Język lutracki
język lutracki āvehī lutratā | |
---|---|
Utworzenie: | Caraig w 2016 |
Cel utworzenia: | na użytek conworldu |
Najnowsza wersja: | 1.5 |
Używany w (Sōrel): | Cesarstwo Lutracji |
Typologia: | aglutynacyjny, ergatywno-absolutywny OSV |
Klasyfikacja: | języki karyckie
|
Lista conlangów |
Zobacz też słownik tego języka. |
Język lutracki (āvehī lutratā /ˈaːvehiː ˈlutrataː/) - język z rodziny języków karyckich, z grupy imelo-lutrackiej. Jak wszystkie języki rodziny typologicznie należy do języków aglutyncyjnych. Morfologicznie jest ergatywno-absolutywny, choć przejawia ergatywność rozszczepioną. Jest on używany na Sōrelu przez mieszkańców Archipelagu Lutrackiego, leżącego na południe od kontynentu Neran i jednocześnie jest językiem urzędowym Cesarstwa Lutracji. Jego najbliższy krewniak, język imelski, używany jest przez ludność zamieszkującą południowo-zachodnią część Neranu. Odległość geograficzna sprawiła jednak, że są one wzajemnie zrozumiałe tylko w niewielkim stopniu. Istnieje ponadto niewielka ilość słownictwa wskazująca na substrat języków pereńskich, używanych na Archipelagu przed przybyciem nań ludów karyckich.
Fonologia
Lutracki posiada pięć fonemów samogłoskowych i dwadzieścia jeden fonemów spółgłoskowych.
Samogłoski
Oprócz tego samogłoski rozróżniają także długość, jednak długim odpowiednikiem /ɨ/ jest /iː/.
Mała redukcja samogłosek
Samogłoski krótkie znajdujące się pod akcentem pobocznym ulegają tzw. małej redukcji.
- /a/ > [ɐ̞]
- /e/ > [ɛ]
- /i/ > [ɪ]
- /ɨ/ > [ə]
- /u/ > [ʊ]
- /o/ > [ɔ]
Spółgłoski
Wargowe | Zębowe | Dziąsłowe | Zadziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Języczkowe | Krtaniowe | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nosowe | m | n | ||||||
Zwarte | p b | t d | k g | q (ɢ) | (ʔ) | |||
Szczelinowe | f v | s z | ʃ | χ | h | |||
Afrykaty | t͡s | t͡ʃ | ||||||
Aproksymanty | w | l | j | |||||
Drżące | r |