Polská kirzyłowica / grodzianka

[Onoma]

Ponieważ to jest coś, czego na pewno nikt inny tu nie próbowáł zrobić!

Ponieważ Polska jest krajem prawosławném, to polská mołwa już od 9. wieku była zapisywana kirzyłowicą (zmienił to dopiero Donald Tusk kiedy sprzedawáł Polskę Niémcom w 2004 roku). Z tego téż względu jej orþografia ma duży związek z najdawniejszym SCSem w sposób nieco inny niż wszystkie inne kirzyłowice - wykształciła się sama, z dużo mniejszém wpływem innéch obiecadeł.

I tak:

Samogłoski:

Аа - dla /a/
Ее - dla /jɛ/ i zmiękczającégo /ɛ/
Ии - dla /i/
Оо - dla /ɔ/
Ꙋꙋ - dla /u/
Юю (opcjonalnie Ёё) - dla /jɔ/ i zmiękczającégo /ɔ/
Ъъ - dla niezmiękczającégo /ɛ/; opcjonalnie Ээ (wyłącznie w zapożyczeniech!)
Ꙑꙑ - dla /ɨ̞/
Ьь - niema; oznacza miękkość spółgłoski na końcu słowa
Ꙕ ꙕ - dla /ju/ i zmiękczającego /u/
Ѣѣ - dla /ja/ i zmiękczającego /a/
Ѵѵ - dla /y/ z zapożyczeń (zastępowané przez /i/)
Ѧѧ, Ѩѩ, Ѫѫ, Ѭѭ - wiadomo

opcjonalnie akcent silny dla oznaczeniá dawnégo pochyleniá (obecnégo w gwaras): А́а́, Ѣ́ѣ́, Е́е́, О́о́, Ё́ё́ (nad Оо, Ё́ё́, Ю́ю́ raczéj konieczny ze względu na zachowanié osobnéj wymołwy w standardzie). Nad jęsami i węsami nie stawiané.

Spółgłoski:

Бб - dla /b/
Вв - dla /v/
Гг - dla /g/
Дд - dla /d/
Жж - dla /ʐ/
Ꙁꙁ - dla /z/
Ꙃꙃ - dla /d͡z/
Йй - dla /j/
Ѳѳ - dla /θ/ (w zapożyczeniech; zazwyczaj zastępowané przez /t/ alibo /f/)
Кк - dla /k/
Лл - dla /ɫ/ (najczęściéj [w])
Мм - dla /m/
Нн - dla /n/
Ѯѯ - dla /ks/ (wyłącznié w zapożyczeniech)
Пп - dla /p/
Ҁҁ - dla /q/ (wyłącznié w obcéch słowiech; zastępowané przez /k/)
Рр - dla /r/
Яя - dla /r̝/ (bukiew potrzebná, ibo spółgłoska się odmiękczyła, tak jak np. /t͡ʂ/ i nie idzié zapisać zwykłém sposobem)
Сс - dla /s/
Тт - dla /t/
Фф - dla /f/ (raczej w zapożyczeniech i we gwaras)
Хх - dla /x/
Цц - dla /t͡s/
Чч - dla /t͡ʂ/
Шш - dla /ʂ/
Щщ - dla /ʂt͡ʂ/
Ўў - dla /w/
Һһ - dla /h/ lub /ɦ/ (w zapożyczeniech, również przydech polski)

[Henryk Pruthenia]

Tekstu!

[CivilixXXX]

Skoro ksi tylko w zapożyczeniach, to ksiądz pisze się ксѩꙃ, сzy ѯѩꙃ?

[Todsmer]

A mi się nie podoba, wygląda jak słabo przemyślany kitchensink.

[BartekChom]

Ponieważ Polska jest krajem prawosławném, to polská mołwa już od 9. wieku była zapisywana kirzyłowicą (zmienił to dopiero Donald Tusk kiedy sprzedawáł Polskę Niémcom w 2004 roku). Z tego téż względu jej orþografia ma duży związek z najdawniejszym SCSem w sposób nieco inny niż wszystkie inne kirzyłowice - wykształciła się sama, z dużo mniejszém wpływem innéch obiecadeł.

Ѧѧ, Ѩѩ, Ѫѫ, Ѭѭ - wiadomo

opcjonalnie akcent silny dla oznaczeniá dawnégo pochyleniá (obecnégo w gwaras): А́а́, Ѣ́ѣ́, Е́е́, О́о́, Ё́ё́ (nad Оо, Ё́ё́, Ю́ю́ raczéj konieczny ze względu na zachowanié osobnéj wymołwy w standardzie). Nad jęsami i węsami nie stawiané.

Яя - dla /r̝/ (bukiew potrzebná, ibo spółgłoska się odmiękczyła, tak jak np. /t͡ʂ/ i nie idzié zapisać zwykłém sposobem)

Skoro już stawialiśmy przycisk ostry nad wszystkim (a pierwotny źródłosłów nie przeszkadza pisać <ѣблко>), to naturalny rozwój nakazuje
Ѫѫ - ę
Ѫ́ѫ́ - ą
Яя - ję
Я́я́ - ją

Podobnie jeżeli рь było, to mogło zostać.