Pytania różne a rozmaite

[Toivo]

Czy szw. bulle i polskie bułka (ponoć od psł. *bula) są etymologicznie związane (zapożyczenie w szwedzkim?), czy też to etymologijni szujodruhowie?

A może kognaty wywodzące się z PIE?

from Proto-Germanic *bullô, *bullǭ ‎("ball, round vessel, bowl"), from Proto-Indo-European *bhl-, from Proto-Indo-European *bhel- ‎("to blow, inflate, swell, bubble")

[Toszczyk]

Ostatnio wmyślając się w język zauważyłem ciekawe podobieństwa. Otóż w wymowie łacińskiej restytuowanej c wymawia się wszędzie jak k. W obecnej włoszczyźnie natomiast ce i ci wymawia się przez miękkie cz, a nie k jak w łacinie restytuowanej. Czy to tylko przypadkowa zbieżność ze słowiańską I palatalizacją k do cz, czy może da się z tego wyciągnąć jakiś wniosek?

[Obcy]

Ostatnio wmyślając się w język zauważyłem ciekawe podobieństwa. Otóż w wymowie łacińskiej restytuowanej c wymawia się wszędzie jak k. W obecnej włoszczyźnie natomiast ce i ci wymawia się przez miękkie cz, a nie k jak w łacinie restytuowanej. Czy to tylko przypadkowa zbieżność ze słowiańską I palatalizacją k do cz, czy może da się z tego wyciągnąć jakiś wniosek?

Wiki mówi tak:

This alternation has its origins in a historical palatalization of /k/ which took place in Late Latin, and led to a change in the pronunciation of the sound [k] before the front vowels [e] and [i]. Later, other languages not descended from Latin, such as English, inherited this feature as an orthographic convention.

Więc raczej to był przypadek, głównie dlatego, że to "soft c" rozwijało się w różnych językach na wiele sposobów.

[Wedyowisz]

Wniosek jest generalnie taki, że palatalizacja welarnych przed przednimi samogłoskami jes powszechnie występującą zmianą fonetyczną (por. też Kirche - church).

[CookieMonster93]

Czy możliwe jest, by język miał aż tak bogate rozróżnienie zaimków? (próbka konlangu)

Spoiler

1 Ja
俄 (męskie, nieformalne)
娥 (żeńskie, nieformalne)
我 (bardzo formalne)
2 Ty
你 (męskie, nieformalne)
妳 (żeńskie, nieformalne)
尔 (bardzo formalne)
3 On, ona, ono
他 (m.), 她 (ż.), 它 (nie-człowiek)
4 My
你俄 (my dwaj, l. m. r. m.; nieformalne)
妳俄 (my dwoje, l. m. ty (ż.) + ja (m.); nieformalne)
你娥 (my dwoje, l. m. ty (m.) + ja (ż.); nieformalne)
妳娥 (my dwie, l. m. r. ż.; nieformalne)
俄他 (my = ja (m.) i on; nieformalne)
俄她 (my = ja (m.) i ona; nieformalne)
娥他 (my = ja (ż.) i on; nieformalne)
娥她 (my = ja (ż.) i ona; nieformalne)
尔我 (my dwoje/dwaj/dwie; bardzo formalne; "ty i ja")
我們 (my; "ja i on(a)" lub my – powyżej dwojga osób – bardzo formalne)
5 Wy
你你 (wy dwaj, l. m. r. m.; nieformalne)
妳妳 (wy dwie, l. m. r. ż.; nieformalne)
妳你 (wy dwoje, l. m. r. m. + r. ż.; nieformalne)
尔們 (wy dwoje/dwaj/dwie – bardzo formalne lub wy – powyżej dwojga/dwóch osób)
6 Oni/one
她她 (one dwie; l. m. r. ż.; nieformalne)
他他 (oni dwaj; l. m. r. m.; nieformalne)
她他 (oni dwoje; l. m. r. ż. + r. m.; nieformalne)
她們 (one; l.m. powyżej dwóch osób płci żeńskiej lub formalnie – w odniesieniu do dwóch osób płci żeńskiej)
他們 (oni/one; l.m. powyżej dwóch/dwojga osób lub bardzo formalne – w odniesieniu do dwóch/dwojga osób, wśród których jest co najmniej 1 mężczyzna)
它們 (oni/one – nie-ludzie)

[Zamknij]

[Towarzysz Mauzer]

Chyba tak .

[CookieMonster93]

Dziękuję!

