Język atoariański

Język atoariański So Attoeuriche Spraye [ˈsɔ ˈattɔɛʊriʃə ˈspɑjə]
Sposoby zapisu:	Cyrylica
Typologia:	Fleksyjny VSO
Faktycznie
Utworzenie:	Henryk Pruthenia w 2018
W Adnacie
Używany w :	brak
Lista conlangów

Zobacz też słownik tego języka.

Język atoariański(at. So Attoeuriche Spraye [ˈsɔ ˈattɔɛʊriʃə ˈspɑjə]) - język używany w Adnacie.

Zmiany dźwiękowe

• -ō, -ô > -a, -ō
• ū > ō
• ŭ́ > ŏ́ (u > o pod akcentem)
• eu, au, ai > io, o, ai
• -ą, -ǭ > a
• -jį > -i
• ô > ō
• ē > ā
• -uz, -az > -∅
• wC- > C-
• VwV > VV
• z > r
• Vt_ (r, l, n, m, j, w) > d
• -ij- > -j-
• th > d-, -d-
• hr, hl, hm, hn > fr, fl, fm, fn
• w- > g-
• io > ie
• o, a, e > ou, au, ie (przed l, r, n, m)
• āw, ōj > ōw, ūj
• -b-, -d- > v, ss
• kj, kk, k_{i, e} > ʃ
• skN, skR > kN, kR
• sk > ʃ
• V̄́m, V̄́n > V́mb, V́nd
• ā, ō, ī > a, o, ie
• ūj > ȳ > y
• jotyzacja (przed i, j, Cj):
  • o > œ
  • ou > y
  • au > eu
• sw > hw > k
• st > ss
• eV > iV
• V -k, -g > V̄
• VsC > V̄C
• ttj > ss
• h > ∅
• orC > œrC
• VlC > VC
• CVrC > CrVC
• -g-, -k- > ∅, y
• î, ô, ê > ai, u, ie
• -a, -u > e
• Cj > C
• VwC > VC
• wi > ji
• w > v

Gramatyka

Zaimek

Funkcję zaimków osobowych 3. osoby pełnią rodzajniki określone i nieokreślone

Zaimki osobowe

Przypadek	Sg			Pl
	1.	2.	Zwrotny	1.	2.
Nom.	iê	do		gier	yor
Gen.	miene	diene	siene	ounsier	irier
Dat..	mir	dir	sir	ounsi	iri
Acc.	miê	diê	siê	oun	iri
Ins.	mir	dir	sir	ounsi	iri

Zaimki osobowe pytające

Przypadek	kto?	co?
Nom.	vaur	vat
Gen.	va	vas
Dat..	vaumai	vaumai
Acc.	vaune	vat
Ins.	vaune	vaune

Zaimki osobowe dzierżawcze

Sg			Pl
1.	2.	Zwrotny	1.	2.
mien	dien	sien	ounsier	irier

Zaimek osobowy pytający dzierżawczy

czyj?
vas

Rodzajnik

Rodzajnik określony

Przypadek	Sg						Pl
	m		f		n
Nom.	da	d'	so	s'	dat	dt'	dour	dr'
Gen.	da	d'	dairo	dr'	das	ds'	dairo	dr'
Dat..	daumai	dm'	dairy	dr'	daumai	dm'	daime	dm'
Acc.	daune	dn'	do	d'	dat	dt'	dour	dr'
Ins.	daune	dn'	daire	dr'	daune	dn'	daime	dm'

Rodzajnik nieokreślony

Przypadek	Sg						Pl
	m		f		n
Nom.	ain	n'	aine	n'	ainat	nt'	aino	ain'
Gen.	aini	n'	ainaire	ainr'	aini	n'	ainaire	ainr'
Dat..	ainaumai	aim'	ainairy	ainr'	ainaumai	aim'	ainaime	aim'
Acc.	ainaun	ain'	aine	n'	ainat	nt'	aino	ain'
Ins.	ainaune	ain'	ainaire	ainr'	ainane	ain'	ainaire	ainr'

Rzeczownik

Deklinacja -a- m

Przypadek	Sg	Pl
Nom.	gouf	goufa
Gen.	goufe	goufe
Dat.	goufai	goufaume
Acc.	goufe	goufaun
Ins.	goufe	goufaumi

