Żywe skamieniałości

[Noqa]

Jak w temacie - interesują mnie słowa, które przez wieki/tysiąclenia pozostały niezmienione. Zwłaszcza takie sięgające PIE czy wszystkich pra-.

Zacznijmy zatem od jednego z najszlachetniejszych: jebać.

[Widsið]

Nie lepiej od najbardziej podstawowych, jak "jest"?

[Vilène]

Nie lepiej od najbardziej podstawowych

Akurat w Polsce, „jebać” jest słowem jak najbardziej podstawowym.

[Feles]

Jak w temacie - interesują mnie słowa, które przez wieki/tysiąclenia pozostały niezmienione. Zwłaszcza takie sięgające PIE czy wszystkich pra-.

Zacznijmy zatem od jednego z najszlachetniejszych: jebać.

Tak, jak fińskie "kuningas" dla pgm. *kuningaz?

[Noqa]

Tak.

Widsið, no wiadomo, podobnie się to ma z "mi", "dwa", ale chodzi mi raczej o te ciekawsze, które zachowały się nie tylko z powodu podstawowości i prostoty (tzn. tego, że składają się np. z dwóch głosek i ciężko je zniekształcić).

[Todsmer]

Dwa to akurat nie skamieniałość moim zdaniem, tylko historia zatoczyła koło

[spitygniew]

Woda i pytka - niezmienne od pokoleń.

[Spodnie]

Woda i pytka - niezmienne od pokoleń.

Wniosek? Dwie najważniejsze rzeczy w patriarchalnym świecie.

[Feles]

Hmm, czy węg. szerda "środa" może być taką skamieliną z czasów przed-metatetycznych?

[Todsmer]

niem. Kaiser

[Hapana Mtu]

Hmm, czy węg. szerda "środa" może być taką skamieliną z czasów przed-metatetycznych?

To raczej próba ominięcia zbitki w nagłosie. Tak samo jak szarka 'sroka'.

[Mahtlactli Omome Tochtli]

Hmm, czy węg. szerda "środa" może być taką skamieliną z czasów przed-metatetycznych?

Ale jest nią np. nazwa miejscowa Stargard (Szczeciński). I pewnie sporo zapożyczeń.

[Wedyowisz]

Na terenie Grecji poświadczonych jest wiele słowiańskich toponimów zastygłych w formie bez przestawki, np. Βερζοβᾶ z *berzova.

Co do Pomorza i Połabia, ciekawe, że najwyraźniej w dialektach tych obszarów oparła się metatezie grupa *or, podczas gdy inne rymy sylabowe zamknięte sonorantem okazały się o wiele podatniejsze i w drzewiańskim jak i generalnie w toponimii tych obszarów widzimy je przestawione (ciekawy wyjątek to przedrostek *per- w drzewiańskim, który dał pir-; por. jednak breza „brzoza”).

[Wedyowisz]

W albańskim występują ciekawe dawne zapożyczenia słowiańskie sprzed przestawki, np. arqitë (por. pol. rokita), çerdhe (por. pol. trzoda i wsch.-sł. čereda), daltë (por. pol. dłuto / właśc. dłóto). Dziwne jest to, że w niektórych pożyczkach albański nieregularnie odzwierciedla TorTy jako TaraT oraz (T)orTy jako (T)roT*. Może ongiś na południu występowała większa rozmaitość dialektów słowiańskich, która następnie się zatarła — w końcu początki Słowiańszczyzny południowej to burzliwy okres, w którym dochodziło do dalekich migracji.

*por. oboczne formy робъ i рабъ w SCSie.