Gurnau: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Gurnau''' | + | '''Gurnau z Zabłocia''' ([[ęmucki|ęm.]] ''Gornav'', [[białodolski|biał.]] ''Grudnau'', imię prawdopodobnie od praęm. ''*gortə'' - wiedzący; ur. 153 p.u., zm. 28 p.u.) - staroęmucki filozof, twórca gurnawizmu. |
Jego przemyślenia odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu się [[filozofia ecka|eckiej myśli filozoficznej]] oraz kultu [[Rallat]]a, którego przewidział przyjście na świat. Żył 125 lat (5 * 5 * 5) i zmarł w dniu narodzin Rallata. | Jego przemyślenia odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu się [[filozofia ecka|eckiej myśli filozoficznej]] oraz kultu [[Rallat]]a, którego przewidział przyjście na świat. Żył 125 lat (5 * 5 * 5) i zmarł w dniu narodzin Rallata. | ||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Ważniejsze twierdzenia== | ==Ważniejsze twierdzenia== | ||
* ''„co robisz w gniewie, to tego nie wiesz, tylko ci zdaje się”'' - uczucia odbierają ludziom panowanie nad sobą. | * ''„co robisz w gniewie, to tego nie wiesz, tylko ci zdaje się”'' - uczucia odbierają ludziom panowanie nad sobą. | ||
| − | * ''„na [[Racka|Rackiej]] pada deszcz”'' - rzeczywiście stwierdzono wyższy poziom opadów deszczu w [[Bezadat|Bezadacie]] na ulicy Rackiej | + | * ''„na [[Racka|Rackiej]] pada deszcz”'' - rzeczywiście stwierdzono wyższy poziom opadów deszczu w [[Bezadat|Bezadacie]] na ulicy Rackiej. Na innych ulicach - cichosza. |
* ''„moja śmierć na pięć”'' - związane z [[mikanizm]]em twierdzenie, że śmierć jest powodowana zamarciem pięciu obszarów duszy. | * ''„moja śmierć na pięć”'' - związane z [[mikanizm]]em twierdzenie, że śmierć jest powodowana zamarciem pięciu obszarów duszy. | ||
* ''„ktoś mi tę rolę wymyślił, dał”'' - rola ludzi w historii jest z góry ustalona. | * ''„ktoś mi tę rolę wymyślił, dał”'' - rola ludzi w historii jest z góry ustalona. | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
Gurnau stwierdził w traktacie filozoficznym "Kawałek cienia", iż ''„brak cienia jest dowodem nieistnienia”'' - wszystko, co istnieje, rzuca cień. Istnienie jest najbardziej intensywne nocą, a najmniej w południe. Bóg rzuca cień na świat potępionych. | Gurnau stwierdził w traktacie filozoficznym "Kawałek cienia", iż ''„brak cienia jest dowodem nieistnienia”'' - wszystko, co istnieje, rzuca cień. Istnienie jest najbardziej intensywne nocą, a najmniej w południe. Bóg rzuca cień na świat potępionych. | ||
| − | Mimo iż w tym samym dokumencie wspominano wielokrotnie o Słońcu, jego kwestia pozostała nierozstrzygnięta. Spowodowało to kłótnie i podział na odłam | + | Mimo iż w tym samym dokumencie wspominano wielokrotnie o Słońcu, jego kwestia pozostała nierozstrzygnięta. Spowodowało to kłótnie i podział na odłam gynnonranów (słoneczników, osób wierzących w istnienie Słońca) i kiś-gynnonranów (niesłoneczników, osób sprzeciwiających się wierze w Słońce). |
[[Kategoria:Eci]] | [[Kategoria:Eci]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:08, 21 maj 2012
Gurnau z Zabłocia (ęm. Gornav, biał. Grudnau, imię prawdopodobnie od praęm. *gortə - wiedzący; ur. 153 p.u., zm. 28 p.u.) - staroęmucki filozof, twórca gurnawizmu.
Jego przemyślenia odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu się eckiej myśli filozoficznej oraz kultu Rallata, którego przewidział przyjście na świat. Żył 125 lat (5 * 5 * 5) i zmarł w dniu narodzin Rallata.
Ważniejsze twierdzenia
- „co robisz w gniewie, to tego nie wiesz, tylko ci zdaje się” - uczucia odbierają ludziom panowanie nad sobą.
- „na Rackiej pada deszcz” - rzeczywiście stwierdzono wyższy poziom opadów deszczu w Bezadacie na ulicy Rackiej. Na innych ulicach - cichosza.
- „moja śmierć na pięć” - związane z mikanizmem twierdzenie, że śmierć jest powodowana zamarciem pięciu obszarów duszy.
- „ktoś mi tę rolę wymyślił, dał” - rola ludzi w historii jest z góry ustalona.
- „lepiej z daleka widać i słychać mnie” - słyszalność głosu proroka rośnie wraz z odległością; Eci wędrowali na drugi koniec świata, by dokładniej słuchać nauk Gurnaua.
Zasada cienia
Gurnau stwierdził w traktacie filozoficznym "Kawałek cienia", iż „brak cienia jest dowodem nieistnienia” - wszystko, co istnieje, rzuca cień. Istnienie jest najbardziej intensywne nocą, a najmniej w południe. Bóg rzuca cień na świat potępionych.
Mimo iż w tym samym dokumencie wspominano wielokrotnie o Słońcu, jego kwestia pozostała nierozstrzygnięta. Spowodowało to kłótnie i podział na odłam gynnonranów (słoneczników, osób wierzących w istnienie Słońca) i kiś-gynnonranów (niesłoneczników, osób sprzeciwiających się wierze w Słońce).