Hokmanurs sfrake

Hokmański Hokmanurs Sfrake

Utworzenie:	Kopsön w 2014
Cel utworzenia:	Potrzeby autora i jego kolegi (czyt. dla zabawy)
Sposoby zapisu:	łaciński
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie germańskie Hokmański
Status urzędowy
Oficjalna regulacja:	Mścisław Ruthenia
Lista conlangów

Język hokmański (Hokmanurs sfrake) - conlang germańskoidalny, tworzony przez Mścisława podczas wakacji 2014.

Cel i założenia języka

Hokmański tworzony jest do użytku własnego. Większość poważnych językotwórców nie tknęłaby tego języka nawet patykiem przez wzgląd na domniemaną nóblangowość, ale to pomówienia i oszczerstwa. Pod tym kątem podobnie wygląda sytuacja Snuci. Z założenia ma być to zeskandynawizowany język niemiecki: "Zróbmy coś, żeby niemiecki nie był taki nazistowski, tylko trochę fajniejszy". Niektóre rozwiązania gramatyczne wzięte są więc wprost z języków skandynawskich, bądź mocno nimi inspirowane. W związku z powyższym, conlang ten można nawet uznać za dialekt niemieckiego.

Alfabet i fonologia

Alfabet

Aa [a]
Áá [a:]
Cc [ʦ]
Dd [d̪]
Ðð [ð]
Ee [ɛ]
Éé [ɛ:]
Ff [f]
Hh [x]/[ħ]
Ii [i]
Íí [i:]
Jj [j]
Kk [k]
Ll [l]
Mm [m]
Nn [n̪]
Oo [ɔ]
Óó [ɔ:]
Qq [kf]
Rr [r]
Ss [s̻]
Tt [t̪]
Þþ [θ]
Uu [u]
Úú [u:]
Vv [v]

Istnieje również możliwość zapisu á jako aa, é jako ee, í jako ii, ó jako oo, ú jako uu, ð jako dh oraz þ jako th.

Procesy fonetyczne

Wszystkie procesy podane są w kontekście języka niemieckiego.

g > h np. geben-heva [ħɛva]
ch > k np. ich-ik [ik]
s /z/ > z np. sieben-zeven, ale sprache-sfrake
sch /ʃ/ > sk /s̻k/ np. schiff-skiff
tsch > ck /ʦk/
b > v np. haben-hava
p > f np. apfel-affel
d + i, e > ð + i, e np. gedicht-heðikþ
t + i, e > þ + i, e np. tante-tanþe
t, d w wygłosie > þ, ð np. unterschrift-unþerskrifþ
z /ʦ/ > t /t/ np. zwei-tví
w /v/ > v /v/
v /f/ > v /v/
ü > uj np. schüler-skujler
ö > oj
ä > aj
samogłoska + h (nieme bądź wymawiane /j/) > długa samogłoska np. gehen-héa, nehmen-néma, wohnen-vóna, wählen-vájla
ie > e np. wieder-veðer
ei > í np. mein-mín, dein-ðín
samogł. + u > samogł + v np. euro-evro, auge-avhe

Gramatyka

Gramatyka hokmańskiego czerpie wiele z języków skandynawskich, chodź pod wieloma względami pozostaje wierna językom niemieckim i ogólnie zachodniogermańskim. Niejednokrotnie może przypominać język angielski (redukcja przypadków, jeden rodzajnik etc.).

Rzeczownik

Język hokmański nie rozróżnia rodzajów gramatycznych, a przypadki zachowały się jedynie w odmianie zaimków. Jakakolwiek odmiana rzeczowników dotyczy jedynie liczby i własności.

	l. poj.	l. mn.
Nom.	-0	-ur
II forma	-s	-urs

II forma oznacza posiadanie, np.:
Zeszyt Kopsona - Kopsons hefþ
Lasy Europy - Evrofas valður
Dom synów - Zónurs havs

Używany może być również rodzajnik określony ðe, np.: ðe evrofa- ta Europa, ðe zón- ten syn, ðe hefþur- te zeszyty

Przymiotnik

Nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych, liczby ani przypadków. Zawsze ma taką samą formę, np.:
huþ-dobry, dobra, dobre, dobrzy, dobrej, dobremu, dobrym, etc.
sklekt-zły, zła, złe, źli, złej, złemu, złym, złą, etc.

Stopień wyższy tworzy się poprzez dodanie mér, a najwyższy am mísþ, np.:
hok - wysoki
mér hok - wyższy
am mísþ hok - najwyższy

Przysłówek

Najczęściej tworzy się przy pomocy końcówki -lik dodawanej do przymiotników, np. hoklik-wysoko, huþlik-dobrze etc.

Czasownik

W hokmańskim występują cztery czasy (teraźniejszy, przeszły dokonany, przeszły niedokonany, przyszły). Formę podstawową czasownika charakteryzuje końcówka -a, np. héa-iść. Dla każdej osoby obu liczb czasownik ma tę samą formę, w związku z czym niezbędne jest użycie podmiotu przed orzeczeniem.

Przykładowa odmiana czasownika vájla (wyierać) w czasie teraźniejszym:

	l. poj.	l. mn.
pierwsza osoba	vájla	vájla
druga osoba	vájla	vájla
trzecia osoba	vájla	vájla

Tabela form czasownika:

Strona czynna

	l. poj.
cz. teraź.	vájla
cz. przyszły	vil vájla
cz. przesz. n.dok.	vájlaþ
cz. przesz. dok.	hava hevájla

Strona bierna

	l. poj.
cz. teraź.	er vájlaþ
cz. przyszły	vil er vájlaþ
cz. przesz. n.dok.	er hevájlaþ
cz. przesz. dok.	er hava hevájlaþ