Humor, ciekawostki i WTF lingwistyczne

[Noqa]

Ale zauważ, że jednak dotyczy to najczęściej wyrazów zakończonych na t/d, z nimi jest najlepszy efekt. Bo chyba taki jest sens, [s] pojawia się, bo jest wysokim dźwiękiem, więc współgra z efektem wysokiego [i]/[j]; bo same wysokie głoski brzmią podobniej do głosu dzieci, stąd takie powiązanie (wchodzimy tu w jakąś antropolingwistykę). A w polskim, jak rozumiem, zadziałało to tak samo, <tj> zrealizowało się jako [tsj], no i w polskim tak samo palatalizacja odpowiada zdrobnieniu. (pies > psiak, kot > kociak, kiciuś). Jest w tym podobieństwo. Zresztą i niektóry polskie gwary tak potraktowały i [p], zdaje się, tworząc np. "psiasek", itd.

Fajny link, bardzo ciekawa lektura.
[s] mnie coraz bardziej przeraża. Za cząstkę tworzącą rzeczownik służyło i w PIE, i poprzez go w łacinie/grece, i w polskim kiedyś trochę, i w polskim trochę dziś, i w starochińskim, i jak widać wciąż wyskakuje w takiej funkcji w angielskim.

[Jątrzeniot]

no i w polskim tak samo palatalizacja odpowiada zdrobnieniu. (pies > psiak, kot > kociak, kiciuś). Jest w tym podobieństwo. Zresztą i niektóry polskie gwary tak potraktowały i [p], zdaje się, tworząc np. "psiasek", itd.

"Psiasek" to zupełnie inna sprawa, to wynik rozłożonej wymowy miękkich labialnych ([pʲ] > [pj] > [pç] > [pɕ]).

[Silmethúlë]

Znajomy na Facebooku rzucił:

Dialogi z przedziału:
- Jo do Warsiawy proszę.
- Jaki?
- Yyy... Cyntralnyj!

Ot, widać cechy dialektyczne wciąż trochę żywe.

[CookieMonster93]

no i w polskim tak samo palatalizacja odpowiada zdrobnieniu. (pies > psiak, kot > kociak, kiciuś). Jest w tym podobieństwo. Zresztą i niektóry polskie gwary tak potraktowały i [p], zdaje się, tworząc np. "psiasek", itd.

"Psiasek" to zupełnie inna sprawa, to wynik rozłożonej wymowy miękkich labialnych ([pʲ] > [pj] > [pç] > [pɕ]).

Podobnie bj > bź/ź, wj > wź/ź :-)
Patrz: fonetyka i fonologia gwary kurpiowskiej

[Wedyowisz]

Ale zauważ, że jednak dotyczy to najczęściej wyrazów zakończonych na t/d, z nimi jest najlepszy efekt.

To może być kwestia zwyczajnie większej częstotliwości tych głosek w języku, zresztą nie wiem na ile próbka przykładów w artykule jest reprezentatywna.

Fajny link, bardzo ciekawa lektura.
[s] mnie coraz bardziej przeraża. Za cząstkę tworzącą rzeczownik służyło i w PIE, i poprzez go w łacinie/grece, i w polskim kiedyś trochę, i w polskim trochę dziś, i w starochińskim, i jak widać wciąż wyskakuje w takiej funkcji w angielskim.

Jest bardzo wyraziste akustycznie, łatwo wchodzi w skład zbitek zachowując przy tym swoją wyrazistość nawet w wygłosie czy nagłosie (OTOH gdzieś czytałem, że #sC to rzecz charakterystycznie IE, prawda to?), jest często występującą głoską wśród języków (zwykle jeśli występuje tylko 1 szczelinowa, jest nią ono, a zupełny brak szczelinowych to areal feature obszarów bądź co bądź mniejszościowych w skali globu).

[Vilène]

Taaaak, bułgarski pozapożyczał od ruskiego od cholery w ostatnich wiekach. I to dużo takich dziwnych, typowo ruskich słów, nie spotykanych gdziekolwiek indziej (np. wszechświat to Вселена, ech).

A ja słucham sobie od jakiegoś czasu bułgarskiego radia, i powoli dochodzę do wniosku, że język bułgarski to jakiś wczesny przykład twórczości (,,nooblang") Henryka. Innego wytłumaczenia dla tych wszystkich dziwnych mocno bezpośrednich zapożyczeń z rosyjskiego nie widzę.

[Pluur]

To teraz coś z ciekawostek: http://www.busuu.com/pl/ Portal do uczenia się języków obcych, nawet spoko

[Toivo]

Tylko że mało języków do uczenia się :/

[Pluur]

No fakt, fajnych języków to tam nie ma /i nie mówię tu że tamte są błeee/

[Wedyowisz]

Właśnie zorientowałem się, że bułgarski oddaje dawne ѳ / greckie θ jako /t/, w przeciwieństwie do rosyjskiego.

bułg. ros.
мит — миф
катедрала — кафедра
Тракия — Фракия
тита — фита
Тива — Фивы
Атина — Афина
коринтяни — коринфяне

Czyżby rosyjski był bardziej tró-cerkiewno-ortodoksyjny? Podobno południowi Słowianie tradycyjnie wymawiali ѳ [t] (czym tłumaczy się też brak epentetycznego л w ru-CS коринфяне). Tak więc mamy tu do czynienia z jakąś ruską nadgorliwością.

[Towarzysz Mauzer]

Czyżby rosyjski był bardziej tró-cerkiewno-ortodoksyjny? Podobno południowi Słowianie tradycyjnie wymawiali ѳ [t] (czym tłumaczy się też brak epentetycznego л w ru-CS коринфяне). Tak więc mamy tu do czynienia z jakąś ruską nadgorliwością.

No w końcu to u ruskich były reformy Nikona, które m.in. nawaliły greckich diakrytyków do cerkiewszczyzny, podczas gdy południe w owym czasie, wiemy, było raczej pozbawione siły inicjatywnej i ograniczało się do naśladowania trendów u ruskich, jéno, jak widać, do pewnego stopnia skutecznie.

[Noqa]

Taka IPA to niemal seksualna przyjemność.
Tu też imponujący przykład.

[Pluur]

Taka IPA to niemal seksualna przyjemność.
Tu też imponujący przykład.

I to jeszcze jaka przyjemność!!!!

PS. Po jakiemu on mówi w tym pierwszym linku, to mandaryński?
PS2. Tu tego więcej: https://www.facebook.com/glossika.yingwen

[Feles]

Łał, nowy fetysz.

[CookieMonster93]

Taka IPA to niemal seksualna przyjemność.
Tu też imponujący przykład.

Nie powiedziałbym niemal... It's better than porn <3