Pytania odnośnie natlangów

[Dynozaur]

Dlaczego w albańskim WSZYSTKO ma dwie formy?

[Towarzysz Mauzer]

Określoność jest zaznaczana na końcówce słowa - także nazwy miejscowości, co powoduje kłopotliwe oboczności w rodzaju Shkodër - Shkodra. Nazwy miejscowości dostają zresztą rodzajniki też w rumuńskim, pojawiają się np. postaci Bucureştiul.

Czy chodzi o coś jeszcze?

[Dynozaur]

Chyba o to.

Z tym że, jak rozumiem, są jakieś reguły używania tego? Nie jest to jakaś kompletna dowolność?

[Towarzysz Mauzer]

Jak przejrzałem artykuły o Szkodrze, Tiranie i Korczy na albańskiej Wikipedii to wygląda to tak, że wszędzie - łącznie z tytułami - pojawia się forma określona (Shkodra, Tirana, Korça), a forma nieokreślona, ze szwą, tylko w dopełniaczu, tzn. po przyimku në. Co pokazuje, że bez sensu jest wykorzystywanie postaci nieokreślonej jako hasłowej np. w angielskiej wiki.

Może wygrzebię jeszcze coś z albańskiej gramatyki jak znajdę na dysku, ale zgrubsza idzie o zwykłą określoność, z tym że wydaje mi się naturalne, że miasta mają tendencje do bycia określonymi.

[Widsið]

Po rumuńsku jest to nieco nacechowane użycie, szczególnie w przypadku nazw miejscowych zakończonych na -i, a już szczególnie w przypadku nazwy București. Zwyczajowo pozwala się na rodzajnik określony przy nazwie tego typu, jeśli jest ona czymś dookreślona, np. Clujul mare "wielki Kluż". Użycie rodzajnika określonego w innym wypadku jest nieobowiązkowe i niezalecane, ponieważ nazwa własna jest określona per se wg rumuńskiej gramatyki.

Co do Bukaresztu i innych nazw na -i, pojawia się problem liczby. Do II wojny światowej jedyną dopuszczaną formą określoną była forma mnoga: Bucureștii, Ploieștii, Bercenii. Zachowało się to m.in. w nazwie dzielnicy Bucureștii Noi w sektorze 1. Obecnie pozwala się także na formę Bucureștiul, Ploieștiul, Berceniul, ale jest ona popularniejsza od starego wariantu wyłącznie w wypadku nazw na -ști, szczególnie stolicy.

[Jątrzeniot]

Czemu po francusku femme czyta się [fam], ale już flemme to [flɛm]?

[Widsið]

Ponieważ w starofrancuskim mieliśmy do czynienia z postacią fame, z [a]. Współczesna ortografia pojawiła się około XVI wieku, a jej celem (co bądź poniekąd zrozumiałym) było zbliżenie do wtórnych zapożyczeń typu féminin. [a] jest normalnym rezultatem rozwoju łac. ē w takiej pozycji. Flemme jest natomiast zapożyczeniem z włoskiego flemma, gdzie e jest nienapięte ([ɛ]). Jako że kontrast /e/ - /ɛ/ we francuskim również jest zachowany, zapożyczenie zostało zaadoptowane bez szczególnego gwałtu na oryginalnej wymowie.

[Jątrzeniot]

Ok, dzięki. Czyli rozumiem, że wymowę femme można uznać za nieregularną? Są jakieś inne przykłady –emme > [am]?

[Widsið]

Ok, dzięki. Czyli rozumiem, że wymowę femme można uznać za nieregularną? Są jakieś inne przykłady –emme > [am]?

Było jeszcze jedno słowo, ale nie mogę go sobie teraz przypomnieć, w każdym razie, jest to wyjątek, przy zapisie -emm- oczekuje się wymowy [ɛm].

[Feles]

Poza tym, wszystkie przysłówki na -emmant?

[Wedyowisz]

Dlaczego w albańskim WSZYSTKO ma dwie formy?

Ja zauważyłem kiedyś w lekcjach na unilangu, że albański ma mnóstwo fakultatywnych wariantów w odmianie podstawowych czasowników.

Ponieważ w starofrancuskim mieliśmy do czynienia z postacią fame, z [a]. Współczesna ortografia pojawiła się około XVI wieku, a jej celem (co bądź poniekąd zrozumiałym) było zbliżenie do wtórnych zapożyczeń typu féminin. [a] jest normalnym rezultatem rozwoju łac. ē w takiej pozycji. Flemme jest natomiast zapożyczeniem z włoskiego flemma, gdzie e jest nienapięte ([ɛ]). Jako że kontrast /e/ - /ɛ/ we francuskim również jest zachowany, zapożyczenie zostało zaadoptowane bez szczególnego gwałtu na oryginalnej wymowie.

Jak to jest z innymi samogłoskami w tej pozycji? Kiedyś czytałem na zbb, że lune ma obecnie pisownianą wymowę.

[Widsið]

Poza tym, wszystkie przysłówki na -emmant?

A podaj jakiś przykład, bo szukam czasownika, od którego byłoby takie gerundium.

Jak to jest z innymi samogłoskami w tej pozycji? Kiedyś czytałem na zbb, że lune ma obecnie pisownianą wymowę.

Nie słyszałem o tym, na pewno nie dzieje się tak we Francji, chociaż w Belgii i Szwajcarii dzieją się różne rzeczy. Jednak w cofnięcie tej zmiany nie wierzę za bardzo, to była zawsze bardzo ekspansywna cecha. Raczej nie ma zmiany barwy samogłoski, jeśli nie staje się ona nosowa, ale też nie jestem na bieżąco z nowymi badaniami, a siedząc w Norwegii, trudno mi o update, niestety :/

EDIT

Chodziło pewnie o końcówkę -emment jak w récemment, fréquemment. Tutaj faktycznie mamy do czynienia z [a], które jest rezultatem odnosowienia [ɑ̃] w formie bazowej ([ʁesɑ̃], [fʁekɑ̃]). To jest w sumie przewidywalny wyjątek, spowodowany przez otwarcie sylaby. Nieregularna jest sama budowa tych przysłówków, które utworzone są od formy męskiej, a nie żeńskiej (*récentement, *fréquentement).

[Ghoster]

[...........]

[Widsið]

"emment" [ɑ̃]
nożkurwanaprawdę

[amɑ̃]

Chyba że o tę słynne końcówki czasowników ci chodzi, to tak, to już fail, no ale tam jest -ent /Ø/, co w praktyce sprawia, że 4 z 6 form są homofonami zapisywanymi na trzy sposoby

[Feles]

Dlaczego w albańskim WSZYSTKO ma dwie formy?

O którym z dwóch albańskich mówisz? :p

@Widsidź: Racja/dzięki, moje gapiostwo. Powinno być -emment.