Język starozałabski
| język starozałabski konotopska říč konotopesk jįzejk | |
|---|---|
| Typologia: | SVO, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2022) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Słowiańskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | skn. |
| Lista conlangów | |
Język starozałabski (skn. konotopeska říč) – stadium języka załabskiego należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do części Austrii Górnej, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. Čmeľno) i Nordhausen (skn. Nardázej). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium średniozałabskie.