Humor, ciekawostki i WTF lingwistyczne

[Wedyowisz]

Wybrzeże Kości Elfów, czyli jak rozpasana redukcja samogłosek prowadzi na manowce...

[Pluur]

Znasz jakieś przykłady?

W Weselu, jedna z wieśniaczek czas przeszły robi na modłę śląską, coś typu robiłach - przynajmniej tak mi się zda. Mogło mi się pomylić z wieśniaczkami w Reymoncie, tylko, że nie dam se ręki uciąć, czy to było coś typu robiłach, czy robiłak - w każdym bądź razie takie coś jest.

[Toszczyk]

To nie jest aoryst, tylko imiesłów czasu przeszłego z doklejonymi końcówkami z aorystu. Prawdziwy aoryst nigdy nie zawierał imiesłowu czasu przeszłego i nie odmieniał się przez rodzaj. Takie mieszanie form gramatycznych zdarza się w gwarach.

[Dynozaur]

No właśnie.
Gdyby przetrząsnąć wszystkie teksty stylizowane na gwarę, to takich "pozostałości aorystu" znalazłoby się od cholery...

Tylko, że to są pozostałości aorystu tylko z punktu widzenia morfologji - semantycznie nie ma w nich nic aorystowego.

[Siemoród]

W polskich gwarach w miejsce końcówki -(e)m była niekiedy używana końcówka -axъ z aorystu w formie -(e)ch, -(e)k lub (e)f. Ale to nie aoryst mimo wszystko.

Chociaż rzecze czy bych to już jest aoryst. I to faktycznie w poezyi drzewiej używane było.

[Pluur]

No to lol

[Siemoród]

ãniół Co to mô bёc?

Za -ół to chwalę, ale co tam robi nosówka? Czemu nie aniół?

[Widsið]

Znikąd, bo takie słowo nie istnieje. Kaszubi mówią "janiół".

[Towarzysz Mauzer]

Ale np. Lorentz w swoim Slovinzische Wörterbuch przed każdą spółgłoską nosową notował samogłoski nosowe.

[Obcy]

Właśnie na naszym Wikisłowniku jest taka notacja w stosunku do fonetyki polskiej, np. "mama" to [mãma], stąd jako alofony do polszczyzny zaliczono też głoski [ĩ], [ũ] itp.

[Siemoród]

Ale np. Lorentz w swoim Slovinzische Wörterbuch przed każdą spółgłoską nosową notował samogłoski nosowe.

W ogóle to czy ten słowiński miał tak złożoną fonologję, że trzeba było stosować piętrowe djakrytyki? Coś tego typu:

Spoiler

Vө̀·i̯čä nãš, tȧ̃-jĕs v-ńìe̯bjä,
svją̃cѳnѳ bą̃ʒä ï̂mją tvùѳ̯jä,
přï̂ʒä krѳlɛ̃i̯stvѳ tvùѳ̯jä,
tvùѳ̯jä vùѳ̯lå są-fstą̃ńĭ jãkѳ v-ńìe̯bjä tãkѳ nãzemjï,
χlė́b-năš pѳfšė́dnï dẽi̯-nȯu̯m ʒï̂s,
a-vө̀·tpʉscä-nȯ̋u̯m našėvjĩnä, jäk-mȧ̃ vө̀tpʉ̇́scïmä nãšėmʉ̇ vjinѳvãtėmʉ̇,
a-ńìe̯vevѳʒä-na̋s f-pѳkʉšìe̯ńė,
ãlä năs-vȧ̃bavjĭ vѳt-fšìe̯vå zlė̂vå.
Te-tváo̯-jĕstă mùѳ̯c, χváo̯lă, počìe̯snosc vө̀d-vjekʉ̇ ăš-nã-vjeḱ.
Áo̯mĕn.

[Zamknij]

Toż-to IPĄ chyba wyszło by prościej.

Ale mimo wszystko to nie uzasadnia, dlaczego piszą ãniół a nie (j)aniół, skoro w innych przypadkach tej nosowości przed nosową nie oznaczają.

[Dynozaur]

Serjo w słowińskiej wersji ojczenasza (chociaż ta, jak podeźrzewam, jest "niekanoniczna", może nawet wymyślona na poczekaniu, jak te wszystkie połabskie przekłady... no chyba, że jest jakimś tworem ludowym, przekazywanym z pokolenia na pokolenia) jest "naszemu winowatemu" (jako "naszym winowajcom")?

Bardzo ciekawe singulativum. Czy jest to jakaś stała konstrukcja? Czy po prostu jakiś "jednorazowy wybryk"?

PS: Trzechtysięczny post. I nie jest to gównopost xD

[Feles]

Vө̀·i̯čä nãš, tȧ̃-jĕs v-ńìe̯bjä,
svją̃cѳnѳ bą̃ʒä ï̂mją tvùѳ̯jä,
přï̂ʒä krѳlɛ̃i̯stvѳ tvùѳ̯jä,
tvùѳ̯jä vùѳ̯lå są-fstą̃ńĭ jãkѳ v-ńìe̯bjä tãkѳ nãzemjï,
χlė́b-năš pѳfšė́dnï dẽi̯-nȯu̯m ʒï̂s,
a-vө̀·tpʉscä-nȯ̋u̯m našėvjĩnä, jäk-mȧ̃ vө̀tpʉ̇́scïmä nãšėmʉ̇ vjinѳvãtėmʉ̇,
a-ńìe̯vevѳʒä-na̋s f-pѳkʉšìe̯ńė,
ãlä năs-vȧ̃bavjĭ vѳt-fšìe̯vå zlė̂vå.
Te-tváo̯-jĕstă mùѳ̯c, χváo̯lă, počìe̯snosc vө̀d-vjekʉ̇ ăš-nã-vjeḱ.
Áo̯mĕn.

TIL oficjalnym sposobem zapisu języka słowińskiego jest romahaos. xd

[Towarzysz Mauzer]

Toż-to IPĄ chyba wyszło by prościej.

IPA, that's so 1903?

Chociaż rzecze czy bych to już jest aoryst. I to faktycznie w poezyi drzewiej używane było.

Bych to taki aoryst jak by w zrobiłby - to po prostu dialektalna/archaiczna odmiana czasownika pomocniczego trybu przypuszczającego, do dziś zresztą obecna w południowopolskich gwarach. Rzecze zostało natomiast zreanalizowane jako praesens historicum. Tak czy owak, form aorystu można się doszukiwać tylko w średniowiecznej literaturze religijnej - czasów druku i poezji nie dotrwał.

[Wedyowisz]

nazewnictwo taksonomiczne tak bardzo sięgnęło dna, cdn.