słowiańskie

[Feles]

Nie wiem, tedy się pytam.

[Towarzysz Mauzer]

Ja też nie jestem pewien, raczej głośno się zastanawiam (co może do czegoś doprowadzić, jak dowiódł przypadek połabski). Bo nie wiem np., czy dyftong *oi mógł wywoływać prawo RUKI.

Bo co do tego, że starosłowiańska końcówka -xъ wywodzi się ze wcześniej wspomnianych praindoeuropejskich przodków (których konkretnie - jeszcze nie ustaliłem) - nie ma chyba wątpliwości. A czy dziwne staroczeskie -as też? Przez jakieś -(a)sъ?

Zbadam to jeszcze.

[Wedyowisz]

Ja też nie jestem pewien, raczej głośno się zastanawiam (co może do czegoś doprowadzić, jak dowiódł przypadek połabski). Bo nie wiem np., czy dyftong *oi mógł wywoływać prawo RUKI.

Bo co do tego, że starosłowiańska końcówka -xъ wywodzi się ze wcześniej wspomnianych praindoeuropejskich przodków (których konkretnie - jeszcze nie ustaliłem) - nie ma chyba wątpliwości. A czy dziwne staroczeskie -as też? Przez jakieś -(a)sъ?

Zbadam to jeszcze.

W końcówce a-tematowych wtórne musi być albo *a, albo *x, po tej samogłosce retrakcja do szczelinowej welarnej nie miała prawa zajść. Zatem albo rybka, albo pipka. Możliwe, że -as jawiłoby się tutaj jako postać etymologicznie regularna. Inna sprawa, że te czeskie formy są jakoś dziwnie skrócone, to kontynuuje -asъ czy -ěsъ po palatalnej? Raczej nie są to pierwotne a-tematy.

Swoją drogą, *x uznawane za analogiczne występuje w nowszych formacjach aorystu  czasowników typu *kazati, *dělati (1 os.:-axъ, -axomъ) jak i atematycznych (*vedoxъ "wiodłem" na obszarze wschodnio- i południowosłowiańskim; obszar zachodniosł. miał tu -exъ). Końcówka -axъ w imperfekcie jest też uznawana za wprowadzoną z aorystu.

Dyftong *oi̯ mógł jak najbardziej wywołać rukizację, podobnie jak *ou̯. Rozważ uszy i miech.

Przejrzałem AUJ i chyba nie ma takiego zjawiska. Może gdyby szukać już na obszarze białoruskim? Ale na Polesiu ikanie osłabia się i na jego północnych skrajach zanika. Do myślenia może dawać tylko poniższa mapa:

No na mapie jest obszar, w którym przed /i/ z jaci jest spirantyzacja. Szkoda, że nie dali jakiegoś mniej rozchwianego wyrazu, i z typowym ikawizmem (*e, *o).

[Dynozaur]

W końcówce a-tematowych wtórne musi być albo *a, albo *x, po tej samogłosce retrakcja do szczelinowej welarnej nie miała prawa zajść. Zatem albo rybka, albo pipka. Możliwe, że -as jawiłoby się tutaj jako postać etymologicznie regularna. Inna sprawa, że te czeskie formy są jakoś dziwnie skrócone, to kontynuuje -asъ czy -ěsъ po palatalnej? Raczej nie są to pierwotne a-tematy.

No właśnie, to że są tak skrócone podaje w wątpliwość archaiczność tych form.

Dziwne, że nikt się za mocno nie zajął tą sprawą tych miejscowników. Jeśli już gdzieś piszą o nich, to tylko tyle, że istniały (dowiedziałem się jeszcze, że występowały bez przyimka, co nie jest dziwne w starej słowiańszczyźnie [w ogóle, coś na temat bezprzyimkowych miejscowników w językach słowiańskich też by się przydało]).

Swoją drogą, *x uznawane za analogiczne występuje w nowszych formacjach aorystu  czasowników typu *kazati, *dělati (1 os.:-axъ, -axomъ) jak i atematycznych (*vedoxъ "wiodłem" na obszarze wschodnio- i południowosłowiańskim; obszar zachodniosł. miał tu -exъ). Końcówka -axъ w imperfekcie jest też uznawana za wprowadzoną z aorystu.

