Język protowroblicki

[ToJam]

Język protowroblicki

[/b]

Język protowroblicki jest językiem początkowym (pierwotnym) dla całej rodziny języków.


Alfabet:

Spoiler

A a [a]
ä [a:] [długie a]
B b /b/
C c [c]
Č č [ʧ] [cz]
D d [d]
E e [e]
ë [e:] [długie e]
F f [f]
G g [g]
H h [h]
Ƕ ƕ [h:]
I i /i/
K k [k]
L l [l]
M m [m]
N n [n]
Ň ň [ɲ] [ń]
O o

• 
  ö [o:] [długie o]
  P p [p]
  R r [r]
  S s /s/
  Š š [ʃ] [sz]
  T t [t]
  U u /u/
  Ü ü [u:]
  Y y [w] [ł]
  ÿ [długie a]
  W w [v]
  Z z [z]
  Ž ž [ʒ] [ż]
  Ď ď [ʤ] [dż]
  Yy z racji wymowy traktowana jest jako spółgłoska.[/size]

[Zamknij]

Z dużej litery piszemy pierwszy wyraz zdania,i imiona męskie i Bzigƕo (Bóg),

Sylaby:
CC(C)V

C – dowolna spółgłoska,
V – dowolna samogłoska,
W nawiasie zbiory głosek lub elementy opcjonalne

Dwie takie takie same litery nie mogą być w jednej sylabie z wyjątkiem: ll, mm.

Wyjątek stanowi nazwa języka: protowroblicki

Czasowniki:
         
Bezokolicznik:
Końcówka: (C)CbV, (C)CdV, (C)CfV, (C)CgV, (C)CkV, (C)ClV, (C)CnV, (C)CpV

C – dowolna spółgłoska,
V – dowolna samogłoska,
W nawiasie zbiory głosek lub elementy opcjonalne

Czas przeszły   
Słowo poprzedzające: drobra

Czas zaprzeszły   
Słowo poprzedzające: drigso

Czas przyszły   
Słowo poprzedzające: kwocfe   

Czas zaprzyszły
Słowo poprzedzające:  krigdu

Czas boski:
Słowo poprzedzające: blibli

Czas przeszły - drobra bfirdi (pisałem)   
Czas zaprzeszły - drigso bfirdi (napisałem)

Czas przyszły - kwocfe bfidri (napiszę)
Czas zaprzyszły - krigdu bfirdi (zamierzam napisać)

Czas boski odnosi się wyłącznie blibli  bzigƕo (wierzyć Bóga) i tylko to występuje tym czasie.

blibli - wiara
Bzigƕo - Bóg

Odmiana czasownika:

Liczba pojedyncza:

Końcówka→ osoba↓	(C)CbV	(C)CfV	(C)CgV	(C)CkV	(C)ClV	(C)CnV	(C)CpV
bla(ja)	(C)CdV	(C)CsV	(C)CrV	(C)CtV	(C)CcV	(C)CmV	(C)CrV
pla (ty)	(C)CdV	(C)CsV	(C)CrV	(C)CtV	(C)CcV	(C)CmV	(C)CrV
ksa/csa/wza (on/ona/ono)	(C)CdbV	(C)CfsV	(C)CgrV	(C)CktV	(C)ClcV	(C)CnmV

[td(]C)CprV[/td]
[/tr]
[/table]

Liczba podwójna, mnoga, za mnoga:

Końcówka→ osoba↓	(C)CbV	(C)CfV	(C)CgV	(C)CkV	(C)ClV	(C)CnV	(C)CpV
bli(my)	(C)CdV	(C)CsV	(C)CrV	(C)CtV	(C)CcV	(C)CmV	(C)CrV
plu (wy)	(C)CdV	(C)CsV	(C)CrV	(C)CtV	(C)CcV	(C)CmV	(C)CrV
wse/cku (oni/one)	(C)CdbV	(C)CfsV	(C)CgrV	(C)CktV	ClcV	(C)CnmV	(C)CprV

wyjątek:
Pritsupki - pracować

bzen (bezokolicznik)	pritsupki
bla	pritsupko
pritsupli	bla
ksa/csa/wza	pritlsupla
bli	pritsupke
pritsupsi	bla
wse//cku	pritsupka

Liczba podwójna - przed czasownikiem słowo: gso

mnoga - przed czasownikiem słowo: bro

za mnoga (zapożyczona z jednego z tutejszych contlangów)- przed czasownikiem słowo: wke

liczba ułomna - przed bezokolicznikiem słowo: wkenke

liczbę za mnogą używa się jak się mówi, że czegoś jest za dużo.

liczba ułomna odnosi się do połowy czegoś (połowa mnie, połowa nas itp).


Rzeczownik:

Zawsze kończy się na samogłoskę.

Rodzaj:
Martwy – dto – odnosi się do budowli, przedmiotów i reszty,
Uduchowiony – zco – odnosi się do zwierząt,
Człowieczy żeński – nso – odnosi się do kobiet i dzieci,
Człowieczy męski – gwasdo – odnosi się do mężczyzn.

