Humor, ciekawostki i WTF lingwistyczne

[Icefał]

No rdzeń się kończy na -j, no ale to nie usprawiedliwia pisowni ji, to samo by można powiedzieć o jakichś pojidłach i innych.

Zresztą w polskim funkcjonuje niejakie rozróżnienie między /ji/ i /(ʔ)i/ po samogłosce, przynajmniej u części użytkowników.

Nie spotkałem się, zawsze traktowałem te dwa jako alofony
Bez urazy, ale trochę mi to przypomina doszukiwanie się fonemicznego /ŋ/ w polszczyźnie. Ja najchętniej te dwa bym potraktował jako jedno, w ramach podobnej myśli co zrównanie zmiękczonych zbitek (śpi=spi, śmie=smie źwi=zwi itd.)

Chyba że wam chodzi tylko o wskazania na połączenie kraj- + -ina, no to już nie wiem co o tym myśleć

[Wedyowisz]

Morfologicznie ‹ji› jest w tym wyrazie i innych jak najbardziej uzasadnione, w końcu rdzeń kraj-. Zresztą w polskim funkcjonuje niejakie rozróżnienie między /ji/ i /(ʔ)i/ po samogłosce, przynajmniej u części użytkowników.

Uzasadnione, ale jednak my nie Serbowie i piszemy moi, nie moji.

J-owe niedorobienie oryginalnego alfabetu łacińskiego i cyrylicy odbija się czkawką.

Opowiesz coś więcej o tem rozróżnieniu, czy to zwykła alofonja? Mój idjolekt się waha między [aji] i [ai], ale to chyba kwestia szybkości mowy.

Dla mnie wymowa przez zwarcie krtaniowe jest naturalna np. w słowie zainteresować (nie mówię, że konsekwentna, bo w szybszej mowie ono zanika), ale w wyrazach typu nadziei już nie.

[Siemoród]

zrównanie zmiękczonych zbitek (śpi=spi, śmie=smie źwi=zwi itd.)

A rozkaźniki śpij i spij?

Swoją drogą ze zmiękczaniem więcej niż jednej spółgłoski też w polszczyźnie są jakieś jajca. Bo:
zwierzę (dawniej źwierzę) ale świat
spieszyć czy śpieszyć?
ćwikła (<svekla*), ale twierdza (dawniej ćwierdza)


*Doprawdy nie wiem co tu się stało

[Wedyowisz]

*Doprawdy nie wiem co tu się stało

Brak zmiękczenia w czasownikach to zapewne wynik parcia do ujednolicenia postaci prefiksu, które nie objęło (całkowicie) mało przejrzystych form jak śpiewać, śpieszyć. Boryś uważa twierdzę i twierdzić za analogię do twardego (w stpol. były postacie ze zmiękczoną zębową, jak i z twardą). Może reszta tych dziwnych nie-zmiękczeń, której nie da się odnieść do analogii (zwierzę), to jakaś hiperpoprawność (w radopolszczyźnie jest taka tendencja do unikania pisania ‹ź› nawet tam, gdzie ,,ź" jest powszechnie wymawiane; bardzo możliwe, że w pewnym momencie zaczęto postrzegać postacie w rodzaju źmierzyć, źwierzyć, źliczyć jako substandartowe, gwarowe).

No rdzeń się kończy na -j, no ale to nie usprawiedliwia pisowni ji, to samo by można powiedzieć o jakichś pojidłach i innych.

Ale to unikanie ‹ji› to zaszłość historyczna z czasów, gdy z y/i/j był ogólny bajzel i i/j były w zasadzie wariantami jednej litery, zaszłość mało intuicyjna dla rzeszy piszących (co widać po nagminnym pojawianiu się pisowni typu ‹szyji›, ‹Bareji›, zwłaszcza w rzadszych wyrazach). Czasami prowadzi to wręcz do tego, że nie wiadomo, jak jakąś nazwę przeczytać (‹Diwanii›).

