Język enencki: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{język | kolor = pink | nazwa = Język enencki | nazwa własna = Ìnįfàttix iko'ór | twórca = Spiritus | rok = 2016 | nazwa conworldu = Kyon | regiony = obszar...”) |
m |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
| tekst = 'Mężczyzna dał mężowi pieniądze. Mąż wziął pieniądze od mężczyzny. Mąż mężczyzny poszedł na targ. Kupił mleko.' | | tekst = 'Mężczyzna dał mężowi pieniądze. Mąż wziął pieniądze od mężczyzny. Mąż mężczyzny poszedł na targ. Kupił mleko.' | ||
}} | }} | ||
| − | '''Język enencki''' (en. ''Ìnįfàttix iko'ór'' [ˌɪ˥˩næ̃ˈɸa˥˩ʔtiχ | + | '''Język enencki''' (en. ''Ìnįfàttix iko'ór'' [ˌɪ˥˩næ̃ˈɸa˥˩ʔtiχ ˌikuˈʔɔ˩˥ɻ] lub ''Ìnįkor'' [ˈɪ˥˩næ̃ˌkɔə]) to język izolowany używany na obszarze cywilizacji Enenków. Język jest częścią projektu wspólnego conworldu Kyon. |
==Fonologia== | ==Fonologia== | ||
===Spółgłoski=== | ===Spółgłoski=== | ||
Wersja z 02:59, 5 sie 2016
| Język enencki Ìnįfàttix iko'ór | |
|---|---|
| Utworzenie: | Spiritus w 2016 |
| Regiony (Kyon): | obszar cywilizacji Enenków |
| Liczba użytkowników (Kyon) | do ustalenia |
| Sposoby zapisu: | w conworldzie: pismo enenckie; autor używa alfabetu łacińskiego |
| Typologia: | VSO |
| Klasyfikacja: | izolowany |
| Przykład | |
| Silįskí mattałaós z'asał liszìr. Sifií mattałaós liszìr z'as. Lat'armi ą̀sma z'asix iliszìr. Sisą'impí là'kaós. 'Mężczyzna dał mężowi pieniądze. Mąż wziął pieniądze od mężczyzny. Mąż mężczyzny poszedł na targ. Kupił mleko.' | |
| Lista conlangów | |
Język enencki (en. Ìnįfàttix iko'ór [ˌɪ˥˩næ̃ˈɸa˥˩ʔtiχ ˌikuˈʔɔ˩˥ɻ] lub Ìnįkor [ˈɪ˥˩næ̃ˌkɔə]) to język izolowany używany na obszarze cywilizacji Enenków. Język jest częścią projektu wspólnego conworldu Kyon.
Fonologia
Spółgłoski
Język enencki posiada 21 fonemów spółgłoskowych, co klasyfikuje go jako język o bardzo typowej owych liczbie[1]. Warte uwagi są: brak rozróżnienia par dźwięczna-bezdźwięczna oraz obecność głosek ejektywnych.
Nosowe: m n ŋ <m n g>
Zwarte: p pʼ t tʼ k kʼ ʔ <p p' t t' k k' '>
Szczelinowe: ɸ s χ h <f s x h>
Zwarto-szczelinowe: t͡s t͡sʼ <z z'>
Boczne: l ɬ <l ł>
Półsamogłoski: ɾ~ɻ j w <r y w>
Alofonia
- fonemy /s/, /t͡s/ oraz /t͡sʼ/ przechodzą odpowiednio w [ɕ], [t͡ɕ] i [t͡ɕʼ] przed samogłoską /i/.
- fonemy /s/ oraz /t͡s/ przechodzą odpowiednio w [ʂ] i [t͡ʂ] przed /k/, /χ/, /ŋ/ i /ɾ/, gdzie to ostatnie jest w tych zbitkach wymawiane [ɻ].
- jeśli po sylabie akcentowej z akcentem wznoszącym lub opadającym pojawia się geminata (C1C1), zostaje ona uproszczona do [ʔC1].
- alofonia /ɾ/ -- do napisania
Samogłoski
Enencczyzna rozróżnia 3 podstawowe barwy samogłosek ustnych, z których każda ma swój odpowiednik nosowy, których barwa różni się jednak znacząco od swoich ustnych odpowiedników.
Samogłoski ustne: a i ɔ <a i o>
Samogłoski nosowe: ɑ̃ æ̃ ũ <ą į ų[2]>
Alofonia
Akcentuacja
Akcent w enenckim jest toniczny (patrz poniżej) oraz stały pod względem morfologicznym — pada zawsze na konkretną sylabę morfemu (zwykle na pierwszą) i jedynie określona grupa afiksów może go z owej sylaby zdjąć. Ponadto, w wyrazach trzysylabowych i dłuższych, licząc od sylaby akcentowanej, co druga sylaba ma neutralny tonicznie akcent poboczny.
Samogłoski akcentowane przyjmują jeden z następujących tonów: neutralny, opadający (oznaczany grawisem) lub wznoszący (oznaczany akutem). Samogłoski z akcentem pobocznym zwykle mają ton neutralny, jednakże czasami mogą przyjąć inny. Zjawisko to występuje w słowach złożonych i w wyniku dodania niektórych afiksów.
Fonotaktyka
Przypisy
<references>
- ↑ http://wals.info/chapter/1; liczba 21 jest podana tu jako mediana.
- ↑ Tak.