Pytania różne a rozmaite

[Todsmer]

Średniochiński jest raczej rekonstruowalny bez problemu, mamy w końcu wiele zapożyczeń, choćby w japońskim. W japońskim pierwotnie używano też znaków chińskich wg ich średniochińskiej wymowy, próbując dopasować do słów japońskich.

Zawsze tego można użyć też do prób rekonstrukcji starochińskiego, zawsze jest to mniejsza odległość w czasie. Pewno też używa się do tego rekonstrukcji prachińskotybetańskiego, bowiem języki chińskie do tej grupy należą.

[zabojad]

Czy i w jakim stopniu na japoński wpłynął zapis krzaczkami? Jest jakiś sposób sprawdzenia tego?

[ShookTea]

Ciągle zapominam. Spędziłem właśnie trochę czasu na szukaniu odpowiedzi na forum, nie znalazłem.

Jak nazywa się to gówno, które pisze się w prezentacjach języka pomiędzy tekstem w tym języku, a tłumaczonym (np. polskim), w którym wyjaśnia się pojedyncze elementy zdania?

Mój nieudolny przykład:
Dzisiaj widziałem kota.
dzisiaj^{adverb "today"}   widzi^{stem "see"}-ałem^{1st sing. past imperf.}   kot^{stem "cat"}-a^{sing. G}
I've seen a cat today.

O tę drugą linijkę mi chodzi.

[Wedyowisz]

Podstawą są "księgi rymów", które pozwalają stwierdzić, które wyrazy/sylaby miały tą samą samogłoskę+kodę. Ale jak się z tego wyciąga więcej informacji nie mam pojęcia. Zapewne przez porównanie różnych języków chińskich (zwanych ze względów politycznych dialektami)

Poza tym założenie: skoro podobnie pisane (i znaczenie odległe) => podobieństwo brzmienia (tworzenie znaków w oparciu o zasadę fonetyczną).

Czy i w jakim stopniu na japoński wpłynął zapis krzaczkami? Jest jakiś sposób sprawdzenia tego?

Nt. japońskiego się nie wypowiem, ale chiński, zwł. literacki/starawy, ma afaik wyjątkowo dużo homofonów. Do tego stopnia, że jest kłopotem dla badaczy fonetyki diachronicznej w ujęciu ogólnym.

@up: glosa.

[Towarzysz Mauzer]

Jak nazywa się to gówno, które pisze się w prezentacjach języka pomiędzy tekstem w tym języku, a tłumaczonym (np. polskim), w którym wyjaśnia się pojedyncze elementy zdania?

Glosy (glossing).

[Todsmer]

Jak właściwie rekonstruuje się fonetykę starochińskiego?

Btw "uwielbiam" te rekonstrukcje Baxtera-Sagarta. /qʷʰˤ/ - no kurwa serio? I to przy takich fonemach: /q/, /qʷ/, /qˤ/, /qʷˤ/, /qʰ/, /qʷʰ/, /qʰˤ/. Plus dźwięczne nieaspirowane.

[spitygniew]

Czy są jakieś języki, w których niebinarny system płci kulturowych jest jakoś zaznaczony w gramatyce?

[Obcy]

Czy są jakieś języki, w których niebinarny system płci kulturowych jest jakoś zaznaczony w gramatyce?

Taki ekstremalny przykład: Chciałoś iść na spacer? Widziałoś to?
Tak bardziej przyziemnie - pan poseł Zawisza zaproponował na takie wypadki zaimek "to coś": to coś było w studiu i to coś mnie oblało wodą

[Caraig]

Czy są jakieś języki, w których niebinarny system płci kulturowych jest jakoś zaznaczony w gramatyce?

W sumie to w angielskim forsują jakieś dziwadła typu xe, xyr, xyrself czy inne tym podobne rzeczy.

[elslovako]

Watch your pronouns, tak? Chociaż singular they ma się całkiem dobrze. Bardziej do głowy mi przychodzi szwedzkie hen.

A propos

[Caraig]

A propos

Błagam, niech ktoś znisczy tę planetę!

[ShookTea]

Jak bardzo złe w waszych oczach jest użycie części liter cyrylicy w sposób inny, niż przewidziany?
Nie chodzi mi tu o mocno arbitralne zmiany, jak tutaj: http://jezykotw.webd.pl/f/index.php?topic=1540.0 ("x - wymawia się jak polskie C", "c - wymawia się jak KS"), tylko o uzupełnienie luk nieużytymi literami oraz użycie niektórych liter w bardziej sensowny dla mnie sposób.

Oznaczyłem gwiazdką. Pozostałe nieogwiazdkowane litery dałem, żeby pokazać "system". Dałem też uwagi, aby ci niepamiętający całego kompletu cyrylicy znali pierwowzór.

Spoiler

Єє [e]
Ѥѥ [je] * (to samo znaczenie, ale nieużywane współcześnie)
Ее [e͡u] * ([e] albo [je] w zależności od kontekstu, co mi się nie spodobało :P)
Ӑӑ [a͡u] * (w czuwaskim [ɒ])

Ии [i]
Іі [ji] * (w ukraińskim [i])
Її [a͡i] * (w ukraińskim [ji])
Оо [ɔ]
Ӧӧ [jɔ] * (w maryjskim [ø])
Ыы [ɨ]
Ӹӹ [jɨ] * (w maryjskim [ɯ])

Ћћ [θ] * (w serbskim [ʨ])
Ђђ [ð] * (w serbskim [ʥ])

[Zamknij]

Wszystkie pozostałe użyte przeze mnie litery mają znaczenie identyczne, jak w rosyjskim, z dodatkowymi Ѕѕ [dz] i Џџ[ʤ] z macedońskiego.

Czy jest to straszliwa tragedia, którą trzeba konieczne naprawić, czy może jest to do przebolenia?

[Todsmer]

Trzeba naprawić, bo jest niekonsekwentnie

Umlaut zmienia w jotowańce, dlaczego więc и /i/ і /ji/ ї /ai/? Nie lepiej zostawić и dla dyftongu, a /i/ i /ji/ zrobić tak jak gdzie indziej?
Po drugie, dyftong /au/ jest jedynym z brewisem. Dlaczego więc nie używać brewisa również do /eu/?
Przez co zwalnia się <e>, i możesz użyć umlautu również tutaj: e /e/ ë /je/, tak jak w punkcie pierwszym .

Do reszty nie mam zastrzeżeń.

[Vilène]

W sumie to w angielskim forsują jakieś dziwadła typu xe, xyr, xyrself czy inne tym podobne rzeczy.

Widziałam gorsze rzeczy, np. ludzi którzy nie tylko tworzą własne zaimki, ale też własne całe języki... oO

Kiedyś sporo było takich osób tutaj, ale teraz już ciężko takich spotkać.

[Wedyowisz]

Czy jest to straszliwa tragedia, którą trzeba konieczne naprawić, czy może jest to do przebolenia?

Złe, o ile nie ma to diachronicznego uzasadnienia. Cyrylica w porównaniu z łacinką jeszcze nie utraciła do reszty fonetycznego, nie-randomowego ducha, chociaż autorzy różnych radzieckich kaukaskich ortografii starali się.