Język ludżorycki

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
język ludżorycki
λυγιορικες τωλα
Typologia: fleksyjny, mianownikowo-biernikowy
Utworzenie: Emil (w 2024)
Cel utworzenia: język Hadżalu
Liczba użytkowników (faktyczna) 1
Sposoby zapisu: greka
Klasyfikacja: w Hadżalu:
  • języki karmoldzkie
    • języki zachodniokarmlodzkie
      • języki sujlkiewskie
        • język ludżorycki
Kody
Conlanger–1 ludż.
Conlanger–3 had.ludż.em
Lista conlangów

        

Nuvola apps bookcase 1 blue.svg.png Zobacz też słownik tego języka.

Język ludżorycki (ludż. λυγιορικες τωλα /lid͡ʒɔˈrit͡ʃɛs ˈtula/), czasem też język sadaryński (ludż. σαδαρινες τωλα /sadaˈriɲɛs ˈtula/) – jeden z języków Hadżalu, używany w Sadarynie jako jeden z dwóch języków urzędowych, rodzimy język regionu Ludżorycji. Ponoć Netflix jest w tym języku.

Fonologia

Samogłoski

Przednie Tylne
Wysokie i <ι, η, υ, υι> u <ω>
Średnie ɛ <ε, αι> ɔ <ο>
Niskie a <α>

Dwuznak αι może też znaczyć dyftong (o tym niżej). W nazwach własnych do zapisu /ɛ/ oraz /ɔ/ mogą też służyć dwuznaki ει ου.

Dyftongi

Zakończone na /ɪ̯/ Zakończone na /ʊ̯/
uɪ̯ <ωι>
ɛɪ̯ <ει> ɛʊ̯ <ευ>
ɔɪ̯ <οι> ɔʊ̯ <ου>
aɪ̯ <αι> aʊ̯ <αυ>

Spółgłoski

Wargowe Przedniojęzykowe Podniebienne Welarne Gardłowe
Nosowe m <μ> n <ν> ɲ <νι>
Zwarte bezdźwięczne p <π> t <τ> t͡ʃ <κι> k <κ> ʔ <psili>
dźwięczne b <β> d <δ> d͡ʒ <γι> g <γ>
Szczelinowe f <φ> s <σ ς> ʃ <χι> x <χ> h <dasja>
Drżące, półsamogłoski w <υ> r <ρ> j <ι>
Boczne l <λ>

Spółgłoska /h/, która występuje tylko przed samogłoską, jest zapisywana za pomocą dasji nad samogłoską (). Jeżeli w nagłosie absolutnym występuje zaś zwarcie krtaniowe (które zanika w innych sytuacjach), zapisane jest za pomocą psili ().

Spółgłoski /ɲ t͡ʃ d͡ʒ ʃ/ nigdy nie występują na końcu wyrazu - ulegają wtedy depalatalizacji. Przed samogłoskami ε ει ευ η ι jota służąca do miękczenia jest pomijana, co czasem może prowadzić do niejasności (/kɛ/ czy /t͡ʃɛ/?).

W dialektach istnieje dużo więcej dźwięków. W zasadzie wszystkie mają dodatkowe spółgłoski /t͡ɕ/ /d͡ʑ/ /ɕ/ powstałe w wyniku drugiej palatalizacji, częste jest także /ð/ powstałe z /d/ przed historycznymi ι υ (ale nie η).

Akcent

Akcent pada na przedostatnią sylabę.

Gramatyka

Rzeczownik

Rzeczownik jest odmienny i odmienia się przez rodzaje: męski, żeński i nijaki, trzy przypadki: mianownik, dopełniacz(-celownik) i biernik oraz liczby: pojedynczą i mnogą. Wyróżnia się pięć deklinacji, powiązanych z rodzajem: I i II są męskie, IV i V żeńskie, a III nijaki (jest jednak kilka wyjątków od tej zasady).

I (m) II (m) V (ż) IV (ż) III (n)
NOM. SG. -α /a/ -α /a/ -η /i/
GEN. SG. -αις /aɪ̯s/ -ας /as/ -αις /ɛs/ -ης /is/ -ις /is/
ACC. SG. -αδ /ad/ -αι /ɛ/ -ακ /ak/ -ηκ /ik/ -ι /i/
NOM. PL. -αδαυ /adaʊ̯/ -αυ /aʊ̯/ -ιο /jo/
GEN. PL. -αδαυς /adaʊ̯s/ -αυς /aʊ̯s/ -ιευς /jɛʊ̯s/
ACC. PL. -αδαι /adɛ/ -αι /aɪ̯/ -ιοκ /jok/

Zaimki

ja ty Ty Pan Pani on ona ono my ex. my in. wy Wy Pan Panie, Państwo oni one
NOM. περ /ˈpɛr/ ὑπ /ˈhyp/ μαυπ /ˈmaʊ̯p/ βανσαυπα /banˈsaʊ̯pa/ βανολδη /baˈnɔldi/ χετα /ˈʃɛta/ χετη /ˈʃɛti/ χετ /ˈʃɛt/ λαξ /ˈlaks/ υολ /ˈwɔl/ κιερ /ˈkjɛr/ μακιερ /ˈmakjɛr/ βανσαυπαδαυ /bansaʊ̯ˈpadaʊ̯/ βανολδιο /baˈnoldjo/ χεταδαυ /ʃɛˈtadaʊ̯/ χετιο /ˈʃɛtjo/
GEN. δως /ˈdus/ ιες /ˈjɛs/ μαιες /ˈmajɛs/ βανσαυπαις /banˈsaʊ̯paɪ̯s/ βανολδης /baˈnɔldis/ χεταις /ˈʃɛtaɪ̯s/ χετης /ˈʃɛtis/ χετις /ˈʃɛtis/ κοπις /ˈkopis/ ἁμνις /ˈhamɲis/ γυσες /ˈgisɛs/ μαγυσες /maˈgisɛs/ βανσαυπαδαυς /bansaʊ̯ˈpadaʊ̯s/ βανολδιευς /baˈnoldjɛʊ̯s/ χεταδαυς /ʃɛˈtadaʊ̯s/ χετιευς /ˈʃɛtjɛʊ̯s/
ACC. δυ /ˈdi/ λι /ˈli/ μαλι /ˈmali/ βανσαυπαδ /banˈsaʊ̯pad/ βανολδηκ /baˈnɔldik/ χεταδ /ˈʃɛtad/ χετηκ /ˈʃɛtik/ χετι /ˈʃɛti/ κοπ /ˈkop/ ἁμν /ˈhamn/ γυς /ˈgis/ μαγυς /ˈmagis/ βανσαυπαδαι /bansaʊ̯ˈpadɛ/ βανολδιοκ /baˈnoldjok/ χεταδαι /ʃɛˈtadɛ/ χετιοκ /ˈʃɛtjok/