Język starozałabski: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
| tekst = | | tekst = | ||
}} | }} | ||
'''Język starozałabski''' (skn. '' | '''Język starozałabski''' (skn. ''konotopska říč'') – stadium [[Język załabski|języka załabskiego]] należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do części Austrii Górnej, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. ''Čmeľno'') i Nordhausen (skn. ''Nardázej''). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium [[Język średniozałabski|średniozałabskie]]. | ||
[[Kategoria:Języki sztuczne]] | [[Kategoria:Języki sztuczne]] | ||
Wersja z 08:57, 21 lip 2022
| język starozałabski konotopska říč konotopesk jįzejk | |
|---|---|
| Typologia: | SVO, język fleksyjny |
| Utworzenie: | Terrus (w 2022) |
| Sposoby zapisu: | łacinka |
| Klasyfikacja: | Słowiańskie
|
| Kody | |
| Conlanger–1 | skn. |
| Lista conlangów | |
Język starozałabski (skn. konotopska říč) – stadium języka załabskiego należącego do grupy zachodniosłowiańskiej. Używano go od północno-wschodniej Fryzji do części Austrii Górnej, jednak największymi ośrodkami były Brema (skn. Čmeľno) i Nordhausen (skn. Nardázej). Języka używano od X w. do XVI w., razem z reformacją przeszedł w stadium średniozałabskie.