Mnie bardziej dziwi brak [f], [v] przy obecności reszty międzyzębowych i frykatywów wargowych. Po prostu frykatywy międzyzębowe są dużo wyraźniejsze niż wargowe.
Dzięki za cenną uwagę. :-)
Idziemy dalej...
Koartykulacja i afrykatyw k͡p ɡ͡b ŋ͡m ɫ ʦ ʣ
Co do spółgłosek:
Spółgłoski przedzwarte (ang.: "prestopped") nosowe występują w australijskim języku arrernte. Dodatkowo w językach australijskich w przeważajacej większości nie ma rozróżnienia pomiędzy dźwięcznością a bezdźwięcznością. Uznając jednak to za mankament zubażający liczbę fonemów to rozróżnienie w swoim conlangu wprowadziłem.
Dźwięk /ᵖm/ można wyobrazić sobie jako bardzo zbliżony do tego w angielskim słowie ‘topmost’, jednak należy pamiętać, że w kanyartu /pm/ to raczej jeden dźwięk niż /p/ i następujące po nim /m/.
AkcentW języku kanyartu akcent pada z reguły na pierwszą samogłoskę po spółgłosce. Wyjątkową sytuacją jest taka, kiedy jedyna samogłoska po pierwszej spółgłosce w słowie jest ostatnią. Wówczas akcent pada na pierwszą samogłoskę.
FonotaktykaW kanyartu sylaba może przyjmować kilka form:
1) CV.
To najczęściej występujący układ, będący sylabą otwartą. C oznacza spółgłoskę, V samogłoskę. Dyftongów w kanyartu jako takich nie ma. Spółgłoski mogące rozpoczynać sylabę to wszystkie możliwe.
2) CVC.
Jest to typ sylaby zakończony spółgłoską. W wygłosie mogą występować następujące spółgłoski:
/m/, /n̪
ð/, /ɳ/, /ɲ/, /ŋ/, /ɹ~ɻ/, /j/,/ l̪/, /l/, /ɭ/, /ʎ/, /w/, /ɫ/, /ɾ/
3) CCVC.
W tym modelu w nagłosie występują zbitki spółgłoskowe, czyli kombinacje dwu spółgłosek. W języku kanyartu w jednej zbitce nie mogą spoić się więcej niż dwie spółgłoski. Dlatego w sytuacji, gdy istnieje konieczność połączenia ze sobą dwu sylab CVC oraz CCVC, pomiędzy nimi pojawia się samogłoska tworząca sylabę otwartą V. Pomiędzy tą sylabą a następującą po niej CCVC istnieje zawsze harmonia wokaliczna, tzn. samogłoska ją tworząca musi być taka sama jak samogłoska tworząca jądro następującej sylaby CCVC.
4) V.
5) VC.
Zbitki spółgłoskowe rozpoczynające słowoZbitki spółgłoskowe w nagłosie mogą być tworzone tylko przez dwie spółgłoski, trójspółgłoskowych w kanyartu nie ma w ogóle. Możliwe zbitki w nagłosie to:
/mp/, /mb/, /mɹ~ɻ/, /mw/, /mj/,
/n̪
ðt̪
θ/, /n̪
ðd̪
ð/, /n̪
ðw/,
/nt/, /nd/, /nw/,
/ɳʈ/, /ɳɖ/, /ɳw/,
/ɲc/, /ɲɟ/, /ɲw/,
/ŋk/, /ŋg/, /ŋw/,
/ᵖmw/,
/
t̪n̪
ðw/,
/
tnw/,
/
ʈɳw/,
/
cɲw/,
/
kŋw/,
/ps/, /px/, /pɹ~ɻ/, /pw/, /pj/,
/bz/, /bɣ/, /bɹ~ɻ/, /bw/, /bj/,
/t̪
θw/,
/d̪
ðw/,
/tl/, /tw/,
/dl/, /dw/,
/ʈɭ/, /ʈw/,
/ɖɭ/, /ɖw/,
/cʎ/, /cw/,
/ɟʎ/, /ɟw/,
/kɸ/, /ks/, /kx/, /kw/,
gß, gz, gɣ, gw,
ɸw,
ßw,
sm, sn, sp, st, sk, sw, sj,
zm, zn, zb, zd, zg, zw, zj,
çm, çɲ, çc, çʎ, çw,
ʝm, ʝn, ʝɟ, ʝʎ, ʝw,
xw,
ɣw,
l̪w,
lw,
ɭw,
ʎw,
k͡pw,
ɡ͡bw,
ŋ͡mw,
ɫw,
ʦw,
ʣw