln |
Sposoby zapisu: | Néttor Sardhâno |
Typologia: | fleksyjny VSO/SVO |
Klasyfikacja: | Języki edeneńskie
|
Przykład | |
Lista conlangów |
![]() |
Zobacz też słownik tego języka. |
Język salladorski to język narodu Salladorców: żyjącego przez wiele lat w diasporze ludu wywodzącego się z dalekiej Północy Kyonu. Pierwowzór języka należy do sąświatu Lŷthmen. Dla niego jest osobny artykuł.
Fonologia
W języku salladorskim występuje 35 fonemów
Spółgłoski
Spółgłoski | Dwuwargowe | Wargowo-Zębowe | Zębowe | Dziąsłowe | Podniebieniowe | Miękkopodniebieniowe | Języczkowe | Krtaniowe |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwarte | p b | (p̪) | t̪ d̪ | k ɡ | ||||
Szczelinowe | (ɸ) (β) | f | (θ) (ð) | s̠ | (x) (ɣ) | (h̘) | h | |
Nosowe | m | (ɱ) | n̪ | (ŋ) | ||||
Półotwarte | ʋ | l̺ r (ɾ) | j |
Łącznie 15 fonemów.
Samogłoski
Samogłoski | Przednie | Środkowe | Tylne |
---|---|---|---|
Przymknięte | i 'iː | u 'uː | |
Prawie przymknięte | (ɪ) | ɨ̽ 'ɨ̽ː | (ʊ) |
Półprzymknięte | e 'eː | o 'oː | |
Centralne | ə | ||
Otwarte | 'æː ('aː) | ɑ (ɒ) 'ɑː ('ɒː) |
Dyftongi | |
---|---|
'ɨ̽ɪ | 'ʊw |
'æi | 'ɑu |
'eo | 'eu |
Łącznie 20 fonemów
Samogłoski nosowe
Samogłoski nosowe pojawiają się gdy spółgłoskę szczelinowa niepochodzącą od spółgłoski zwarted poprzedza spółgłoska nosowa. W takim przypadku spółgłoska nosowa zanika, unasawiając poprzedzająca samogłoskę. Ten mechanizm wystepuje jedynie między słowami.
Fonotaktyka
- W języku salladorskim wystepuje bardzo silny system lenicji. Każda spółgłoska zwarta staje się spółgłoską szczelinową po samogłoskach lub spółgłoskach płynnych. Lenicję blokują spółgłoski nosowe, asymilujac się do miejsca artykulacji spółgłoski zwartej oraz geminatyzacja tejże spółgłoski zwartej.
- Geminatyzacja zwartych pojawia się gdy dwie spółgłoski zwarte stoją obok siebie. Geminatyzacja jest bowiem skutkiem asymilacji tychże spółgłosek, gdy różnią sie one dźwięcznością i miejscem artykulacji. Wyrównanie miejsca artykulacji zachodzi do pierwszej spółgłoski, a wyrównanie dźwięczności do drugiej. Przykłady: *dt > tt, *db > dd, sin. *otgah > sal. ûttach.
- Fortycja dotyka wyłącznie spółgłoskę szczelinową /f/, po spółgłoskach nosowych (i w niektórych idiolektach na początkach zdań) wyrównując ją do postaci zwartej /p̪/
Alofony
- Głoski szczelinowe /ɸ/ /β/ /θ/ /ð/ /x/ /ɣ/ są alofonami głosek zwartych /p/ /b/ /t̪/ /d̪/ /k/ /g/ w wyniku mechanizmu lenicji
- Głoska zwarta /p̪/ jest alofonem głoski szczelinowej /f/ w wyniku mechanizmu fortycji
- Głoska /h̘/ jest alofonem /h/
- Głoska /ɾ/ jest alofonem /r/
- Głoska /ɱ/ jest alofonem /m/ lub /n̪/ przed spółgłoską /f/
- Głoska /ŋ/ jest alofonem /m/ lub /n̪/ przed spółgłoskami miękkopodniebiennymi
(wë ma wymowę ʊ w niektórych dialektach)
Zapis
Celtoidalna łacinka
a | á | â | b | bh | c | ch | d | dh |
/ɑ/ | /'ɑː/ | /'æː/ ~ /'aː/ | /b/ | /β/ | /k/ | /x/ | /d̪/ | /ð/ |
e | é | f | g | gh | h | i | í | ŷ |
/e/ | /'eː/ | /f/ | /g/ | /ɣ/ | /h/ ~ /h̘/ | /i/ | /'iː/ | /'ɨ̽ɪ/ |
j | l | m | n | o | ó | û | p | ph |
/j/ | /l̺/ | /m/ | /n̪/ | /o/ | /'oː/ | /'ʊw/ | /p/ | /ɸ/ |
r | s | t | th | u | ú | v, w | y | ý |
/r/ | /s̠/ | /t̪/ | /θ/ | /u/ | /'uː/ | /ʋ/ | /ɨ/ | /'ɨː/ |
ë | ||||||||
/ə/ |
Dwuznaki finalne
- mn — na końcu słow czyta się jak n
- nm — na końcu słow czyta się jak m
- Vns, Vnr, Vnh — na końcu słow czyta się jak Ṽ