Alternatywne zapisy języka polskiego

Artykuł poświęcony wszystkim alternatywnym metodom zapisu języka polskiego z wyłączeniem łacinki, cyrylicy i głagolicy. Nie należy brać go na poważnie, gdyż jest utworzony bardziej w celach artystycznych i jako ewentualna pomoc przy tworzeniu zapisu conlangu. W większości przypadków alternatywne zapisy będą odnosiły się do współczesnej polskiej ortografii, jednakże w miarę rozrastania się artykułu mogą pojawić się również zapisy fonemiczne. Poniższe alfabety nie będą w pełni oddawać reguł ortograficznych i interpunkcyjnych języków, w których są używane. Każdy alternatywny zapis polski będzie miał swój przykład:

Owca i konie
Na wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie; jeden ciągnął ciężki wóz, drugi dźwigał wielki ładunek, a trzeci wiózł szybko człowieka. Owca rzekła do koni: „Serce mnie boli, widząc, co człowiek nakazuje robić koniom”. Konie odpowiedziały: „Słuchaj, owco, serca nas bolą, kiedy widzimy, jak człowiek, pan, zabiera twoją wełnę na płaszcz dla samego siebie. I owca nie ma wełny”. Usłyszawszy to, owca pobiegła przez równinę.

Alfabet ormiański

Alfabet

A a Ա ա	Ą ą Օ օ	B b Բ բ	G g Գ գ	D d Դ դ	(J)E (j)e Ե ե	E e Է է
Z z Զ զ	Ż ż Ժ ժ	I i Ի ի	L l Լ լ	Ch ch Խ խ	C c Ց ց	K k Կ կ
H h Հ հ	Dz dz Ձ ձ	M m Մ մ	J j Յ յ	N n Ն ն	Sz sz Շ շ	O o Ո ո
U u Ու ու	Cz cz Չ չ	P p Պ պ	Dż dż Ջ ջ	S s Ս ս	Dż dż Ջ ջ	R r Ր ր
Ę ę Է է	F f Ֆ ֆ	Ł ł Եւ և	Ó ó Ը ը	Ć ć Ճ ճ	Ś ś Սւ սւ	Ń ń Նւ նւ
Dź dź Չւ չւ	Ź ź Զւ զւ	Rz rz Րւ րւ	Y y Իւ իւ

Reguły ortograficzne

• Ւ ւ nie ma samodzielnie żadnego znaczenia
• Ե ե czytamy jako je tylko na początku wyrazu, w pozostałych pozycjach jako e
  • Է է czytane jest na początku wyrazu jako e, a pozostałych pozycjach jako "ę"

Interpunkcja

։ - kropka (jest zawsze na końcu zdania)
․ - dwukropek
«  » - cudzysłów
, - przecinek
՜ - wykrzyknik (stawiany nad ostatnią samogłoską w zdaniu)
՞ - znak zapytania (stawiany nad ostatnią samogłoską zaimka pytającego, lub w przypadku jego braku nad ostatnią samogłoską w zdaniu)
֊ - myślnik
՟ - znak skrótu (stawiany nad ostatnią literą wyrazu skracanego, np.: tzw.)
՚ - średnik

Przykład

Ովցա ի կոնիե
Նա վզգըրւու ովցա, կտըրա նիե միաևա վեևնիւ, զովաչիւևա կոնիե՚ եդեն ցիօգնօև ցիէժկի վօզ, դրուգի չւվիգաև վիելկի ևադունեկ, ա տրւեցի վիօզև շիւբկո չևովիեկա: Ովցա րւեկևա դո կոնի. «Սերցե մնիե բոլի, վիձօց, ցո չևովիեկ նակազույե րոբիճ կոնիոմ»: Կոնիե ոդպովիեձիաևիւ. «Սևուխայ, ովցո, սերցա նաս բոլօ, կիեդիւ վիձիմիւ, յակ չևովիեկ, պան, զաբիերա տվոյօ վեևնէ նա պևաշչ դլա սամեգո սիեբիե: Ի ովցա նիե մա վեևնիւ»: Ուսևիւշավշիւ տո, ովցա պոբիեգևա պրւեզ րըվնինէ:

Pismo tybetańskie

Podstawowy alfabet (spółgłoski)

K k ཀ	Ch ch ཁ	G g ག	Ć ć ང	C c ཅ	Cz cz ཆ	J j ཇ
T t ཏ	Ł ł ཐ	D d ད	N n ན	P p པ	F f ཕ	B b བ
M m མ	Dź dź ཙ	Dż dż ཚ	Dz dz ཛ	W w ཝ	Z z ཟ	R r ར
L l ལ	Sz sz ཤ	S s ས	H h ཧ	Rz rz ཬ	Ń ń ཎ	Ś ś ཥ
Ż ż ཞ	Ź ź ཡ	A a ཨ

Samogłoski

ka ཀ

ką ཀཱ

ke ཀེ

kę ཀཻ

ki ཀི

ko ཀོ

kó ཀཽ

ku ཀུ

ky ཀཱི

k ཀཿ

Reguły ortograficzne

• Kolejne części wyrazu oddzielają samogłoski, np. ty|be|ta|ński|
• Jedna część wyrazu może składać się maksymalnie z trzech liter (dwóch samogłosek i jednej spółgłoski), np. ty|be|ta|ńs|ski
• ཨ stanowi podstawę samogłosek w zbitkach i na początku wyrazu, np. I|ndi|e

Interpunkcja

་ - oddziela wyrazy
༄ - początek tekstu
། - koniec zdania
༎ - koniec tekstu
༔ - przecinek
༺...༻ - nawiasy
༴ - średnik
ྉ - cudzysłów
ྈ - dwukropek
ྊ - myślnik

Liczby

=== Przykład