Język prapanoński

prapanonski ?
Utworzenie:	Henryk Pruthenia w 2012
Cel utworzenia:	conŭorld Celtoslavia - prajęzyk
Liczba użytkowników	język wymarły
Sposoby zapisu:	parę łacińskiech napisów
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie słowiańskie prapanonski
Kody
Conlanger–2	-
Lista conlangów

Język prapanonski - prajęzyk Słowian Panonskiech, powstały około wieku VII-VIII n.e., używany do około X, po czém uległ rozpadowi na djalekta, które daléj przekształciły się w języki. Jest językiém wymarłém.

Różnice z prasłowianskiém w fonetyce

• labjalizacja przed o, ъ (w nagłosie o > vo)
• TorT, TolT, TerT, TelT > TarT, TalT, T'arT, T'alT (samogłoski pod długiém akutém)
• kvě, kvi, gvě, gvi, xvě, xvi > svě, svi, zvě, zvi, svě, svi
• tj, dj > k', g'
• zachowanie różnech typów akcentowania, ale jeżeli w wyrazie występuje parę typów akcentu, to:
  • gdy występują dwa typy akcentu, z którech jeden jest długi, a drugi krótki, to pozostaje ten długi
  • w reszcie przypadków akcent bliższy nagłosowi pozostaje, a samogłoska pod drugiém zmienia się w zwykłą samogłoskę długą
• odpadnięcie ъ, ь w wygłosie i pozycji słabéj (wyjątek: pierwsza sylaba wyrazu). «ь» w wygłosie nie pozostawia miękkości. Jeżeli wyraz kończyłby się przez ten proces długą zbitką (np. dobrъ > dobr) dochodziło do wstawiania «a» (a więc dobrъ > dobar)
• w reszcie pozycji ъ, ь > a, ě
• e, i > i
• 'u > ü
• harmonja wokaliczna, upodobnienie poprzedzającéj samogłoski do akcentowanéj
• t, d przed szczelinowymi, miękkimi > θ, ð
• t', d' > θ', ð'
• x > h
• sonanty l, l´, r, r´ > yl, il, yr, ir
• depalatalizacja r', l'
• depalatalizacja c, dz, č, dž, š, ž
• dz, dž > ž
• delabjalizacja szczelinowech i afrykat
• c przed spółgłoskami miękkimi, labjalizowanymi, samogłoskami i, ě > s, w reszcie pozycji > k
• grupy ir, yr, in, yn, im, ym, il, yl > ěr, ar, ěn, an, ěm, am, ěl, ěr
• ð (zaleźnie od djalektu) > z', ž, v'
• zapożyczenie fonemu «f»,
• p, k, b, g przed szczelinowymi, j, m, n, l, r > f, h, v, v

Różnice z prasłowianskiém w gramatyce

• zanik rodzaju nijakiego i przyłączenie do mężskiego (lěto > lětъ, morje > morь)
• zanik liczby podwójnéj (choć niektóre słowa posiadają ją nadal)
• bezokoliczniki na -nǫti > ǫti
• homofonja pierwszéj osoby liczby pojedynczéj i trzeciéj osoby liczby mnogiéj czasu teraźniejszego
• zanik odmiany przymiotnikowéj przymiotników
• forma narzędnika zawsze poprzedzana przyimkiém
• zapożyczenie ablatywy z języków celtyckiech
• biernik albo równy dopełniaczowi (u żywotnech), albo mianownikowi (u nieżywotnech)