Co was wkurza w kwestiach językowych [s/z/wi/]

[Toszczyk]

Denerwuje mnie cudo, dzban i cuchnęcie. To wstyd na całą słowiańszczyznę, że te zmazurzone formy trafiły do języka literackiego, i to jako jedyne.

Po przeczytaniu Twojego postu od razu przypomniałem sobie ze staropolskich wierszy czacz, czyli cacko. Według Brucknera cacko i wycacany to formy mazowieckie. Być może jeszcze kilka innych takich form się znajdzie, więc z tą ich jedynością to bym uważał.

[Canis]

"Cacko" to język literacki?

[Obcy]

Denerwuje mnie cudo, dzban i cuchnęcie. To wstyd na całą słowiańszczyznę, że te zmazurzone formy trafiły do języka literackiego, i to jako jedyne.

Po przeczytaniu Twojego postu od razu przypomniałem sobie ze staropolskich wierszy czacz, czyli cacko. Według Brucknera cacko i wycacany to formy mazowieckie. Być może jeszcze kilka innych takich form się znajdzie, więc z tą ich jedynością to bym uważał.

Trochę zmieniłem, coś ostatnio mam problemy z rzeczowym wysławianiem się xDDD Chodzi mi o to, że tych prawidłowych form w ogóle nie ma w języku literackim, bo owszem ktoś może odnaleźć jeszcze więcej takich form.

[Canis]

>węgierskie abroncs to slawizm
>por. obręcz
>mfw I have no face when

[Toszczyk]

Niektóre przybliżenia angielskich samogłosek przez Polaków rażą moje poczucie estetyki brzmieniowej. Np. dyftong [əʊ] bywa wymawiany jako [ɔw], co brzmi okropnie. O wiele ładniejszym przybliżeniem jest [ɛw]. Np. jeśli ktoś nie chce się silić na hiperangielskie brzmienie "home", niech wymówi jak polski hełm. Tak samo wyrazy takie jak word i work bywają okropnie przybliżane do [wɔɾt] i [wɔɾk]. Subiektywnie, o niebo lepiej brzmi przybliżenie do  [wɛɾt] i [wɛɾk].

[Spiritus]

Naczy, zależy jak patrzeć. Większość Puloków mówi po ""amerykańsku"" (w bardzo mocnym cudzysłowie), więc przybliżenie "oł" jest całkiem niezłe.
Natomiast, warto zauważyć, że większość ludzi i tak sra na wymowę; np. mój kolega ostatnio dziwił się, że "urban" nie wymawia się przez [u ]-, innym razem moi znajomi śmiali się, gdy im powiedziałem, że w angielskim są długie samogłoski. Poza tym, trzeba pamiętać o wiecznie żywym [kɔmfɔɹˈtɛjbul] xd.

[Noqa]

No i uporczywe wymawianie /a/ we wszystkich kontekstach jako [ɛ].
To mój pet peeve, nie mogło go przy tej okazji zabraknąć.

[Caraig]

[...]innym razem moi znajomi śmiali się, gdy im powiedziałem, że w angielskim są długie samogłoski.

Nie rozumiem, dlaczego się z tego śmiali?

[Pluur]

Nie rozumiem, dlaczego się z tego śmiali?

Ja to chyba żyję w jakimś ultraidealistycznym świecie, gdzie ludzie mają świadomości iloczasowe  :'-(

[Otok]

À propos* angielskiego wkurza mnie:
● Wymawianie iron  jak ajron,
● wymawianie [θ] i [ð] jak [f] i [d].
*pisownia apropo lub co gorsza a pro po też.

[ShookTea]

wymawianie [θ] i [ð] jak [d].

[d] jako [ð] słyszałem, ale jako [θ] też? Zwykle w miejscu [θ] słyszę [f].

[Pingǐno]

Są różne metody ominięcia zębowych szczelinówek (i każde po równo mnie denerwuje).
/θ/ →  (zwykle u Niemców), [f] (wiadomo; wiadomo też, że gdzieś jest taki dialekt, czym się niektórzy tym tłumaczą, poor excuse); /t/ zębowe (dobra, chociaż tyle, ale tylko w niektórych przypadkach. Nawet duża większość Irlandczyków tak mówi); [d] - WTF?

/ð/ → [d] (Amerykanie trochę niszczą to swoje /ð/, uzwarcając do [d], ale to zwykle przed (akcentowanymi) samogłoskami. Nie można zmienić /wɪð/ w /wɪd/, brzmi jakbyśmy się cofnęli do Skandynawii czy coś); [v] OMG NIE; [z] (Niemcy)

Nie znam innych błędów fonetycznych.


A co mnie dzisiaj wkurzyło — ktoś próbował mi wmówić formę odczasownikową "manie" i "niemanie". Jeszcze mi argumentował PWN-em.
Nie dość, że "mienie" jest etymologicznie i gramatycznie adekwatne, to brzmi IMO lepiej, jeszcze z tym zmiękczeniem.
Że niby co? "mać"? Bez sensu.

[Otok]

[d] jako [ð] słyszałem, ale jako [θ] też? Zwykle w miejscu [θ] słyszę [f].

[d] - WTF?

Dzięki,  poprawione. Połknąłem [f].

[elslovako]

Tak a propos, czy tylko mi się czasami zdarza wymawiać better z [ð] w środku?

Denerwuje mnie słowo biszkopt. Tak po prostu.

[spitygniew]

Są różne metody ominięcia zębowych szczelinówek (i każde po równo mnie denerwuje).
/θ/ →  (zwykle u Niemców), [f] (wiadomo; wiadomo też, że gdzieś jest taki dialekt, czym się niektórzy tym tłumaczą, poor excuse); /t/ zębowe (dobra, chociaż tyle, ale tylko w niektórych przypadkach. Nawet duża większość Irlandczyków tak mówi); [d] - WTF?
(...)

Nie znam innych błędów fonetycznych.

Ekhm, zapomniałeś o zerze ([blutu]).