Odmiana rzeczownika :

rodzaj→ Przypadek↓	dto	zco	nso	gwasdo
1. zbe (mianownik) - kto? co?	- (C)CCi	- (C)CCe	- (C)CCo	- (C)CCu
2. zce - kogo? czego? co? w kogo? w co? dokąd?	na końcu mianownika dodaje się: dci	na końcu mianownika dodaje się: dce	na końcu mianownika dodaje się: dco	na końcu mianownika dodaje się: dcu
3. zde - bez kogo? bez czego?	na końcu mianownika dodaje się: dpi	na końcu mianownika dodaje się: dpe	na końcu mianownika dodaje się: dpo	na końcu mianownika dodaje się: dpu
4. zfe - jak kto? Jak co?	na końcu mianownika dodaje się: dri	na końcu mianownika dodaje się: dre	na końcu mianownika dodaje się: dro	na końcu mianownika dodaje się: dru
5. zge - od czego? od kogo? od strony czego? od strony kogo?  od kogo? od czego? skąd?	na końcu mianownika dodaje się: dsi	na końcu mianownika dodaje się: dse	na końcu mianownika dodaje się: dso	na końcu mianownika dodaje się: dsu
6. zhe - ku czemu? ku komu?, w stronę czego? w stronę kogo? w kogo? w co? dokąd?	na końcu mianownika dodaje się: dti	na końcu mianownika dodaje się: dte	na końcu mianownika dodaje się: dto	na końcu mianownika dodaje się: dtu
7. zke - z czym? z kim? w kogo? w co? dokąd?	na końcu mianownika dodaje się: dwi	na końcu mianownika dodaje się: dwe	na końcu mianownika dodaje się: dwo	na końcu mianownika dodaje się: dwu
8. zle - w czym? z kim? gdzie? z czego? z powierzchni czego? na kim? na czym? gdzie?  znad (od) kogo? czego? skąd?	na końcu mianownika dodaje się: dzi	na końcu mianownika dodaje się: dze	na końcu mianownika dodaje się: dzo	na końcu mianownika dodaje się: dzu
9. zme - jak? którędy?	na końcu mianownika dodaje się: bci	na końcu mianownika dodaje się: bce	na końcu mianownika dodaje się: bco	na końcu mianownika dodaje się: bcu
10. zne - z powodu czego? z powodu kogo? dla czego? dla kogo? po co?, o co?	na końcu mianownika dodaje się: bdi	na końcu mianownika dodaje się: bde	na końcu mianownika dodaje się: bdio	na końcu mianownika dodaje się: bdu
11. zpe - na kogo? na co?	na końcu mianownika dodaje się: dbi	na końcu mianownika dodaje się: dbe	na końcu mianownika dodaje się: dbo	na końcu mianownika dodaje się: dbu
12. zre - jak? kim? czym?	na końcu mianownika dodaje się: bgi	na końcu mianownika dodaje się: bge	na końcu mianownika dodaje się: bgo	na końcu mianownika dodaje się: bgu
13. zse - z powodu czego?, dla czego?, po co?, o co?	na końcu mianownika dodaje się: bfi	na końcu mianownika dodaje się: bfe	na końcu mianownika dodaje się: bfo	na końcu mianownika dodaje się: bfu
14. zte - czyj?	na końcu mianownika dodaje się: pli	na końcu mianownika dodaje się: pli	na końcu mianownika dodaje się: pli	na końcu mianownika dodaje się: plu
15. zwe - pozostałe	na końcu mianownika dodaje się: cfi	na końcu mianownika dodaje się: cfe	na końcu mianownika dodaje się: cfo	na końcu mianownika dodaje się: cfu

Jest jeszcze przypadek wrotyommo  odpowiadający Polskiemu wołaczowi Powstaje poprzez wstawienie przed mianownikiem słówka bnitnä.

W mianowniku ostatnia sylaba nie może zawierać litery b i d.


Osoba + orzeczenie (czasownik) + okolicznik/i (określenie/-nia orzeczenia) +podmiot (rzeczownik) +   +  przydawka/ki (określenie podmiotu) + dopełnienie (określenie/-nia osoby i podmiotu) +  przydawka/ki (określenie dopełnienia).     

Osoba jest obowiązkowa w zdaniu i może pełnić rolę podmiotu. Niema podmiotu domyślnego.

Zdanie pytające powstaje poprzez dodanie po osobie wyrazu słowa pytającego

Zdanie przeczące poprzez dodanie słowa: brde przed osobą (w znaczeniu nie ta osoba) i/lub brde przed orzeczeniem (zaprzecza orzeczeniu).

Zdanie potwierdzające poprzez dodanie słowa: smnimi przed osobą (w znaczeniu tak osoba (np. ty)...

W języku protowrobickim zawsze podaje się rta (imię) + mmaku (imię ojca lub imę męża dla zamężnych kobiet z końcówką pru lub cwu dla imienia męża) i ewentualnie pritlilkowlimnu (nazwisko)