Język dolmacki

Język dolmacki ????
Sposoby zapisu:	Łacińskie
Typologia:	Fleksyjny VSO
Faktycznie
Utworzenie:	Henryk Pruthenia w 2018
W Adnacie
Używany w :	brak
Klasyfikacja:	j. indoeuropejskie j. dolmacki
Lista conlangów

Zobacz też słownik tego języka.

Język dolmacki - język używany przez Dolmatów zamieszkujących Adnatę.

Procesy fonetyczne

• eh₂, h₂e > ah₂, h₂a
• eh₃, h₃e > oh₃, h₃o
• HV > V
• VHC > V:
• Ch₁C > CC
• s (przed samogłoskami, w nagłosie) > h
• hm, hn, hl, hr > m, n, l, r (bezdźwięczne)
• m̥, n̥, l̥, r̥ (dźwięczne czy nie):
  • > um, un, ul, ur (po w, p, b, kw, gw, m)
  • > am, an, al, ar (w reszcie pozycji)
• kw, gw, gʰw > kʷ, gʷ, gʷʰ
• Rozwój zwartych:

Spógłoska	Między samogłoskami	Po szczelinowych	Przed zwartymi	W reszcie pozycji
bʰ, dʰ, gʰ	ʋ, ð, ɣ	b, d, g	b, d, g	b, d, g
p, t, k	f, š, χ	p, t, k	f, s, χ	p, t, k
b, d, g	ʋ, ð, ɣ	b, d, g	f, s, χ	b, d, g

• rozwój zwartych przed laryngałami:
  • Ch₂ > θ, θ, χ
  • Ch₃ > f, f, χ
  • całkowity zanik laryngałów
• s > h (za wyjątkiem wygłosu i po zwartej)
• ḱ, ǵ, ḱʷ, ǵ, χ́, χ́ʷ > s, z, š, šʷ
• f- > ∅-
• kʷ, gʷ, χʷ, šʷ > p, w, w, š
• š > s
• hp, ht, hk, hb, hd, hg > pp, tt, kk
• p, t, k, b, d, g > p t k (w mocnych pozycjach), b̥, d̥, g̥ (w słabych pozycjach, to jest między samogłoskami i po sonornych)
• akcent na pierwszą sylabę;
• ī, ū, ē, ō, ā > ī, ɨ̄, ī, ā, ā
• i, u, e, o, a > i, ɨ, e, a, a
• ūy, ēy, ōy, āy > ɨ̄i̯, ī, āi̯, āi̯
• uy, ey, oy, ay > ē, ē, ei̯, ai̯
• īw, ēw, ōw, āw > īu̯, ū, eu̯, au̯
• iw, ew, ow, aw > iɨ̯, eɨ̯, u, aɨ̯
• i, ī īu̯ > ɨ, ɨ̄, īɨ̯ (przed r, p, b, m, h}
• w > h-, ∅
• zmiany ilościowe samogłosek:
  • skrócenie samogłosek przed pp, tt, kk, a także innymi zbitkami zbitkami spółgłoskowymi, za wyjątkiem sekwencji NC/RC, a także w każdej nieakcentowanej sylabie;
  • wzdłużenie samogłosek przed słabymi b, d, g, v, ð, ɣ
  • wypadnięcie nieakcentowane /e/ w dłuższych słowach
• palatalizacja: χ, ɣ > ç, ʝ (przed j, i, po i-dyftongach}
• ɣ > ∅
• CjV > CV
• mutacje:
  • nazalizacja (po etymologicznym -n, m)
  • osłabienie (po etymologicznej samogłosce, lub sonornych l, r}
  • wzmocnienie (po etymologicznej spółgłosce szczelinowej)
  • zmiękczenie (po etymologicznym j, lub dyftongu z -i)

Spółgłoska	Nazalizacja	Osłabienie	Wzmocnienie	Zmiękczenie
p, b	m	b	p	h
t, d	n	d	t	ð
k, g	n	g	k	ʝ
pp	mh			f
tt	nh			θ
kk	nh			χ
f	mp	∅		ç
v	mb	h		ʝ

• redukcje samogłosek nieakcentowanych:
  • wygłosowe -e, -i > -∅
  • wygłosowe -a, -ɨ > -e
  • wygłosowe -u > -i
  • uproszczenie dyftongów do głównego elementu
• zanik wygłosowego -m, -n, -h, -s
• otwarcie sylab zamkniętych kończących się na -r, -l o -e, w formach zależnych częste wyrównanie do stanu wcześniejszego pod wpływem analogii;
• wygłosowe p, t, k > b, d, g

Dźwięki

Samogłoski

• i ɨ u (i y u)
• ɛ (e)
• a (a)

• iː ɨː uː (i î y ŷ u û)
• ɛː (e ê)
• aː (a â)

• ɨi̯ (yi)
• ai̯ (ai)

• ɨːi̯ (yi ŷi)
• aːi̯ (ai âi)

• iu̯ ɨu̯ (iw yw)
• ɛu̯ (ew)
• au̯ (aw)

• iːu̯ ɨːu̯ (iw îw yw ŷw)
• ɛːu̯ (ew êw)
• aːu̯ (aw âw)

• iɨ̯ (iu )
• ɛɨ̯ (eu)
• aɨ̯ (au)

• iːɨ̯ (iu îu)
• ɛːɨ̯ (eu êu)
• aːɨ̯ (au âu)

Spółgłoski

• m n
• m̥ n̥
• p b pp t d tt k g kk
• f ʋ θ ð s z ç ʝ χ h
• l r j
• l̥ r̥

Akcent

Akcent pada na pierwszą sylabę, za wyjątkiem części słów, w których akcent pada na ciężką sylabę ze spółgłoską sonorną.