Homo altus

Megantrop
Homo altus
Systematyka
Domena	Eukarionty
Królestwo	Zwierzęta
Rodzina	Człowiekowate
Podrodzina	Homininae
Rodzaj	Homo
Gatunek	Homo altus
Informacje Dodatkowe
Środowisko	Odkryte obszary sawann i stepów od Ajdyniru do gór Południa
Wzrost	wzrost wahał się od 1,7m do 2,1m
Cechy charakterystyczne	Duży wzrost, ciało bardziej smukłe.
Zachowania społeczne	Obecność religii, częste pochówki w pozycji embrionalnej
Mowa	Obecna

Homo altus - wymarły gatunek człowieka. Zamieszkiwał obszary sawann i stepów pomiędzy współczesnym Jeziorem Szmaragdowym a górami Południa. Jego cechą charakterystyczną był wysoki wzrost i smukłe ciało. H. altus współistniał z H. sapiens na przestrzeni tysięcy lat, jednak oba gatunki zamieszkiwały inne środowiska. Wiele cech budowy ciała wskazuje na to, że H. altus był dobrym biegaczem. Znany jest jedynie z zapisu kopalnego. Wyginął około 160 tys. k. lat temu.

Budowa

H. altus posiada pewne cechy nieobecne wśród współczesnych ludzi. Różnice obecne są przede wszystkim w budowie czaszki. Istnieją też pewne różnice w budowie szkieletu postkranialnego między H. sapiens i H. altus.

Czaszka

Kości sklepienia czaszki były grubsze niż H. sapiens, czoło wypukłe, ścięcie czoła większe niż u H. sapiens, ale dużo mniejsze niż u H. neanderthalensis. Podstawa czaszka bardziej wygięta niż u H. sapiens.

Twarz bardzo wysoka i bardzo szeroka. Oczodoły wysoko, kwadratowe. Szeroki nos, zęby większe niż u współczesnych ludzi. Obecna szpiczasta bródka, jednak innego pochodzenia niż H. sapiens.

Objętość puszki mózgowej wahała się od 1300 cm³ do 1500 cm³.

Szkielet postkranialny

Kończyny proporcjonalnie dłuższe do tułowia niż u H. sapiens, w szczególności ręce. Budowa dużo bardziej lżejsza, smukła.

Zachowanie

H. altus zamieszkiwał otwarte przestrzenie, przede wszystkim sawanny i stepy. Znał ogień, język i religię. Ciała zmarłych były chowane w ziemi w postaci embrionalnej, pochówki wraz z narzędziami oraz fragmentami obrabianych termicznie zwierząt są częste. Zamieszkiwał najchętniej jaskinie. Znał podział miejsc ze względu na swoją funkcję. Najprawdopodobniej żył w małych grupach rodzinnych, okresowo łączących się, o dużej wymienialności pokoleń i wysokiej śmiertelności. Charakteryzował się patrylokalnością - to jest syn pozostawał w rodzinie ojca, gdy córka wędrowała do innej grupy. Nie pozostawił po sobie jednak żadnych rysunków naskalnych.

Narzędzia

H. altus znał narzędzia na poziomie ziemskiego wczesnego środkowego paleolitu.

Wyginięcie

H. altus wyginął w czasie tzw. środkowopaleolitycznej katastrofy - okresu w prehistorii Kyonu, w czasie którego w wyniku aktywności wulkanicznej doszło do gwałtownych i krótkotrwałych zmian klimatycznych. Należy też zauważyć, że H. altus już wcześniej tracił swoje siedliska na rzecz H. sapiens.

Ciekawostki

Niektórzy ajdynirscy badacze uważają, że szczątki H. altus mogą przynależeć do przodków rasy ajniadańskiej, głównie ze względu na charakterystyczną wysokość H. altus. Należy jednak zauważyć, że jeżeli nawet H. altus uczestniczył w formowaniu się współczesnej rasy ajniadańskiej, to wpływ H. altus był bardzo ograniczony ze względu na przepaść w czasie istnienia obu ras.