Język akwarelski

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Język akwarelski (akw. tum far) - język używany przez rasę Aulnów w świecie Gruszek na wierzbie i śliwek na sośnie. Język ten poza umowną transkrypcją łacińską nie posiada zapisu.

Fonetyka i fonologia

Aulnowie komunikują się za pomocą fal wywoływanych przez wirowanie (1), drżenia (2) lub skurcze (3) pewnych określonych mięśni - wielkiego mięśnia płetwy tylnej (A), wielkiego mięśnia podłbia (B) oraz głównego zginacza (C). Każdy z tych sygnałów może mieć różny "iloczas", przy czym "fonemiczna" jest opozycja czterech długości, oznaczanych kolejno cyframi rzymskimi od I do IV.

Fonemy podstawowe

A B C AB AC BC ABC
drżenie pa ka ta sa fa
wirowanie po ko to so ho fo co
skurcz = ku tu = = fu =

Tabela przedstawia zbiór występujących w j. akwarelskim fonemów wraz z ich umowną transkrypcją łacińską. Myślnik (–) oznacza, że dany fonem jest możliwy do artykulacji, ale nieużywany, znak równości (=) oznacza, że fonem jest niemożliwy do artykulacji.

Fonemy koartykułowane

Możliwe są też bardziej złożone głoski, powstające przy wykonywaniu przez poszczególne mięśnie różnych ruchów.

  • he - skurcz C, drżenie A
  • ce - skurcz B i C, drżenie A
  • pe - wirowanie A, drżenie B
  • ke - wirowanie B, drżenie A

Iloczas

Długość fonemu w transkrypcji łacińskiej oznacza się w przedziale od II do IV przy pomocy liter r, n, m.

Przykłady

  • ku - skurcz mięśnia B, długość I
  • far - drżenie mięśni B i C, długość II
  • con - wirowanie mięśni A, B i C, długość III
  • kem - wirowanie mięśnia B, drżenie mięśnia A, długość IV
  • tor - wirowanie mięśnia C, długość II

Funkcje języka i gramatyka

Funkcja apelatywna (impresywna)

Jest to podstawowa i pierwotna funkcja języka akwarelskiego. Służy do nakazywania (nadawania, wskazywania) Aulnom-odbiorcom przez Aulna-nadawcę kierunku płynięcia.

Osiownik

Stanowi główną część mowy dla tej funkcji językowej, jest niezbędny do utworzenia zdania. Odmienia się przez szybkość płynięcia.

Osiowniki podstawowe

Dla ułatwienia zrozumienia relacji przestrzennych w j.akwarelskim w nawiasach zostały podane obiekty na powierzchni ziemi, w okolice których "dopłynąłby" obiekt znajdujący się w jądrze ziemi, kierując się w danym kierunku przy założeniu, że przód to punkt (0,0), a góra - biegun północny.

jednokierunkowe kierunek dwukierunkowe kierunek trójkierunkowe kierunek
fuka góra (Biegun N) takurkor góra lewo (Ałtaj) takurkur góra lewo przód (Kaukaz)
fufufu dół (Biegun S) pofer góra prawo (Wielkie Jeziora) porco góra prawo przód (Nowa Funlandia)
kukor lewo (Sumatra) hokarhor góra przód (Pireneje) henkar góra lewo tył (Mandżuria)
kutoku prawo (W-y Galapagos) sarsar góra tył (Aleuty) poporpa góra prawo tył (Zat. Alaska)
fuku przód (Zat. Gwinejska) honfacon lewo przód (Somalia) tusar dół lewo przód (Grzbiet Zachodnioindyjski)
kuku tył (Polinezja) horkaton lewo tył (Nowa Gwinea) fapepa dół prawo przód (Falklandy)
poporku prawo przód (Gujana) kutasa dół lewo tył (Tasmania)
fufam prawo tył (Markizy) pokem dół prawo tył (Basen Południowo Pacyficzny)
sotan dół lewo (W-y Kerguelena)
taper dół prawo (Basen Bellingshausena)
karkar dół przód (Grzbiet Afrykańsko-Antarktyczny)
porpor dół tył (Nowa Zelandia)
Osiowniki złożone

Osiowniki złożone tworzy się przez zestawienie obok siebie kilku osiowników podstawowych. Na przykład henkar sarsar to "płynąć w górę, w lewo i w tył, ale z większym nachyleniem w górę i w tył (Kamczatka)".

Szybkość ruchu

Odmiana osiownika przez szybkość ruchu odbywa się poprzez zmianę długości fonemów w osiowniku.

powoli szybciej bardzo szybko
I I - - II III n n III III n n
I I I - - - I II I - r - I IV II - m r
I II - r II II r r IV II m r
I II I - r - III II I n r - I IV IV - m m
I II II - r r II III II r n r I IV I - m -
I III - n II IV r m IV I m -
I IV - m II IV r m III III n n
II I r - II IV r m III III n n
II II r r I III - n I IV - m
III I III n - n III II III n r n III II IV n r m
III II n r II II r r I II - r

Na przykład jeśli porpor (schemat długości II II) to "płynąć powoli do tyłu ku dołowi", to popon (schemat I III) będzie oznaczało "płynąć szybciej do tyłu ku dołowi", zaś popom (I IV) "płynąć bardzo szybko w ww. kierunku".
W osiownikach złożonych różnica w szybkości poszczególnych składowych może zmieniać trajektorię ruchu. Na przykład hokarhor takurkor to "płynąć powoli w przód do góry z większym nachyleniem w górę i odchyleniem w lewo (Moskwa)", zaś hokamho takurkor to "płynąć bardzo szybko w przód do góry z nieco większym nachyleniem w górę i małym odchyleniem w lewo (Polska)"

Do dokończenia

Funkcja fatyczna

Funkcja semantyczna

Funkcja ekspresywna

Funkcja poetycka

Funkcja metajęzykowa

Język akwarelski nie posiada w zasadzie funkcji metajęzykowej. Nie istnieją w nim nawet najprostsze pojęcia z zakresu językoznawstwa ani nawet takie kategorie jak spójność, niespójność czy błąd językowy.

Funkcja metainformacyjna