Ja najchętniej te dwa bym potraktował jako jedno, w ramach podobnej myśli co zrównanie zmiękczonych zbitek (śpi=spi, śmie=smie źwi=zwi itd.)

Że co? We współczesnym polskim zębowa i dziąsłowo-podniebienna nie są w tym przypadku swobodnie wymienialne (z wyjątkiem kilku wyrazów i morfemów, w których procesy historyczne spowodowały powstanie obocznych par z miękkością i bez niej).

[spitygniew]

zrównanie zmiękczonych zbitek (śpi=spi, śmie=smie źwi=zwi itd.)

*Doprawdy nie wiem co tu się stało

Ś > ć to zwykła polska afrykatyzacja spirantu przed w (dzwon < zwon, dial. cwiter). Co do i, to nie wiem czy to ustandaryzowane pochylenie, czy coś innego.

[Obcy]

Czesi mają własne zasady transkrypcji chińskiej, japońskiej i koreańskiej! I to naprawdę porządne!

Przykłady: Pchjongjang, Kim Čong-un, Čchung-čching, Pchin-jin, Tchien-an-men Kuang-čchang (ale używa się tłumaczenia: náměstí Nebeského klidu).

[Siemoród]

Właśnie żem sobie uświadomił, że pisownia trzmiel jest nieetymologiczna

Nazwa ,,trzmiel" wywodzona jest od prasłowiańskiego *čьmel'ь : *ščьmel'ь, derywat odczasownikowy utworzony za pomocą przyrostka *-el'ь (podobnie jak kąpiel, kisiel, piszczel etc.) od *ščьmiti "powodować ból, ściskać".

A przytem jestem z siebie dumny, bo zawsze mówiłem czmiel.

[Obcy]

Pszczoła (a właściwie pczoła) też wita w tym zacnym gronie

[Siemoród]

Z ciekawości popatrzyłem w Góglu na występowanie w Internetach różnych form czasownika vъzęti.
wziąć - 16 300 tys.
wziąść - 477 tys.
wziąźć - 28 tys.
wziąś - 5,4 tys.
wziąź - 3,7 tys.
wziąźść(sic!) - 283
wziądź - 183
wziąźdź - 154
wziąśdź - 16
Czy jakiś inny język ma problem z pisownią tudzież normatywną wymową tak podstawowego czasownika?

EDIT: przypadki ekstremalne:
wziąśźdź - 1

[Wedyowisz]

@up: no, jeśli uznawać byle nienormatywną/niewytworną odmianę za ,,problem", angielski z ,,I ain't" czy nawet ,,I be", ,,if I was", ,,he don't", ,,brung"...

[Obcy]

Czasowniki iść, umieć, rozumieć, lubić, nienawidzić, nieść, wieźć, trząść, kopnąć, tłuc, ssać, mleć, wykonywać, kopać, płukać, deptać też takie powszechne, a sprawiają co niektórym problem normatywny

[elslovako]

Czy wspominaliśmy już o francuskim créée? Bo coś mnie ostatnio pamięć zawodzi.

[Obcy]

Podoba mi się użycie litewskiego namas – w liczbie pojedynczej to wyłącznie chodzi o budynek, w liczbie mnogiej (namai) to instytucja, ognisko domowe (ang. home) lub domownicy. Fajny przykład: "Vienas namuose" (a nie "name") – czyli litewski "Kewin sam w domu".

[Siemoród]

Nie wiem jak to mnie tak długo omijało, ale właśnie uświadomiłem sobie, że rosyjskim kognatem tęczy jest туча czyli chmura. Kurde. Cośmy zrobili z tym słowem?

Mam rozumieć, że jakiś Polak krzywo wskazał w niebo i przez złe zrozumienie go popieprzyła się wszystkim chmura z tęczą? Wiesioło

[Obcy]

że rosyjskim kognatem tęczy jest туча czyli chmura

To jeszcze lepiej – w serbsko-chorwackim kognat tuča oznacza grad