Deklinacja -ja- m

Przypadek	Sg	Pl
Nom.	attoaurari	attoaurara
Gen.	attoaurare	attoaurare
Dat.	attoaurarai	attoauraraume
Acc.	attoaurare	attoauraraun
Ins.	attoaurare	attoauraraumi

Deklinacja -i- m

Przypadek	Sg	Pl
Nom.	gât	gassie
Gen.	gassie	gassie
Dat.	gassie	gassime
Acc.	gassi	gassin
Ins.	gassie	gassimi

Deklinacja -ō- f

Przypadek	Sg	Pl
Nom.	goule	goulo
Gen.	goulo	goulo
Dat.	gouly	goulome
Acc.	goule	goulo
Ins.	goule	goulomi

Deklinacja -ô- n

Przypadek	Sg	Pl
Nom.	yerto	yirtone
Gen.	yirtini	yirtauno
Dat.	yirtini	yirtaume
Acc.	yirto	yirtone
Ins.	yirtine	yirtaumi

Przymiotnik

Przymiotnik

Przypadek	Sg			Pl
	m	f	n
Nom.	car	care	carat	carai
Gen.	cari	carairo	cari	carauno
Dat.	caraumai	carairy	caraumai	caraume
Acc.	caraune	care	care	caraunun
Ins.	caraune	caraire	caraune	caraumi

Czasownik

Czasowniki odmieniają się przez osoby, czasy, liczby, strony, i tryby. Wydziela się dwa rodzaje czasowników: mocne i słabe.

Formy czasowników

Czasowniki Mocne

Koniugacja		Samogłoska
PG	AT	I	II	III
I	I	ie	ai	i
II	II	ie	o	o
		e	o	o
		o	o	o
III	III	i	a	o
		i	au	ou
		e	a	o
		ie	au	ou
IV		e	a	o
		o	a	o
V	IV	e	a	e
VI	V	a	o	a
VII	VI	ai	e	ai
		o	e	o
		V	e	V

Czas teraźniejszy

Koniugacja w czasie teraźniejszym

Osoba	Mocne		Słabe
			I -j-		II -v-
	Sg	Pl	Sg	Pl	Sg	Pl
1.	e	aume	e	aume	e	ome
2.	ir¹	it¹	ier	iet	œr	ot
3.	i¹	aud	ie	aud	œ	od

• ¹przed tymi końcówkami dochodzi do i-przegłosu.

Imperfekt

Koniugacja w imperfekcie

Osoba	Mocne		Słabe
			I -j-		II -v-
	Sg	Pl	Sg	Pl	Sg	Pl
1.		um	de	dasse	osse	ossas
2.	r	ur	dier	dassut	ossier	ossat
3.		un	die	dassun	ossie	ossun

Tryb rozkazujący

Formę trybu rozkazującego tworzy się od drugiej osoby czasu teraźniejszego (przy czym pod wpływem analogii zachowuje się przegłos). Czasowniki mocne i słabe II koniugacji przyjmują końcówkę zerową, podczas gdy czasowniki słabe I koniugacji przyjmują końcówkę -ie.

Bezokolicznik

Bezokolicznik może przyjąć jedną z dwóch końcówek:

• -au - dla zdecydowanej większości czasowników;
• -o - dla małej części czasowników, przynależących przede wszystkim do II słabej koniugacji.

Teksty

Owca i konie

Dat chape o dr'eva

Owca i konie

Op oulie dt'chape, yiliê ne abdie goule, sav dr'evaun: ain drû ain'caraune gaugne, tvây hof ain'grotaune gaunaumi, o drîd feurdie chvaivat ain'maune. Dat chape sagdie dm'evaume: „Yirtine smrieti miê, sevaud, vat n'maun bidi mayo dm'evaume.” Dr'eva aundreudossun: Yrie, chape, yirtaumi oun smrietaud, sevaud, vo n'maun, maïsser, nimi dienaune goule sir siebaumai. O dt'chape ne abue goule.” Yriss dat, dt'chape raun dour ain'eviene.

Na wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie: jeden ciągnął ciężki wóz, drugi dźwigał wielki ładunek, a trzeci wiózł szybko człowieka. Owca rzekła do koni: „Serce mnie boli, widząc, co człowiek nakazuje robić koniom”. Konie odpowiedziały: „Słuchaj, owco, serca nas bolą, kiedy widzimy, jak człowiek, pan, zabiera twoją wełnę na płaszcz dla samego siebie. I owca nie ma wełny”. Usłyszawszy to, owca pobiegła przez równinę.