[Toszczyk]

Jak jest z wymową łacińskich nazw organizmów pochodzących od nazwisk niełacińskich? Czy naginamy zasady wymowy łacińskiej do nazwiska, czy silimy się na wymowę łacińską? Ja silę się na wymowę łacińską, bo jest międzynarodowa umowa, że nazwy organizmów są łacińskie, a nie np. czeskie.
Na przykład Escherichia wymawiam [ɛsxɛ'rixja], bo łacina nie przewiduje sch jako ʃ. Dla mnie Shigella to [sxigɛl:a] - ten sam powód.

[Wedyowisz]

,,Łacina taksonomiczna" to i tak jest w istocie sieczka łacińsko-grecko-...-polska (i nie majaca niejednokrotnie nic wspólnego z tym, jak jakiś organizm faktycznie nazywali Rzymianie), więc ja bym nie przeżywał zbytnio (tj. [ʃiɡɛlːa], [ɛs̱ɛriɕ(j)a] czy [ɛs̱ɛrixja]).

PS. Zetknąłem się z wymową [strɛptɔkɔkːuz  ɲumɔɲɛ] XD.

[Pingǐno]

Ej, jak po polsku nazwać ten termin?

Polska Wikipedia jest strasznie szczerbata, a z angielskiej czasami trudno coś zczaić, jak się nie zna pewnych słów kluczowych. Dlatego ciekaw jestem, czy ktoś z was nie zna jakiejś dobrej encyklopedii lingwistycznej, tylko że polskiej? W zasadzie powinienem o to spytać w Inspiracjach.

[Wedyowisz]

Nadrzędnik chyba gadajo.

[Obcy]

Ej, jak po polsku nazwać ten termin?

Polska Wikipedia jest strasznie szczerbata, a z angielskiej czasami trudno coś zczaić, jak się nie zna pewnych słów kluczowych. Dlatego ciekaw jestem, czy ktoś z was nie zna jakiejś dobrej encyklopedii lingwistycznej, tylko że polskiej? W zasadzie powinienem o to spytać w Inspiracjach.

Jagodzianka używa takich terminów jak w tym fragmencie:

Jeżeli w danym języku wyraz nadrzędny poprzedza podrzędny, język określa się jako lewogłowowy, gdy natomiast typowa jest sytuacja, gdy wyraz nadrzędny następuje po podrzędnym, język jest określany jako prawogłowowy.
[...]
Indeksowanie i oflagowywanie są zjawiskami zasadniczo niezależnymi od szyku. Twierdzi się jednak, że języki lewogłowowe wykazują tendencję do indeksowania (używania wskaźników czyli oznaczania przy ,,głowie" – tu przykładem miałby być indiański język kicze), podczas gdy języki prawogłowowe stosują raczej oflagowywanie (używanie znaczników czyli oznaczanie przy ,,dependencie" czyli wyrazie podrzędnym – najbardziej typowym przykładem jest tu japoński).

[Pingǐno]

O, dziękuję. Zapomniałem w sumie o jego istnieniu. xd

BTW, ujęły mnie pierwsze słowa artykułu, które akurat odzwierciedliły moją obecną sytuację:
"Ci, którzy interesują się językiem jako hobby (np. amatorzy językotwórczości) uważają niekiedy, że zagadnienia typologii syntaktycznej, a więc na przykład te związane z ergatywnością, są tak skomplikowane, że do ich zrozumienia (i zastosowania w praktyce) potrzebne są dogłębne studia z dziedziny językoznawstwa. Na szczęście nie jest to wcale prawdą, a przyczyną unikania tego ciekawego zagadnienia może być niedobór przystępnych opracowań tematu w języku polskim. "

[ShookTea]

Angielskie przedimki nieokreślone a/an wybiera się w zależności od tego, czy słowo następujące po nich zaczyna się samogłoską, czy spółgłoską.
A face
Ale co z przymiotnikiem, np. "adorable"?
"A adorable face" czy "an adorable face"?

[SchwarzVogel]

Ja się nie znam, ale jestem całkiem pewien, że 'an adorable face'...

Wpisując w Google'a różne zwroty i tytuły filmów itp. i nie wychodzi nic innego.

Wikisłownik, (źródło wielkiej części mojej plebejskiej wiedzy :-P) utrzymuje że 'an' to oczywiście odpowiednik niemieckiego 'ein' i kiedyś było odpowiednim przedimkiem we wszystkich przypadkach.

Potem uległo zupełnemu skróceniu i skubańce używają 'an' tylko tam, gdzie się nie da samego 'a'.