W ogóle, imperfekt słowiański chyba uchodzi za młody twór, no nie? Musiał powstać z jakiejś złożonej konstrukcji czasowej, o czym świadczą zbitki typu -aa-, -ěa- bardzo nietypowe dla słowiańszczyzny. Zbitki samogłosek w PSie występowały jedynie na granicach morfemów.

No na mapie jest obszar, w którym przed /i/ z jaci jest spirantyzacja. Szkoda, że nie dali jakiegoś mniej rozchwianego wyrazu, i z typowym ikawizmem (*e, *o).

No właśnie szkoda, bo mnie właśnie chodziło o ten prawdziwy ikawizm.

Wytłómaczyłby mi ktoś, jak działa ta strona, do której są odnośniki na małoruskiej Wikipedji do pobrania owego Atlasu? To jakieś pojebaństwo!

EDIT: nvm, znalazłem inną stronę.

[patka chorwatka]

Jest taki oronim Učka, a niby wywodzi się od "vuk". Skok mówi o  (ispuštanjem
v- zbog identifikacije sa protezom) typu zamiast Vukodlak jest Ukodlak. Czy coś takiego jest w polskim?

[spitygniew]

W jakichś gwarach czakawskich "do domu" to domak. 

[Dynozaur]

W jakichś gwarach czakawskich "do domu" to domak. 

Illatyw!  Want moar info.

Swoją drogą, w zimnym używa się tu zwykłego bezprzyimkowego celownika (domovi, stąd też ruskie домой). Ale dotyczy to tylko nazw miejscowych (nie absolutnie wszystkich, ale większości), nazw posesywnych (w zimnym cholernie produktywnych, tam zamiast "idę do babci" mówi się "idę babiemu") oraz właśnie tego jednego rzeczownika pospolitego "dom". Dla innych rzeczowników używa się konstrukcji v + Acc.

Te same rzeczowniki mają też bezprzyimkowy miejscownik (za wyjątkiem domu, gdzie używa się formy "doma"), zamiast v + Loc.

Żeby nie było, że gadam o conlangu w temacie o natlangach - taką składnię ściągnąłem praktycznie żywcem ze staroruskiego.

[patka chorwatka]

W jakichś gwarach czakawskich "do domu" to domak. 

Spoko. Są dwie możliwości ( które sama zauważyłam i póżniej sprawdziłam na HJP)- może chodzi o NA DOMAK - i to jest stardniała forma i oznacza, że jesteś blisko czemu - na domak CILJU. Drugie- to jest deminutiv od dom. Jeśli masz konkretny tekst, proszę o kontekst.

[patka chorwatka]

słoweński ma grem domov

[spitygniew]

W jakichś gwarach czakawskich "do domu" to domak. 

Spoko. Są dwie możliwości ( które sama zauważyłam i póżniej sprawdziłam na HJP)- może chodzi o NA DOMAK - i to jest stardniała forma i oznacza, że jesteś blisko czemu - na domak CILJU. Drugie- to jest deminutiv od dom. Jeśli masz konkretny tekst, proszę o kontekst.

To raczej będzie od doma kъ. I nie jest to raczej illatyw, tylko osobny przysłówek, ciekawi mnie za to postpozycja kъ. Jest zaświadczona w jakimś starym języku słowiańskim?

[Mścisław Bożydar]

Też pomyślałem o doma kъ, alem niczego ciekawego na necie na ten temat nie znalazł.

[patka chorwatka]

To raczej będzie od doma kъ. I nie jest to raczej illatyw, tylko osobny przysłówek, ciekawi mnie za to postpozycja kъ. Jest zaświadczona w jakimś starym języku słowiańskim?

Tak, jest. Co do czakawskiego istarskiego i polskiego, cz. tworzi formant -as w przymiotniku tak samo jak polski   typu trubas ( głupi). Oprócz grubas, to jakie inne są przymiotniki z takim formantem?

[Feles]

białas
blondas
bobas (?)
brudas
dryblas (?)
głuptas
golas
lowelas (?)
urzędas

[Towarzysz Mauzer]

Skąd te pytajniki? Bobas i dryblas często mi były słyszane, choć sam tego nie używam.

[Feles]

Nie wiem, czy to ten formant.